هرچند تکواندو ایران در این راه سخت با چالش‌هایی همچون عدم صدور ویزا جهت شرکت در مسابقات جهانی، آسیب هادی‌پور، تعویق المپیک، ویروس کرونا و ... دست و پنجه نرم کرد، اما در نهایت موفق به کسب دو سهمیه المپیک توسط آرمین هادی‌پور (وزن 58- کیلوگرم) و میرهاشم حسینی (وزن 68- کیلوگرم) شد و سجاد مردانی هم در حالی سهمیه را از دست داد که اختلاف امتیاز اندکی با نفر بعدی داشت.
در حالی که تنها 13 روز تا آغاز این رویداد بزرگ ورزشی باقی مانده است، سرمربی تیم ملی تکواندو در گفت‌وگویی به تشریح وضعیت تیمش پرداخته است که مشروح آن در زیر می‌آید:
رنکینگ سیستم، مسیر سختی است که فدراسیون جهانی برای المپیک در نظر گرفت
کسب جواز حضور از طریق رنکینگ سیستم مسیر بسیار سختی است که فدراسیون جهانی تکواندو برای حضور در المپیک تعیین کرده است؛ تکواندوکاران باید سالی چهار تا پنج مرتبه مسابقات گرندپری را به جز رقابت‌های جهانی و قاره‌ای پشت سر بگذارند که کسب هر مدال در ارتقای جایگاه هوگوپوشان و نزدیک‌تر شدن آنها به المپیک تأثیرگذار است. همین رنکینگ هم جدول لگاریتمی دارد که هر سال امتیازات قبل از آن کسر می‌شود و همه این موارد دستیابی به این مهم را دشوار میکند.
در ابتدای ورود که کار خود را آغاز کردم، فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی جزو نفراتی بودند که از المپیک قبل در رنکینگ قرار داشتند و آرمین هادی‌پور و میرهاشم حسینی نیز تکواندوکاران تازه واردی بودند که امتیاز کمتری در رنکینگ داشتند. از میان این نفرات فرزان علی‌رغم شایستگی به خاطر کاهش وزن بسیاری که طی این سال‌ها داشت دیگر نتوانست در این وزن همانند گذشته موفق عمل کند، مهدی هم در میان راه از ما جدا شد و به دلیل ازدواج به کرواسی رفت، اما سجاد مردانی تا لحظه آخر تلاش خوبی داشت و تنها به خاطر امتیازاتی که از او کم شد و با اختلاف ناچیز نتوانست سهمیه توکیو را به دست آورد. او واقعاً توانمندی کسب سهمیه را داشت، کما اینکه در سال آخر و در هر چهار گرندپری موفق به کسب مدال شد و این در حالی بود که این اتفاق برای نفرات سوم تا پنجم رنکینگ نیفتاد، اما موفق شدند جواز بگیرند.
خدا را شکر آرمین هادی‌پور و میرهاشم حسینی با توجه به عملکردی که داشتند امتیازات لازم را به دست آوردند و توانستند سهمیه حضور در المپیک توکیو را کسب کنند. آنها مسیر خیلی سختی را پشت سر گذاشتند، اما با همت و تلاشی که داشتند این افتخار را به نام خود ثبت کردند و به‌عنوان المپین‌های تکواندو در توکیو حضور دارند.
برای کسب امتیاز مجبور و محکوم به پیروزی بودیم
جدای از مسیر سختی که باید طی می‌شد ما در سال 1398 با چالش رقابت‌های جهانی روبه‌رو شدیم و تا لحظات پایانی برای صدور ویزا دچار مشکل بودیم. حتی تعدادی از ورزشکاران ما از جمله میرهاشم حسینی و عرفان ناظمی حضور در این رقابت‌ها را از دست دادند. این رویداد برای ما خیلی مهم بود و هنوز هم اعتقاد دارم عدم صدور ویزا حساب شده بود، چرا که هفت ماه قبل در مسابقات گرندپری منچستر نمایندگان انگلیس را شکست دادیم و برای روادید دقیقاً روی همین نفرات دست گذاشته شد. با توجه به اینکه این رقابت‌ها امتیاز بالایی داشت نه تنها مسیر کسب سهمیه را برای ما هموارتر می‌کرد بلکه الان میرهاشم می‌توانست در رده دوم قرار بگیرد و این حجم از فشار و استرس را تحمل نکند.
