افشار: همه دنبال کَندن تکه‌ای از تکواندو هستند

هادی افشار  در خصوص برآیند جلسات کمیته فنی فدراسیون تکواندو اظهار داشت: در دو جلسه کمیته فنی که حضور داشتم بیشتر از سوی فریبرز عسکری گزارش ارائه شد و بحث خاص دیگری مطرح نشد. فدراسیون تکواندو نیز نتیجه خاصی را بیرون نداده تا ببینیم برآیند این جلسات چه چیزی بوده است. 
وی در مورد اینکه در این جلسات بحثی بابت تغییر و تحولات صورت گرفت، گفت: هیچ بحثی مطرح نشد و فقط سرمربی تیم ملی گزارش داد و مشکلات را مطرح کرد. هر کسی نیز  صحبتی برای بهبود وضعیت تکواندو انجام داد، اما هنوز گزارشی به صورت مستند بیرون نیامده است و هیچ کسی نیز نمی‌گوید مقصر است. به عنوان کسی که در جلسات حضور داشتم، هنوز نمی‌دانم مقصر چه کسی است. بازیکنی که وزن کم کرده و آسیب دیده است یا سرمربی و بدنساز تیم ملی. 
مربی پیشین تیم ملی تکواندو در خصوص اینکه نشانه‌های مثبتی از برگزاری این جلسات می‌بیند، گفت: نشانه مثبت را زمانی باید ببنیم که در المپیک به مدال طلا یا در میادین بین‌المللی به نتیجه برسیم. چند نکته را به پولادگر گفتم و اعتقاد دارم اگر می‌خواهیم تغییری را ایجاد کنیم باید به تغییر باور داشته باشیم. این راهی که در سالیان اخیر رفتیم حتماً  اشتباهاتی داشته است و یکسری آدم‌ها نیز اشتباهی هستند. باید این آدم‌ها تغییر کند و در نهایت از دانش آدم‌هایی که دوست دارند به تکواندو کمک کنند، استفاده کنیم. جمع کردن آدم‌ها دور همدیگر برای اینکه بگویم نظرات شما را داشته باشیم، اما در نهایت خروجی از آن حاصل نشود، فایده‌ای نخواهد داشت. 
افشار در خصوص پیشنهاد خود برای تغییر شرایط گفت: روش اجرای سیاست‌ها در فدراسیون باید تغییر کند. در کمیته آموزش باید تغییر ایجاد و روش آموزش‌ها باید در کشور اصلاح شود. در مربیان کل کشور باید تغییر ایجاد و آموزش‌های لازم را به آنها بدهیم و هر کسی بداند تکواندو چه نیازهای دارد تا در نهایت سرمربی تیم ملی آموزش تکنیک ندهد. تیم ملی جای آموزش تکنیک نیست و باید سرمربی تیم ملی تاکتیک آموزش بدهد. در تکواندو ما در حوزه تکنیکی و تاکتیکی نگاه علم تمرین وجود ندارد. در جلسه کمیته فنی طرح دادم که فدراسیون تکواندو باید در رده پایه دو تیم ملی داشته باشد.
وی  خاطر نشان کرد: یک تیم ملی در اختیار زوار  و مربیان رده‌های پایه قرار بگیرد تا بروند قهرمان جهان شود و یک گروه هم زیر نظر نیروهای متخصص با یک برنامه درست و قابل اجرا استعدادیابی کنند. در کشور ما سن فیزیولوژیک آدم‌ها فرق می‌کند و برخی بچه‌ها دیرتر به بلوغ جسمی می‌رسند. این گروه دوم، بچه‌هایی که از لحظا قدی و توانمند جسمی دیرتر رشد می‌کنند را شناسایی و سازماندهی می‌کنند. طرح این موضوع نیز موجود است، اما هیچوقت به طرح‌ها اهیمت نمی‌دهیم و می‌گویم همه چیز را بلدیم که نتیجه آن نتایج فعلی می‌شود.
قهرمان پیشین تکواندو ایران تصریح کرد: در خصوص تیم امید نیز باید نیروهای مجربی از رده‌های پایه جمع‌آوری شود و در کنار تیم ملی بزرگسالان قرار بگیرند. با احترام به اعضای کمیته فنی، آیا آنها تخصصی در خصوص حوزه‌های تمرینی، تکنیکی و تاکتیکی دارند و معیاری آنها برای  انتخاب سرمربیان تیم‌های ملی چه چیزی است؟ در نهایت نیز فاصله بین فدراسیون و قهرمانان و مربیان افتاده است و این فاصله باعث شده است که آدم‌ها به جای اینکه حرف‌ها را رو به روی هم بزنند، پشت سر هم می‌زنند.  
افشار در خصوص مطرح شدن بحث سهم خواهی میان قهرمان و پیشکسوتان سابق گفت: اگر کسی دنبال این باشد که بخواهد سرمربی و مربی تیم ملی باشد، اسمش سهم خواهی نیست و حتماً توانمندی خود را ارزیابی کرده است. قهرمانان ما هر کدام برای خود پادشاهی در تکواندو جهان هستند و اگر کسی نیز چنین چیزی را بخواهد نظر شخصی‌اش است. معیاری برای سنجش و انتخاب مربیان تیم ملی وجود ندارد و در این شرایط همه دوست دارند سرمربی تیم ملی باشند.
وی افزود: در نهایت در خصوص خودم و همکارانم می‌دانم که دنبال چیزی نیستند و بعضی از مربیان مدعی که دایه سرمربیگری تیم ملی را دارند با این حرف‌ها به دنبال قراردادن قهرمان جلوی یکدیگر هستند، تا یکسری دیگر جلساتی برگزار کنند و اتفاقاً آنها دنبال سهم خواهی هستند. خیلی از قهرمانان مانند یوسف کرمی، بهزاد خداداد، مجید افلاکی و خود من سال‌ها از تکواندو دور بودیم و دنبال چیزی خاصی نبودند، اما الان نگاه می‌کنم  انگار همه دنبال کَندن تکه‌ای از تکواندو هستند تا ببرند سَر در خانه خود بگذارند. تکواندو راه و مسیر خود را با این شرایط برود و طرح و برنامه نداشته باشیم، قطعاً نتایج از این نیز بدتر خواهد شد.