مشورت با رهبری معامله‌ای دو سر برد برای او بود. سیدحسن خمینی از سویی عدم ورود خود به انتخابات را توجیه کرد و خودش را از اصرار اصلاح‌طلبان نجات داد. از سوی دیگر ولایتمداری را ثابت و شاید زمینه تأیید صلاحیت در انتخابات خبرگان بعدی را فراهم کرد.
حال اگر به برخی واکنش‌ها در فضای مجازی مبنی بر اینکه مشورت گرفتن از رهبری طبق قانون ضروری نیست و نباید تبدیل به یک روال معمول شود، توجه داشته باشیم، به این نتیجه می‌رسیم که سیدحسن خمینی خیلی ساده از رهبری خرج کرد تا هم ریسک انتخابات را نپذیرفته و هم همچنان آن چهره آزمون نشده و ظاهرا ایده‌آل باقی بماند.»
