بدون شک این انتظار وجود داشت، تفتیان به عنوان یکی از المپین های ایرانی و سریعترین مرد تاریخ ورزش ایران، بتواند در این مسابقه بین المللی که در ایران و اتفاقا در استان محل تولدش برگزار می شد، عنوان قهرمانی را کسب کند.
اما برخلاف انتظار حسن تفتیان به عنوان نفر دوم از خط پایان مسابقه دوی صد متر عبور کرد تا روز تلخی را در مشهد سپری کند. در رقابت دوی 100 متر مقام اول به حسین علی الخفاجی از عراق با رکورد 45/10 رسید و مقام دوم را حسن تفتیان از خراسان رضوی با رکورد 10.47 به نام خود ثبت کرد و مقام سوم را هم محمد حسین ابارقی از کرمان با رکورد 10.59 کسب کرد.
تفتیان اما بعد از این نتیجه نسبتا دور از انتظار در فاصله کمتر از 4 ماه تا المپیک توکیو، از یک اتفاق عجیب و بدشانسی خود قبل از مسابقه امروز در گفت و گو با "ورزش سه" پرده برداشت: «قبل از مسابقه و وقتی می خواستم گرم کنم، متوجه شدم که کفش هایم در کیفم نیست. همه جا را که چک کردیم، متوجه شدیم در دستگاه ایکس ری ورودی ورزشگاه کفش ها بیرون افتاده و وقتی به مسئول آن بخش مراجعه کردیم، گفت که فرد دیگری اعلام کرده کفش های متعلق به اوست و آن را تحویل گرفته! به همین خاطر کاملا بهم ریختم و مجبور شدم از یک دونده 800 متر کفش قرض بگیرم که به پایم هم بزرگ بود! دوست داشتم هر طور شده در مشهد قهرمان شوم و به همین خاطر اگر لازم بود، حتی پابرهنه هم می دویدم، اما استرس بدی قبل از مسابقه به من وارد شد.»
سریعترین مرد ایران که لقب یوزپلنگ ایرانی را هم یدک می کشد، درباره تاثیر این بدشانسی روی عملکرد خود می گوید: « صد درصد کار ما دونده‌ها وابسته به کفش‌هایمان است و بزرگ بودن این کفش باعث شد هم در استارت و هم در خط پایان تعادلم را از دست بدهم. رشته ما هم وابسته به صدم ثانیه هاست. شاید هر کسی جای من بود، با این شرایط نمی توانست بدود، اما بازهم من رکورد بدی نزدم و دوم شدم.»
تفتیان در پاسخ به این سوال که ارزش مادی این کفش ها چقدر بوده، می افزاید: «فکر می کنم حدود 10 میلیون قیمت این کفش ها باشد، اما مشکل اصلا بحث مادی آن نبود. اولا از این کفش ها در ایران نیست و ثانیا اگر آقا دزده اجازه می داد من در این مسابقه با کفش هایم بدوم، خودم بعد از مسابقه آن را برمی گرداندم چون چند بار در ورزشگاه اعلام کردیم که هر کسی کفش ها را گرفته، بیاورد، اما خبری نشد.»
سریعترین مرد ایران که لقب یوزپلنگ ایرانی را هم یدک می کشد، درباره تاثیر این بدشانسی روی عملکرد خود می گوید: « صد درصد کار ما دونده‌ها وابسته به کفش‌هایمان است و این اتفاق بد باعث شد که نتوانم در فینال به مقام بهتری دست یابم. کفش‌هایی که برای مسابقه پوشیدم برایم بزرگ بود و حتی در استارت هم تعادلم را از دست دادم.»