اکنون که در این مورد صحبت می‌کنیم تمامی این اتفاقات افتاده است و از آن گذر کرده‌ایم، اما در آن روز نمی‌دانستیم قرار است چه اتفاقی بیفتد و در آن برهه زمانی امتیازات جهانی برای ما خیلی حیاتی بود. خدا را شکر با غیرت بچه‌ها توانستیم شرایط را تغییر دهیم و با وجود خاطره تلخ این رقابت‌ها، به فاصله دو هفته میرهاشم در مسابقات گرندپری با شکست دادن دای هون لی کره‌ای که سه سال بود باخت نداشت، مدال طلا را به دست آورد.
اعتقاد دارم برای رشد در هر زمینه‌ای شرط اول پذیرش است. اگر ما قبول کنیم که نمی‌توانیم شرایط پیش آمده را تغییر دهیم و با این موضوع کنار بیاییم شروع مسیر موفقیت خواهد بود. خدا را شکر بعد از شوک رقابت‌های جهانی ملی‌پوشان همراهی کردند و به این باور و پذیرش رسیدند که این مسابقات با تمام تلخی‌های خود به پایان رسیده و ما برای کسب امتیازات لازم مجبور و محکوم به پیروزی هستیم. آنها در این مدت خیلی سخت تلاش کردند و من شاهد زحمات طاقت‌فرسای آنها بودم.
تنها حسرت باقی مانده عدم کسب سهمیه سجاد مردانی بود
فشار مسابقات بسیار بالا بود و همه تیم‌های دنیا سرمایه‌گذاری کردند تا در المپیک حضور داشته باشند. عملکرد تکواندوکاران واقعاً قابل قبول بود و تنها حسرت باقیمانده از این مسیر عدم کسب سهمیه سجاد مردانی بود. سجاد در این مدت واقعاً تلاش کرد و از 14 مسابقه‌ای که با هم رفتیم در 11 مسابقه مدال گرفت. از تلاش و زحمات بچه‌ها راضی هستم، اما بدون شک تلخی عدم حضور سجاد با ما باقی می‌ماند.
ویروس کرونا معادلات ما را به هم زد/ بچه‌ها واقعاً تشنه حضور در المپیک بودند
در راهی قرار گرفتیم که دو تکواندوکار جوان داشتیم و با وجود سختی‌ها در مسیر موفقیت بودند. زمانی که بچه‌ها موفق به کسب سهمیه شدند شش ماه تا المپیک باقی مانده بود و عزم خود را برای حضوری موفق در این رقابت‌ها جزم کرده بودند و تشنه شرکت در این میدان بزرگ بودند، اما ویروس کرونا معادلات ما را به هم زد. وقفه ناخواسته و تحمیلی که برای حضور در این رقابت‌ها اتفاق افتاد تمام برنامه‌های ما را به هم ریخت و ما به نقطه شروع برگشتیم، ولی بچه‌ها این مسئله را پذیرفتند که این شرایط بر تمام دنیا حاکم شده است و ما هم مستنثی نیستیم.
متأسفانه کرونا مشکلاتی را هم بر سر راه ما قرار داد، آسیب‌دیدگی آرمین هادی‌پور، عدم حضور در رقابت‌ها و دوری از میدان مسابقات از جمله این مشکلات بود. به همین دلیل مجبور شدیم از آنها در مسابقات آسیایی استفاده کنیم که در حالت کلی حضور بچه‌های المپیکی اتفاق خوبی نبود، اما بالاجبار در این رقابت‌ها شرکت کردند. این شرایطی بود که به وجود آمد و باید از آن استفاده می‌کردیم که با توجه به فرصتی محدود این اتفاق افتاد و تلاش کردیم تأثیر منفی این مسئله را به حداقل برسانیم.
