دکتر بابک فرزاد از نخستین مدال آوران ایرانی المپیاد کامپیوتر روز گذشته پس از ماها جدال با سرطان درگذشت.
به گزارش رویداد ایران، دکتر کیوان جباری از دوستان وی در دبیرستان استعدادهای درخشان اصفهان با انتشار عکس زیر در صفحه اینستاگرامش نوشته است:
«بابک فرزاد ؛ دوست باهوش دوران راهنمایی و دبیرستان ؛ و از بچه های موفق ایرانی، امروز از دنیا رفت .
دوست بیست و پنج ساله. مدرسه راهنمایی و دبیرستان شهید اژه ای اصفهان. عضو تیم المپیاد کامپیوتر ایران- لیسانس کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف- دکتری کامپیوتر (انفورماتیک) دانشگاه تورنتو- پست داک دانشگاه مک گیل ( که دوباره در این‌دوران دوباره مدتی یکدیگر را می دیدیم)... و در نهایت استاد دانشگاه بروک کانادا ...و یک سال و نیم اخیر مبارزه با سرطان...
و بابک امروز پیوست به دیگر دوستان نابغه دوران نوجوانی ( مرحوم رضا صادقی و مریم میرزا خانی).
تسلیت به خانواده عزیزش و به پدر و مادر محترمش جناب دکتر فرزاد و خانم دکتر هاشمی فرد ؛ که هر دو پزشکان محله ما در اصفهان بودند و هستند... . روحش در آرامش و رحمت الهی»
احمد موحدیان عطار از فارغ التحصیلان دبیرستان شهید اژه‌ای اصفهان در زمان انتشار این پست نوشت:
«یه تعدادی بودیم که نمی‌دونم چرا و به چه دلیل توی مدرسه یه سری واسمون شدن الگو، واسمون شدن اسطوره. همه چیز از یه سری کارسوق شروع شد که چند شبانه روز میموندیم مدرسه و روی مسایل چالشی فکر میکردیم. همه چیز از اینجا شروع شد که یه تعدادی از سال بالایی ها به کوچکترها یاد می‌دادند که میشه روزها و روزها با یه مسیله سخت کلنجار رفت و در نهایت از حلش لذت برد. همه چیز از اونجا شروع شد که ما بخش بزرگی از لذتهای سن و سال نوجوونی رو دادیم و یه سری لذت های خاص دیگه رو تجربه کردیم.
بابک فرزاد عزیز یکی از پیشروهای المپیاد کامپیوتر بود که تو مسابقات کشوری مدال طلا و در رقابتهای جهانی مدال برنز رو کسب کرد-هم دوره مریم میرزاخانی. قطعا توی اون حرکت و اشتیاقی که تو نسل ما برای المپیادهای علمی ایجاد شد تاثیر بزرگی داشت. ما نسلی بودیم که همه کودکیمون توی جنگ لعنتی گذشته بود، همه دنیا غیر از ایران دشمن و متخاصم بهمون معرفی شده بود و رقابت های بین المللی واسمون به شدت حیثیتی بود. من یادمه با سن پایینمم زمانی که تیمهای المپیادی برمی‌گشتند اصفهان، سعی میکردم حتما تو مراسم پیشوازشون شرکت کنم و به شدت احساس غرور ملی بهم دست میداد از این همراهی. و به اندازه وسع خودم هم بخش مهمی از زندگیم رو کاملا به این مسیر اختصاص دادم.
داستان مدارس سمپاد و المپیادهای علمی در دوره ما لازمه به تفصیل در موردش بحث بشه، من فعلا نه ازش دفاع میکنم نه ردش میکنم.
امروز صبح توی فیسبوک دیدم بابک فرزاد پیام خداحافظی گذاشته، بعد از یک دوره طولانی مبارزه با سرطان. چیزی که از صبح تا الان درگیرم کرده کاملا. جدا از همه صحبتهای بالا، لازمه بگم که من برای دوستان هم نسل و هم منش مثل ایشون احترام بسیار زیادی قایلم، چون جسارت مبارزه کردن را تا حد خوبی به ماها یاد دادن. و به نظر من ارزش کاری که این دوستان کردن واقعا ستودنیه.
ولی بازهم جدای از همه صحبت های بالا، پیام امروز بابک که گفته: "برای من به این شکل بود" و از دوستانش خداحافظی کرده، در عین مختصر بودن بسیار پر معناست. من امیدوارم بابک فرزاد سلامت باشه و یه روز همه اطرافیانش جشن سلامتیش رو بگیرند. ولی جدا از اون امیدوارم که اگه روزی من هم در شرایط امروز بابک بودم، اینقدری در حق کسی ظلم نکرده باشم که بتونم راحت و آسوده بگم : "برای من به این شکل بود"، خدانگهدار
