تیم ملی ووشوی ایران در بخش ساندا به مقام قهرمانی جام جهانی دست پیدا کرد، اتفاقی که برای اولین بار در تاریخ این ورزش رزمی براي كشورمان رخ داد و به سلطه هشت ساله چین در این مسابقات پایان داد. ووشوکاران کشورمان با هفت طلا، یک نقره و یک برنز توانستند در کشور چین روی سکوی قهرمانی بایستند و در این بین نقش زنان ووشوکار را نمی‌توان نادیده گرفت. اما نکته مهم این موفقیت ایران، طلایی شدن هرسه ورزشکار زن ایرانی بود که کمک زیادی به قهرمانی ایران در این بازی‌ها کرد. بخش زنان تیم ایران با حضور سه ساندا کار به موفقیت صد درصدی رسید که در نوع خودش اتفاق منحصر به فردی بود. به همین خاطر سراغ زهرا کیانی رفتیم تا در مورد این موفقیت بزرگ جامعه ووشو نظرش را جویا شویم. بانوی نقره‌ای کاروان ایران در جاکارتا اگرچه روی سکوی دوم ایستاد اما مدال او اولین مدال نقره بانوان در مسابقات آسیایی بود و به همین خاطر برای اهالی ورزش چیزی کمتر از طلا نداشت. البته او در سال 2015 نیز مدال نقره جهانی را در کشور اندونزی به دست آورده بود و در واقع امسال، برای دومین بار در جاکارتا به مدال نقره تالو رسید. ووشوکار 19ساله کشورمان افتخارات و مدال‌های طلا و نقره زیادی را در رده بزگسالان و جوانان به دست آورده و با اینکه امسال مسابقات جام جهانی را از دست داد اما به نظر می‌رسد تا سال‌های سال، یکی از شانس‌های بزرگ کسب مدال در مسابقات بین‌المللی برای کشورمان خواهد بود.
تيم ملي كشورمان براي نخستين بار به عنوان قهرماني جهان دست پيدا كرد، از شرايط مسابقات بگوييد.
در مسابقات جهانی 2017 روسیه برای اولین بار بچه‌های تیم ساندای ووشو توانستند مسابقات‌شان را با موفقيت پشت سربگذارند و روی سکوی قهرمانی بایستند. امسال نیز خوشبختانه در مسابقات جام جهانی، توانستند به قهرمانی برسند که کار ارزشمند و بزرگی بود. بچه‌های ما عملکرد خیلی خوبی در جام جهانی داشتند. در واقع ما قهرمانی در مسابقات روسیه را تکرار کردیم. ووشوکاران کشورمان ثابت کردند آن قهرمانی اتفاقی نبوده و به نظرم به مراتب بهتر از مسابقات جهانی روسیه نتیجه گرفتند.
قهرمانی در کشور چین كار بزرگ و دشواري بود، چگونه بر حريفان غلبه كرديد؟
کسب هفت مدال طلا نشان می‌دهد که موفقیت خیلی خوبی در این مسابقات داشته‌ایم. این قهرمانی بزرگ با تدابیر ريیس و نایب ريیس فدراسیون به دست آمد. اردوهای تدارکاتی که برای تیم برگزار شد به این موفقیت کمک بزرگی کرد. به خصوص اردوهای تدارکاتی در چین که باعث شد بچه‌ها با ورزشکاران چینی آشنایی بیشتر و بهتری پیدا کنند و به اصطلاح قلق آن‌ها را یاد بگیرند و بدانند که چگونه باید با آن‌ها مبارزه کنند.
چرا شما به مسابقات جام‌جهانی اعزامنشدید؟
بخش تالو نیز مسابقات جهانی دارد اما چون میزبان این مسابقات کشور میانمار بود و در آنجا ناامنی‌هایی وجود دارد، مسئولان فدراسیون صلاح ندانستند اعزام شویم. تا جایی که اطلاع دارم خیلی از کشورها نیز ورزشکاران‌شان را اعزام نکرده بودند.
اصل موضوع اين است كه ووشو یک ورزش چینی است اما ما در خاک این کشور به مقام قهرمانی رسیدیم و آن‌ها نایب قهرمان شدند.
در سال2017 و در مسابقات جهانی روسیه نیز چین در بخش ساندا بعد از ایران قرار گرفت. این اتفاق در تاریخ ووشوی جهان سابقه نداشت. برای اولین بار بود که یک کشور توانست بیشتر از چین مدال کسب کند و قهرمان شود. همیشه در مسابقات جهانی و آسیایی، سکوی قهرمانی متعلق به کشور چین بود اما در سال2017 این سنت شکسته شد و ما برای اولین بار بهتر از چین نتیجه گرفتیم.
