ریحانه پارسا نوشت: ۱۶سالم بود که برای بار اول به من تجاوز شد!از آنجایی که ظاهرم به عمد یا غیر عمد سن من را بیشتر نشان میداد. آن اتفاق را هیجانی از سر احساس و عشق طرف مقابل تلقی کردم.به اصرار خودِ فرد رابطه ما از دور به صورت تلفنی چند شب در هفته حفظ شد.در تمام طول دو سال من از ترسی که به جان و تنم افتاده بود از خانه بیرون نیامدم و هر چیزی را بهانه می کردم برای خانه نشینی؛ و دل خوش به تماس های آن شخص؛ به خودم آمدم ۲ سال گذشته بود و من باید تسلیم این تعرض که حقیقتاً صورت گرفته بود می شدم!
اکنون ۵سالی از آن نیمه شب می گذرد و من امروز بعد از این همه سال به حقیقتِ تاریکِ رخداده در نقطه ایی از زندگیم خیره شدم؛ برای بار هزارم با خودم تکرار می کنم:((قبول واقعیت نصف موفقیت است))... عادت به این نوع نوشتن نداشتم؛ «از شما می خواهم با خواندن نگاهِ شخصِ من به این موضوع، ((نگاهی به نقاط تاریک خود که نهان است بیندازید))!»
تقدیم به سکوت های پاک؛!
