«عمو عزت، بابای حبیب،
محبوب همه
بخواب قربون اون شکلت
راحت بخواب دورت بگردم من عزیزم
شما در حافظ دل من موندین تا ابد
من خیلی شما رو دوست داشتم و دارم
یه روزی باز می‌بینمتون و مثل همیشه سفت بغلتون می‌کنم و قربونتون می‌رم.
باز با هم شوخی می‌کنیم آواز می‌خونیم و حالمون خوب می‌شه
الانم اگه اشکم بند نمی‌آد بخاطر خودمه. دلم خیلی تنگه…رفتنتون دلمو کَند.»