آیا به غیر از مسابقات جام‌جهانی که اعزامنشدید، تورنمنت دیگری را پیش‌رو دارید؟
فقط مسابقات جهانی است که در سال آینده و در کشور چین برگزار می‌شود. علاوه بر آن، لیگ داخلی را داریم که هر دو هفته یک‌بار مسابقاتش برگزار می‌شود و در کنار آن مسابقات انتخابی کشوری و اردوهای تیم ملی را داریم.
یعنی تا سال‌آینده هیچ مسابقه بین‌المللی ندارید؟
خیر. ما امسال نیز فقط بازی‌های آسیایی جاکارتا را داشتیم. قرار بود در جام جهانی نیز حاضر باشیم اما به خاطر شرایط کشور میانمار در آن شرکت‌نکردیم.
این وضعیت برای شما سخت نیست؟
چرا. من خودم دوست دارم که در مسابقات بین‌المللی بیشتری شرکت کنم. البته امسال برای اولین بار این اتفاق برای من افتاد چون پیش از این، همزمان در تیم جوانان و بزرگسالان حضور داشتم. سال گذشته در دو تورنمنت حاضر شدم. یکی مسابقات آسیایی کره جنوبی بود که در رده جوانان برگزار شد و دیگری مسابقات بزرگسالان در روسیه بود. به همین خاطر تجربه اینکه در یک فصل، فقط در یک تورنمنت بین‌المللی شرکت کنم را نداشتم.
غیر ازتورنمنت‌های اصلی یعنی قهرمانی‌های جهانی یا قاره‌ای یا بازی‌های آسیایی،در تورنمنت‌های جانبی شرکت نمی‌کنید؟
یک‌سری تورنمنت‌ها هستند اما سطح آن‌ها آنقدر بالا نیست که حضور در آن‌ها برای ما مفید باشد. علاوه بر این، باید با هزینه شخصی شرکت کنیم. این‌طور نیست که هرکشور تیم ملی را اعزام کند. از هرکشور، هرورزشکاری که بخواهد با هزینه شخصی خودش به آن مسابقات می‌رود.
یعنی سطح ووشوی ما آنقدر بالا رفته که فقط در مسابقات اصلی شرکت می‌کنیم.
بله. همین‌طور است. بقیه تورنمنت‌ها سطح کیفی بالایی ندارند.
سطح مسابقات داخلی ما چطور است؟
سطح لیگ نسبت به گذشته خیلی بالاتر رفته است. تعداد تیم‌ها بیشتر شده و بازی‌ها به صورت رفت و برگشتی انجام می‌شوند. پیش از این تعداد تیم‌ها در حدی نبود که بازی‌ها در دو گروه و به صورت رفت و برگشت انجام شوند. به این ترتیب تعداد ورزشکاران نیز بیشتر شده است.
این مساله باعث شده بازیکنان ملی نیز بیشتر جذب لیگ شوند. در سال‌های اول برگزاری لیگ، بازیکنان ملی بیشتر در مسابقات کشوری شرکت می‌کردند. اما الان باشگاه‌ها توانسته‌اند بازیکنان بیشتری را جذب کنند و قراردادهای مالی نیز بسته‌می شود.
در مورد باشگاهی که عضو آن هستید، کمی صحبت کنید. امسال به نظر می‌رسد به خاطر مدال جاکارتا، انتظارات از شما بالا باشد.
در حال حاضر عضو باشگاه سپاهان اصفهان هستم. تمام تلاشم را می‌کنم تا برای تیم باشگاهی بهترین نتیجه‌ها را بگیرم. تا الان نیز هربازی داشتم توانستم به برد برسم. تیم ما امسال با جذب چند بازیکن ملی، شرایط خیلی خوبی دارد. امسال چهار بازیکن ملی داریم که در سطح جهانی و آسیایی مدال دارند و به نظرم آمادگی بیشتری نسبت به بقیه تیم‌ها داریم اما از نظر تجربه فکر می‌کنم این‌طور نباشد چون تیم ما حدود سه سال است در لیگ شرکت می‌کند.
شما در جاکارتا مدال نقره‌ای گرفتید که بسیاری از اهالی ورزش کشور معتقدند ارزش آن کمتر از طلا نبود.
