او در ادامه صحبت هایش درباره ساخت «روزگار قریب» نیز گفت: سریال «روزگار قریب» زمانی که ساخته شد، من قصد داشتم فقط تهیه کنندگی کار را بر عهده بگیرم اما تلویزیون نپذیرفت و گفت که ما شما را به عنوان تهیه کننده که نمی خواهیم، بلکه به عنوان کارگردان لازم داریم و بالاخره پذیرفتم که کارگردانی آن را هم انجام دهم. وقتی درگیر کار شدم، در عرض دو ـ سه روز احساس کردم، جدی چه کسی می توانست این کار را به جز خودم انجام دهد؛ من تمام وجودم، تمام تجاربم و تمام دانسته ها و اندوخته هایم را در این کار صرف کردم. فکر نمی کردم که دارم کار تلویزیونی انجام می دهم.
عیاری درباره ی پذیرفتن ساخت «روزگار قریب» که به پیشنهاد مدیران سیمافیلم بوده است، یادآور شد: یکی از مدیران سیمافیلم در همان سال ها که کار تازه یکی ـ دو ماه بود شروع شده بود، به من گفت درست است که شما کارگردان سینما هستید و در سینما هم موفق بوده اید، اما کمی هم به این کار دل بدهید. من هم در پاسخ گفتم چطور؟! هر کسی چیزی گفته غلط کرده گفته. آن چنان که یکی از آبدارچی هایی که به من چای می داد، چندباری به من گفت این یک کار تلویزیونی است، چرا انقدر روی آن دقت به خرج می دهی، عصبی می شوی و زحمت می کشی؟! به آن مدیر گفتم وقتی چنین شخصی این را به من می گوید، شما چگونه حرف کسی که از سر صحنه خبرهای منفی برای شما می آورد و صد درصد حسادت می ورزد که من برای تلویزیون این چنین با دقت کار انجام می دهم را می پذیرید. ایشان موضوع را برعکس به شما رسانده است. واقعا هم به همین شکل بود من در دو ـ سه روز اول آغاز کار به این نتیجه رسیدم که این کار را باید تا انتها و با تمام قوا پیش ببرم و هر چه تجربه دارم استفاده کنم و به قولی اگر کار گزارشی هم بسازم باید کاری باشد که به شدت به آن علاقه دارم و محصول من است. پس باید به آن برسم و آن را بسازم.
کارگردان «روزگار قریب» در پایان گفت وگو با ایسنا درباره ی آثاری که در شبکه نمایش خانگی توسط کارگردانان سینما و تلویزیون ساخته می شود و اینکه آیا تمایلی به ساخت مجموعه برای پلتفرم ها دارد؟ اظهار کرد: من شناخت چندانی از شبکه های نمایش خانگی ندارم اما فکر می کنم یکسری اتفاقاتی در حال افتادن است و این خوب است. راجع به خودم هم نمی دانم چون من دنبال این هستم که فیلم سینمایی بسازم. از سال ۹۵ فیلم نساخته ام و متاسفانه الان سینما در رکود است. به همین دلیل افرادی که می خواهند زندگی کنند و کار کنند، به سمت این مدیوم ها می روند و کار انجام می دهند. ایرادی هم ندارد، اگر مردم خوششان بیاید، چه فرقی دارد که در سالن سینما کاری را ببینند یا صفحه تلویزیون خانه شان. چه در یک قسمت دو ساعته ببینند و چه در ۵۰ قسمت ۴۰ دقیقه ای؛ مهم رضایت تماشاگر است.
