خداحافظی خاموش شجاعی و دژاگه از تیم ملی؟

 این روزها تیم ملی اردوی خود را در جزیره کیش پشت سر می گذارد تا آماده ادامه مسابقات مقدماتی جام جهانی باشد؛ مسابقاتی که اهمیت ویژه ای برای تیم ملی دارد و بازیکنانی دعوت شده اند که که اکثر آن ها در دوران اوج خود هستند. شرایط تیم ملی در جدول این مسابقات به نحوی است که به نظر نمی رسد اسکوچیچ بخواهد کار را ساده بگیرد و از آن به راحتی بگذرد. این اتفاق معنی تلخی برای دو کاپیتان سابق تیم ملی یعنی مسعود شجاعی و اشکان دژاگه می دهد و این یعنی خداحافظی در سایه این دو بازیکن.
در دوران مارک ویلموتس و زمانی که شجاعی و دژاگه بعد از مدت ها به تیم ملی دعوت نشدند، همه منتظر خداحافظی این ۲ بازیکن و به خصوص مسعود شجاعی بودند؛ اتفاقی که با صحبت بسیاری از بازیکنان وقت تیم ملی با شجاعی از جمله وریا غفوری با کاپیتان سابق تیم ملی نیفتاد و شجاعی صراحتا اعلام کرد که فعلا دوست ندارد خداحافظی خود را رسما اعلام کند و هر موقع به تیم ملی دعوت شود، حاضر است دوباره پیراهن تیم را بپوشد و بازوبند را در دستش بیاندازد اما با سپردن هدایت تیم ملی به اسکوچیچ فرقی در شرایط این دو بازیکن ایجاد نشد تا نام آن ها باز هم در لیست تیم ملی دیده نشود.
در حالی که اکنون بازیکنان باتجربه ای نظیر کریم انصاری فرد در حال کار کردن زیر نظر اسکوچیچ در اردوی تیم ملی هستند، شجاعی و دژاگه خود را درگیر مسائل باشگاهی و درگیری با سرمربی خود یعنی رسول خطیبی کرده اند و همین باعث شد تا تغییر مربی هم روی شرایط آن ها در تیم ملی تاثیر نگذارد؛ اتفاقی که سبب می شود شجاعی و دژاگه خداحافظی تلخی با لباس تیم ملی ایران داشته باشند و ساکت و آرام تنها به تماشای بازی های شاگردان اسکوچیچ بنشینند.
احتمالا تمام خواسته این دو بازیکن این باشد که فدراسیون فوتبال برای آن ها بازی دوستانه ای در نظر بگیرد که آن ها با خاطره ای خوش با پیراهن تیم ملی وداع کنند؛ یک بازی که شأن تنها بازیکن ایرانی که ۳ دوره در جام جهانی حضور داشته را حفظ کند و همچنین آبروی دژاگه را که درخشش برای تیم ملی آلمان را برای پوشیدن لباس سفید تیم ملی رها کرد نگه دارد. شاید اگر این دو کاپیتان سابق تیم ملی، در اواخر فوتبال خود، حاشیه را رها می کردند و سعی می کردند با درخشش در لباس تراکتور، این شانس را داشته باشند که بتوانند در یک مسابقه رسمی و به صورت شایسته از تیم ملی خداحافطی کننند، برای آن ها سنگین تر بود و شأن آن ها نیز حفظ می شد.