این اولین مدال نقره‌ای بود که در تاریخ تالوی ایران در مسابقات آسیایی ثبت می‌شد و اولین مدالی بود که در بخش بانوان به دست آمد. یعنی پیش از این مدالی در تالوی بانوان بازی‌های آسیایی نداشتیم و در بخش مردان نیز مدال برنزی بود که احسان پیغمبری کسب کرده بود. به خاطر همین بازتاب خیلی خوبی داشت. برای کسب این مدال خیلی تلاش شد. خودم پس از اتمام مسابقات جهانی روسیه بلافاصله تمریناتم را شروع کردم. فدراسیون نیز برای ما پنج ماه اردوی تدارکاتی گذاشت که زیر نظر مربی تیمی برگزار شد و خیلی به ما کمک کرد.
لحظه‌ای که این مدال را به گردن انداختید چه حسی داشتید؟ به خصوص اینکه نام شما در تاریخ ووشو ثبت شد.
احساس خیلی عالی بود. نمی‌دانم چطور آن را توصیف کنم. البته قبل از اینکه عازم جاکارتا شوم این حس را داشتم که می‌توانم در این مسابقات مدال بگیرم. پیش از این نیز در سال2015 و در مسابقات جهانی اندونزی توانستم اولین مدال نقره تالوی بانوان را کسب کنم. به همین خاطر حس خوبی نسبت به این کشور و شهر جاکارتا داشتم. احساس می‌کردم قرار است اتفاق خوبی رقم بخورد. احساس می‌کردم می‌توانم. روی سکو حس خیلی خوبی داشتم و باور نکردنی بود. خیلی‌ها می‌گفتند گرفتن مدال تالو در این مسابقات غیرممکن است. الان خیلی خوشحالم که توانستم کارغیرممکن را انجام دهم و به این مدال برسم.
چرا؟ آیا تالو خیلی سخت‌تر از سانداست؟
ساندا و تالو هرکدام سختی‌های خاص خودشان را دارند اما در تالو یک لغزش یا یک اشتباه خیلی کوچک جبران ناپذیر است. به عنوان مثال، اگر پای شما کمی بلغزد، یک دهم کامل از امتیازات کسر می‌شود و همین یک دهم می‌تواند شما را از رده اول به رده دهم منتقل کند! بنابراین باید در یک دقیقه و بیست ثانیه، با تمام تمرکز به اجرای حرکات بپردازید. هیچ چیزی قابل پیش بینی نیست. اگر بخت با شما یار نباشد ممکن است اتفاق بدی برای شما بیفتد. یک اشتباه خیلی کوچک می‌تواند رتبه شما را خیلی تغییر دهد. ضمن اینکه حرکات نمایشی که اجرا می‌کنیم فوق العاده سخت هستند.
به جز چین، کشور دیگری هست که در مسابقات، رقابت نزدیکی با شما داشته باشد؟
بسیاری از کشورهای دیگر، بازیکنان چینی جذب کرده‌اند و می‌توانم بگویم بیشتر رقبای ما در مسابقات، ورزشکاران چینی بودند! به عنوان مثال بازیکن هنگ کنگ، چینی بود. هرچند که خود این کشور نیز مانند ماکائو و چین تایپه چینی است!
می‌توان گفت شرایطی مانند فوتبال به وجود آمده است که کشورهای عربی به جذب بازیکنان برزیلی روی می‌آورند. در ووشو نیز کشورهای دیگر به جذب بازیکنان چینی علاقه دارند!
بله. دقیقا همین‌طور است. چینی‌ها از سنین کم یعنی 6-5 سالگی وارد معبد‌های ووشو می‌شوند و تا وقتی که به رده بزرگسالان برسند، تحت تمرینات خیلی سخت آموزش می‌بینند و این مساله باعث می‌شود آمادگی جسمانی فوق‌العاده بالایی داشته‌باشند.
به قول ما ایرانی‌ها، همه آن‌ها از کودکی بروسلی می‌شوند!
(باخنده) گفته می‌شود در دانشگاه، درسی به نام ووشو دارند و حتی شنیده‌ام که حدود 70میلیون نفر در چین، ووشو کارهستند که واقعا عدد خیلی بزرگی است.
نقره‌ای که در جاکارتا گرفتید، در مسابقات سال بعد تکرار یا خوش‌رنگ‌تر می‌شود؟
تمام تلاشم برای طلا شدن این مدال است. یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای من این است که بتوانم در آسیا مدال طلا بگیرم.
با وجود اینکه هنوز المپیکی نشده‌ایم اما به نظرم اگر این اتفاق بیفتد، بازی‌های المپیکی ما آسان‌تر از بازی‌های آسیایی خواهد بود. همان‌طور که قهرمانی جهان، آسان‌تر از قهرمانی آسیاست. چون رقیبان آسیای شرقی ما در مسابقات قاره‌ای، با ورزشکاران اصلی خودشان شرکت می‌کنند اما در مسابقات جهانی این‌طور نیست و از طرفی بازیکنان غیر آسیایی مانند بازیکنان اروپایی نیز سطح پایین‌تری نسبت به آسیایی ها دارند. به همین خاطر مسابقات آسیایی ما سخت‌تر هستند.
