دست‌های خالی دو و میدانی ایران در المپیک توکیو/ وقتی نه ابزار داریم و نه مربی تراز اول!

هادی سپهرزاد مربی دو و میدانی، درباره عملکرد تیم ملی دو و میدانی ایران در المپیک توکیو گفت: دو و میدانی ایران امسال ضعیف‌ترین حضور خود در المپیک را بعد از سال ۲۰۰۸ تجربه کرد؛ اما دلایل این ضعف نه فقط به ورزشکاران که بیشتر به مدیران و مسئولان فدراسیون باز می‌گردد.
وی افزود: در پنج سال گذشته دو و میدانی ما چالش‌های زیادی را داشته است. چه بسیار ورزشکاران نخبه و کاربلدی که به خاطر شرایط دو و میدانی در این سال‌ها خداحافظی کردند؛ امثال برادران صمیمی‌ها، ارزنده‌ها و ...
سپهرزاد تصریح کرد: در این مدت مدیریت دو و میدانی ایران، چالش‌های زیادی را با ورزشکاران داشت و باعث دلسردی آن‌ها شده بود. باشگاه های ما شرایط بدی را داشتند و نتوانستند به تعهدات خود در قبال ورزشکاران عمل کنند. اگر ادامه کار دو و میدانی ما با شرایط فعلی باشد، ما باز هم در المپیک و مسابقات آینده نتیجه نمی‌گیریم.
وی افزود: ما در کل امسال در المپیک ۴ سهمیه داشتیم؛ یکی از سهمیه‌ها که به خاطر ابتلای آقای پیرجهان به کرونا از دست رفت. یک سهمیه هم اهدایی بود (فرزانه فصیحی). ماند دو سهمیه اصلی حدادی و تفتیان که در رشته آنها هم دستمان از مدال و ثبت رکورد کوتاه ماند. تا جایی که من مطلعم این دو ورزشکار در این سال‌ها بار‌ها با چالش با مدیران فدراسیون درگیر بودند و آرامش برای کار و تمرینات نداشتند. از سوی دیگر هیچ گونه نظارتی بر تمرینات این ورزشکاران نمی‌شد. اگر بخواهیم در دو و میدانی نتیجه بگیریم، باید روی ۲۴ رشته دو و میدانی کار کنیم نه برای افرادی خاص.
سپهرزاد در پایان گفت: المپیک ۲۰۲۰ تمام شد و المپیک بعدی ۳ سال دیگر (۲۰۲۴) است. باید برای آن دوره برنامه ریزی کنیم. باید دنبال ورزشکارانی باشیم که پتانسیل قهرمانی دارند؛ کسانی مثل احسان حدادی. باید امثال او را پیدا کنیم نه اینکه دوباره برای سه سال بعد فقط روی او سرمایه گذاری کنیم. باید پشتوانه سازی کنیم. تمام کشور‌های اول تا دهم دو و میدانی، وسایل دو و میدانی را در کشور خود می‌سازند. این در حالی است که ما هنوز مشکلات سخت افزاری داریم. از طرف دیگر مربیان تراز اول را هم به کار نمی‌گیریم؛ من هنوز هم چیزی را به شاگردم یاد می‌دهم که از مربی خود یاد گرفته ام.