برخی تنها نتیجه را می‌بینند
با توجه به اینکه من هم مبارز و هم مربی بودم از روزی که آمدم به خودم قول دادم نفراتی که محق هستند به حق خود برسند، هرچند بابت این قضیه بارها مورد انتقاد قرار گرفتم و این هم به این خاطر است که نتیجه گرا هستیم. بچه‌ها در انتخابی‌ها از چندین فیلتر رد می‌شوند تا جواز حضور در اردو را می‌گیرند، اما برخی تنها نتیجه را می‌بینند.
تمام تلاشم را می‌کنم تا روزی که به‌عنوان سرمربی سکان تیم ملی را در اختیار دارم همانند قبل رقابت‌های انتخابی شفافی را در حضور اصحاب رسانه، تماشاگران و مربیان برگزار کنم. تا الان در مسابقات انتخابی هر تکواندوکاری که از سه بازی دو برد را به دست می‌آورد انتخاب می‌شود و در ادامه راه هم اگر در خدمت تیم ملی باشم شرایط به همین منوال است و تلاش می‌کنم نفرات شایسته به اردو راه پیدا کنند، اما بحث این است که باید به این موضوع نگاه بلند مدت داشته باشیم. بعد از المپیک تمام تیم‌های دنیا شرایط را تغییر می‌دهند و نگاه‌شان به چهار سال بعد است و برای المپیک بعدی برنامه‌ریزی می‌کنند. ما هم باید با همین برنامه پیش برویم و چه فریبرز عسکری و چه هر کس دیگری آمد به او این اختیار را بدهیم تا برنامه‌ای چهار ساله داشته باشد.
باید دید هدف ما از حضور در رقابت‌های آسیایی چه بود؟
از دو منظر باید به رقابت‌های آسیایی نگاه کنیم و دید هدف ما از حضور در این رقابت‌ها چه بود. المپیکی‌های ما 16 ماه از میدان مسابقات دور بودند. آرمین هادی‌پور دچار مشکل زانو بود و ما نمی‌دانستیم او تا چه حد می‌تواند مبارزه کند و از طرفی هم موضوع سیدبندی حسینی ملاک بود. دائماً حریف اسپانیایی را که در مسابقات دیگری حضور داشت، رصد می‌کردیم تا ببینیم میرهاشم تا چه مرحله باید پیش برود. به همین دلیل ما روی این دو وزن حساب نکردیم و مبنا را بر این گذاشتیم که شاید از این دو وزن اصلاً نخواهیم امتیاز بگیریم. در واقع ما مجبور بودیم روی چهار نفر در این رقابت‌ها حساب کنیم.
اگر مبنا برای المپیک بعدی کسب سهمیه از طریق رنکینگ سیستم باشد باید فدراسیون حمایت‌‌های دولت، وزارت و کمیته را در کنار خود داشته باشد تا ان‌شاءالله بتوانیم در مسابقات متعدد شرکت و امتیازات لازم را جمع‌آوری کنیم. یک جوان هر چقدر مستعد اما اگر به رویدادی اعزام نشود کاری از ما بر نمی‌آید. در سری مسابقات گرندپری 32 نفر برتر حضور دارند و ما باید این جوانان را به تورنمنت‌های مختلف اعزام کنیم تا بین 32 نفر قرار بگیرند، بعد در گرندپری‌ها شرکت کنند و جزو شش نفر اول قرار بگیرند. اینکه فقط بخواهیم روی کاغذ صحبت از جوان‌گرایی کنیم اصلاً صحیح نیست و برای این موضوع باید دست مربی باز باشد تا بتواند از ابزارهای خود استفاده کرده و امتیازات لازم را جمع کند. خواهشم از مسئولین است که اگر مبنا بر این باشد که از طریق رنکینگ سهمیه بگیریم بودجه‌ای برای این موضوع در نظر بگیرند.
