دیگر باید کم کم پذیرفت که رکورد آقای گلی فوتبال ملی جهان از زیر پرچم ایران و نام علی دایی در حال خارج شدن است. کریستیانو رونالدو ستاره تیم ملی فوتبال پرتغال در شرایطی که 36 سالگی اش را پشت سر می گذارد، سر حال تر و آماده تر از همیشه، مشغول تاخت و تاز در مستطیل سبز است و حالا فقط دو گل دیگر تا رکورد شهریار فوتبال ایران فاصله دارد. رونالدو حالا با 107 گل ملی که سه تای آن در رقابت های یورو 2020 به ثمر رسیده، این شانس را دارد تا در همین تورنمنت این افتخار بزرگ را از آن خود کند و رکوردش را به نام خود ثبت کند. رکوردی که شاید در ایران فقط یک نفر عظمت آن و حس از دست رفتنش را درک کند و آن هم کسی نیست جز وحید شمسایی. ستاره بی چون و چرای تیم ملی فوتسال ایران که خود روزگاری با 392 گل ملی، رکورددار گلزنی در فوتسال ملی جهان بود اما درنهایت ستاره ای دیگر به نام فالکائو از راه رسید و این رکورد را مال خود کند.
به همین مناسبت با وحید شمسایی گفت و گویی داشته ایم و از او درباره حس و حال این رکوردها و اهمیتش در عرصه بین المللی پرسیده ایم:
*شما شاید تنها کسی باشید که بتوانید حس و حال کنونی علی دایی را درک کنید چرا که خود شما هم صاحب رکورد ارزشمندی در فوتسال بودید که توسط فالکائوی برزیلی شکسته شد. موقع شکسته شدن رکوردتان چه احساسی داشتید و فکر می کنید علی دایی الان چه حسی داشته باشد؟
-علی دایی آنقدری برای کشور ما بزرگی کرده و سطح فوتبال ایران را در سطح جهان بالا برده است که هر گلی که رونالدو در تیم ملی پرتغال می زند، تمامی رسانه های جهان می نویسند که رونالدو به رکورد دایی نزدیک می شود. این یعنی یک موفقیت ابدی برای یک کشور. این یعنی این آدم آنقدری در جهان بزرگ هست که اگر هزاران بار کسی بخواهد از کنار این آدم رد بشود، کوچک ترین خللی به جایگاه او وارد نمی شود. این که دایی کاری کرده است که ما طی این سال ها به ایرانی بودن خودمان ببالیم، بسیار ارزشمند است. در مورد خودم می توانم بگویم وقتی تعداد گل ها به رکورد من نزدیک می شد، قطع به یقین مقداری از لحاظ فکری آدم را قلقلک می داد. اما نکته حائز اهمیت برای من این است که به قول خود آقای دایی، رکوردها برای شکسته شدن هستند. روزی که فالکائو گل 393 خود را به ثمر رساند و پیراهنش را نشان داد، این جمله از علی دایی بود که توانست من را آرام کند. در حال حاضر هم که هنوز علی دایی مثل سال های پیشین رکورددار است.امیدوار هم هستم که رونالدو به این رکورد نرسد و ان شاءالله پرتغال امشب به فرانسه هم می بازد و حذف می شود و رکورد دایی فعلا دست نخورده باقی می ماند. اگر هم یک روزی این اتفاق بیفتد، یکی از تاریخ سازترین چهره های فوتبال جهان چنین رکوردی را شکسته. رونالدو یکی از برترین فوتبالیست های تاریخ است و رکوردهای مختلفی را شکسته و حالا هم دارد می آید تا این رکورد را از علی دایی تحویل بگیرد. برای ما البته علی دایی خیلی جلوتر از رونالدو است و ارزش بالاتری دارد و به این نکته هم باید توجه کرد که تعداد بازی ملی رونالدو، به مراتب بیشتر از علی دایی است.
*بعضی ها معتقدند حریفانی که وحید شمسایی و علی دایی در مقابل آن ها قرار گرفته اند و گل زده اند، به مراتب آسان تر از حریفانی بوده که فالکائو و رونالدو در مقابل آن ها موفق به گلزنی شده اند. آیا شما اساسا این گزاره را قبول دارید؟ و یا اینکه معتقدید چنین نکاتی نمی تواند نافی توانایی فنی شما و آقای دایی باشد؟
-من کاری به گلزنی های خودم یا فالکائو ندارم. فالکائو بازیکن بزرگی در سطح جهان است اما در مقابل همین برزیل در دیداری که 4-4 مساوی شد، 3 گل زدم. من علاوه بر برزیل، به اسپانیا و ایتالیا و روسیه و پرتغال و آرژانتین گل زده ام. آیا تیم برتر دیگری وجود دارد که من به آن ها گل نزده باشم؟ من در خاک برزیل به این تیم گل زده ام. بنظر من این حرف ها، ریشه درستی ندارد. مگر در اروپا تیمی مثل مالت وجود ندارد؟ تیم های سطح سه اروپا مگر در گروه تیم های بزرگ نیستند؟ در آسیا ما تیمی مثل کره جنوبی را داریم که 4تای جهان را دیده است. ژاپنی را در آسیا داریم که در جام جهانی 2018 تیم بلژیک سوم جهان را به چالش کشید. ضمن این که مگر قبل یا بعد از علی دایی کسی بوده که بتواند این تعداد گل را به همان تیم های ضعیف بزند؟ مگر کسی جایگزین او شده یا حتی به فاصله نزدیک او برسد؟ بیایید به کسی مثل علی دایی در کشورمان ببالیم. او از لحاظ شخصی و عمومی و مادی و معنوی به هرچه که خواسته رسیده است. من در مراسم انتخاب بهترین های فوتبال آسیا در استرالیا و چین بوده ام. علی دایی آن جا به عنوان مهمان ویژه حضور داشت. من می دانم که در سطح قاره و جهان به علی دایی با چه جایگاهی نگاه می کنند. تا وقتی کنار این آدم به خارج از کشور سفر نکنید، نمی فهمید که این آدم چقدر بزرگ است و چه جایگاهی دارد.
*به نظر شما رکوردهایی که در اختیار شما و علی دایی بوده، صرفا افتخاری فردی به حساب یک بازیکن است یا جنبه و ارزشی ملی در سطح جهان دارد؟
-باز هم به همان حرف پیشین برمی گردم که این رکوردها در چرخه زندگی ایجاد می شوند و از بین می روند.بازیکنانی که چنین رکوردهایی را ثبت می کنند یا می شکنند، خواه ناخواه اسم آن کشور را یدک می کشند. این زیبایی ورزش است. مردم هر کشوری به موفقیت های ورزشکاران خود افتخار می کنند.
*در پایان هر نکته ای هست و ...
-همه این اتفاقات برای کشور است.همه ما زیر سایه این پرچم تلاش می کنیم و همه مدیون مردم همین کشور هستیم. این رکوردها و آقای گلی ها می آید و می رود. من کلی جام داخلی و بین المللی در خانه دارم که با یک سلام و علیک مردم قابل مقایسه نیست و این مورد، به مراتب ارزشمندتر از آن افتخارات است.
