جواد فروغی پس از کسب نخستین مدال رشته تیراندازی در ادوار گذشته المپیک و همچنین نخستین مدال کاروان ایران در این دوره از بازی‌ها اظهار داشت: اول از همه این مدال به خاطر لطف خداست، دوم هم لطف خداست و سوم هم لطف اوست. خانواده من و خودم خیلی وقت گذاشتیم و علی‌رغم شرایطی که کرونا بر ورزش کشور به ویژه تیراندازی وارد کرده و بسیاری از مراکز تعطیل شده بود و نمی‌توانستیم تمرین کنیم، تمرینات را به صورت خشک در منزل انجام دادم.
تیراندازی طلایی کشورمان افزود: بعد از آن در چند مسابقه آنلاین در قزاقستان و مصر شرکت کردیم و توانستیم آمادگی خود را حفظ کنیم و در سطحی که برای مسابقات بین‌المللی نیاز بود، نگه داریم. در مسابقات هند و قهرمانی اروپا و جام جهانی کرواسی شرکت کردیم و همه این موارد کمک کرد که به هدفی که از پیش تعیین کره بودیم برسیم و خدا را شکر منجر به بهترین نتیجه شد.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا پیش‌بینی کسب مدال طلا را داشتید، گفت: من عکس مدال طلا را پروفایل خودم قرار داده بودم و حتی ساخت مدال را با دقت نگاه می‌کردم و می‌دانم که حتی وزن آن 538 گرم و جنس آن از نقره با روکش طلاست و در نهایت هم به آن رسیدم.
فروغی در مورد آرامش خود در مرحله فینال تصریح کرد: مرحله مقدماتی را با آرامش شروع کردم، اما در راند پنجم نمره‌ام کاهش پیدا کرد و استرس شدیدی پیدا کردم. واقعاً خدا در مرحله فینال به من آرامش داد. وقتی هم که با نفرات قبلی اختلاف امتیاز پیدا کردم آرامش بیشتر شد. البته ناگفته نماند که درصدی از این آرام بودن هم به شخصیت خودم بر می‌گردد.
او در پاسخ به این پرسش که وقتی پرستار بود، به این فکر می‌کرد روزی قهرمان المپیک شود، تأکید کرد: خیر، به هیچ وجه. جالب این است که بگویم من از نوجوانی مشکل دریچه میترال دارم و این مسئله باعث می‌شود برخی از اوقات روز تپش قلب داشته باشم، به همین خاطر به هر رشته ورزشی فکر می‌کردم که شرکت کنم، اما اصلاً این تصور را نداشتم در رشته‌ای مثل تیراندازی که نیاز به ثبات دست دارد، فعالیت کنم و مدال المپیک بگیرم.
فروغی در پایان گفت: از مربیانم آقای نجفی و محسن نصر اصفهانی تشکر می‌کنم. خوشحالم که در این شرایط سخت کرونا باعث خوشحالی مردم شدم. خانواده‌ام قطعاً الان خیلی خوشحال هستند و من هم از خوشحالی آنها خشنودم.