آرمین آسیب جدی دارد/ المپین‌های تکواندو مثل یک سرباز می‌جنگند
هنوز هستند هموطنانی که نمی‌دانند آرمین آسیب جدی دارد اما باید این موضوع را در نظر بگیرند که او دچار پارگی ACL شده و سه جراح متخصص اعلام کردند که باید جراحی کند؛ ما هم می‌دانیم که این موضوع باید اتفاق بیفتد، اما اگر آرمین عمل کند المپیک را از دست می‌دهد. پس در واقع ما یک بازیکن 50 درصد داریم و برای اینکه این درصد را بالاتر ببریم بررسی کردیم تا ببینیم آرمین در چه زوایایی پایش دچار مشکل می‌شود تا این موارد را از تمرین حذف کنیم و بر بخش‌های که می‌تواند فعالیت داشته باشد، تمرکز کنیم. برای او در میدان سیستم مبارزه خاصی را طراحی کردیم تا کمترین فشار به پای او وارد شود و اگر اتفاق خاصی پیش نیاید می‌تواند همانند رقابت‌های آسیایی مبارزه کند.
آرمین و میرهاشم از بهترین تکواندوکارانی هستند که با آنها کار کرده‌ام. آرمین واقعاً مثل یک سرباز می‌جنگند و میرهاشم هم به همین شکل تلاش میکند و با روحیه بالا و جنگندگی که دارد ما را خیلی امیدوار کرده است.
شرایط المپیک متفاوت از دیگر رویدادهاست
هم در قامت مربی و هم بازیکن تجربه حضور در المپیک را دارم، این مسابقات با تمام رویدادهایی دیگر فرق میکند. شاید کسی در مسابقات جهانی متعدد شرکت کرده باشد، اما شرایط المپیک متفاوت و سنگین است و این به خاطر جو و محیطی است که در آن حضور دارند، وگرنه رقبا همان حریفان هستند، اما فشار روانی بالایی دارد. من این شرایط را درک کرده‌ام و تمام تلاش خود را می‌کنیم تا از این تجربیات استفاده کرده و بچه‌ها آماده حضور در مسابقات شوند.
تلاش می‌کنیم از چیزی غافلگیر نشویم
گروه آنالیز ما بازی تمام رقبا را استخراج کرده و جدول مبارزات ترسیم شده است. براساس اطلاعاتی که داشتیم طراحی تمرین کرده‌ایم تا بهترین بهره را ببریم. ما معیاری برای سنجش روانی بچه‌ها نداریم تا ببینیم در چه شرایطی قرار دارند، اما در ظاهر همه چیز خوب است و تلاش می‌کنیم تا خللی به عملکرد المپیکی‌های تکواندو وارد نشود و از چیزی غافلگیر نشویم.
اینکه تکواندوکاران به اسم ایران در المپیک می‌جنگند باعث افتخار است
تقاضای من از مردم این است که به ورزشکاران حرفه‌ای و منطقی نگاه کنند و از رؤیاپردازی دست بردارند. با توجه به شرایط سختی که وجود دارد تمام بار روی ورزشکاران قرار می‌گیرد و سطح توقعات از آنها بالا رفته است، اما این موضوع با شرایط همخوانی ندارد. همین که این نفرات به این میدان راه پیدا کردند، جای تقدیر دارد و اینکه به اسم ایران در المپیک می‌جنگند، باعث افتخار است. از مردم می‌خواهم با انرژی مثبت برای بچه‌ها و دعای خیری که بدرقه راه آنها می‌کنند کمک کنند تا در روز مسابقات بهترین عملکرد را داشته باشند. باید بچه‌ها را با عملکرد آنها بسنجیم، نه مدالی که کسب می‌کنند.