در جام جهانی ساندا که اخیرا برگزار شد، سه نفر از بانوان ما مدال طلا گرفتند و پیش از آن در جاکارتا نیز بانوان ووشو کار ما خوب مدال گرفته بودند. به نظر شما سطح ووشوی بانوان ما چقدر پیشرفت داشته است؟
نسبت به گذشته خیلی پیشرفت داشته و در واقع بی‌سابقه است که سه دختر به مسابقات اعزام شوند و هر سه با مدال طلا برگردند. این نشان می‌دهد که سطح ورزشکاران ما خیلی بالا رفته است و پیشرفت خیلی چشمگیری هم در بخش ساندا و هم در بخش تالو داشته‌ایم. این موفقیت ها باعث شده حق‌خوری‌هایی که در گذشته شاهد آن‌ها بودیم، به حداقل رسیده است. ما می‌توانیم اکنون خیلی راحت‌تر از حق خودمان دفاع کنیم و بهترین نتیجه و مدال را به دست بیاوریم.
به فوتبال هم علاقه‌مند هستید؟
فقط نگاه می‌کنم!
طرفدار تیم خاصی نیستید یا تعلق رنگی ندارید؟
خیر اما تمام بازی‌های تیم ملی در جام جهانی را نگاه کردم و بازی ملی پوشان را واقعا دوست داشتم. آن‌ها با غیرت بازی کردند. بازی آن‌ها به ما نیز انگیزه می‌داد. وقتی می‌دیدم که فوتبالیست‌های ما با رقبای به این سرسختی به خوبی می‌جنگند و بازی می‌کنند، من نیز روحیه می‌گرفتم که با رقبای سخت خودم با تمام توان بجنگم و تلاش کنم. بازی‌های خیلی قشنگی را انجام دادند و واقعا لذت بردم.
نقطه مشترک ووشو و تیم ملی فوتبال، حضور حسین اوجاقی در اردوی این تیم پیش از اعزام به روسیه بود که مدتی را با فوتبالیست‌ها کار کرد و روحیه جنگندگی آن‌ها را بالا برد.
به نظر من تمرینات ایشان تاثیر خیلی زیادی روی عملکرد تیم ملی فوتبال داشت. استاد حسین اوجاقی مربی فوق العاده‌ای است. پیش از مربیگری نیز ووشوکار فوق العاده‌ای بود. همان چیزهایی که در دوران ورزشکاری تجربه کرده، به بچه‌های ووشو منتقل می‌کند و یاد می‌دهد. حتی کچ کردن استاد در مسابقات نیز تاثیر زیادی دارد و ما با استفاده از تجربیات ایشان می‌توانیم راحت‌تر امتیاز بگیریم. در واقع او مربی شناخته شده و قابل قبولی در ووشو هستند و از تجربیات‌شان در اردوها و تمرینات استفاده می‌کنیم. او برنامه‌های تمرینی ما را چک می‌كند و در واقع برنامه‌ریزی‌های مربیان ما با مشاوره ایشان انجام می‌شود.
آیا از عملکرد فدراسیون ووشو رضایت‌دارید؟
دربخش تالو، پس از بازی‌های جاکارتا اعزام جدیدی نداشته‌ایم اما در کل فدراسیون با وضعیت فعلی، شرایط سختی را پشت سر می‌گذارد. تمام هزینه‌های اعزام بر عهده فدراسیون است. با این‌حال فدراسیون همیشه از ما حمایت خوبی داشته و حتی قبل از اعزام‌ها به ما مبالغی پرداخت می‌شود یا جوایزی که برای مدال‌آوری در نظر گرفته می‌شود، را به موقع پرداخت می‌کنند. با اینکه ممکن است با شرایط فعلی، فدراسیون دچار مشکل شود اما می‌توانم بگویم فدراسیون ما عملکرد خیلی خوبی داشته است، وقتی با فدراسیون کشورهای دیگر مقایسه می‌کنم که حتی در بعضی از کشورها، تهیه پوشاک نیز بر عهده خود ورزشکار است. دکتر علی‌نژاد اهمیت زیادی به ووشو می‌دهد و می‌توانم بگویم از وقتی او مسئولیت فدراسیون را بر عهده گرفته به نظر من ووشوی ما از صفر به 90 رسیده‌است.
