زهرا آقاجانی | این تصویر مربوط به تخریب و عدم رسیدگی بخشی از دالان ساباط است که بارها از کانال «من و جونقان» گزارش شد، اما متاسفانه شهرداری جونقان بدون دانش مرتبط و پیگیری از سوی اداره میراث دست به تخریب این اثر زد و دل دوستاران را به درد آورد.
شهر جونقان واقع در 45 کیلومتری استان چهارمحال و بختیاری دارای یک دالان (ساباط) قدیمی بسیار با ارزشی بود که از معماری زیبایی برخوردار بود. قدمت این دالان نزدیک به صد سال می‌رسید . ساباط، معبری برای آرامش رهگذران تا انسان پیاده در مسیرحرکت خود دریک توالی مناسب در فضای سایه قرارگیرد، که نشان می‌دهد معماری در گذشته تا چه حد نیاز و آسایش مردم توجه داشته است.
این دالان که سال گذشته در اثر بارش باران و عدم رسیدگی برای مرمت و بازسازی بصورت کلی توسط شهرداری جونقان تخریب شد. از آنجایی که این آثار تاریخی یکی از مهم‌ترین میراث شهر جونقان محسوب میشود،متاسفانه سازمان میراث فرهنگی استان به این اثر توجه زیادی نکرده و مانع تخریب آن توسط شهرداری نشد. به هر حال در کنار تمام هشدارها و ابراز نگرانیهای دوستداران، بافت تاریخی جونقان که با ورود به کوچه پس‌کوچه‌های آن احساس ناب حضور در تاریخ به آدم دست می‌دهد و با معماری زیبا خود چشم هر بیننده‌ای را به تماشایی توام با لذت دعوت می‌کند این سال‌ها حال و روز مناسبی ندارد. اقدام ناخوشایند ساکنان این محله جهت تخریب و بارگیری و کم‌توجهی به فضای ظاهری بافت و کارساز نبودن تدابیر کوچک سازمان‌های متولی (شهرداری و میراث) در راستای حفظ، مرمت و احیای این بافت در نهایت دست به تخریب این اثر زده شد و دل دوستداران میراث فرهنگی را به درد آورد و این احساس خطر برای تمام آثار تاریخی و همچنین باستانی در این شهر زیبا احساس میشود ...
اما آنچه که مهم است و مسئولین باید بدانند این است که، تفاوت بین بافت قدیم و بافت فرسوده است. بافت قدیم بافتی با ارزش است که نشان دهنده هویت، فرهنگ و تاریخ یک منطقه است درحالی که بافت فرسوده بافتی است که فرسودگی در بافت و عناصر درونی آن، به علت فقدان برنامه، توسعه و عدم نظارت کافی بر شکل گیری بافت به وجود می‌آید و هیچ گونه ارزش تاریخی ندارد، یعنی سازه‌هایی که در هنگام شکل گیری آن از هیچگونه مصالح مرغوب استفاده نشده و با گذشت زمان نه چندان طولانی دچار فرسودگی شده اند.
