امروز، با توجه به افزایش شدید تورم و مشکلات جانبی آن ، نوعی کاهش انگیزه و بی اعتمادی به سازمان در کارکنان ایجاد شده است . این در حالی ست که طی این سالها با وجود فرسودگی تجهیزات زیرساخت شرکت مخابرات ایران، کارکنان و کارشناسان با انگیزه و وظیفه شناس ، برای توسعه شبکه مخابراتی کشور گام برمی داشتند و برنامه های توسعه ای مدیران شرکت را گام به گام به جلو می راندندکه نتیجه آن خدمات رسانی مناسب به مردم در سراسر کشور است .
اما امروز همان کارکنان زحمتکش و با غیرت به جایی رسیده اند که علی رغم کار در حوزه ای که پیشران اقتصاد و فناوری ست ، حقوق و دستمزدی منطبق با تورم موجود دریافت نمی کنند . این موضوع با وجود بحران های اقتصادی که در کشور وجود دارد ؛ فشارهای روحی و روانی بسیاری را برای کارکنان و خانواده های آنها و قطعا تبعات فراوان اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تجاری و مالی را نیز، به دنبال خواهد داشت.
این در حالی ست که در شرایط حاضر، و با توجه به بحران کرونا ، بستر تبادل دیتای آموزشی، تحصیلی ، بانکی، تجاری و...در کشور بر مدار ارتباطات می چرخد، متاسفانه کاهش انگیزه ای را که با افزایش شدیدتورم به بدنه سازمان تزریق شده است ، می تواند بصورت مستقیم بر توسعه فناوری اثر گذار باشد . زیرا که همه واقفیم دستمایه قراردادن معیشت کارکنان موجب ترویج فسادهای گوناگونی در بدنه کارکنان می شود که کم کاری و بی توجهی به ارباب رجوع و کاهش کارایی وبهره وری از جمله آن است.
این اثرات مخرب در شرایط بحرانی فعلی ، تبعات اجتماعی زیادی خواهد داشت که توصیه می شود نظام حاکمیتی و عزیزانی که همچنان بر عدم ترمیم منطقی تعرفه ها پافشاری می کنند ، تمامی این تبعات را بررسی و مطالعه کرده و با دستمایه قرار دادن معیشت کارکنان شرکت مخابرات ایران ، مانع رشد صنعت مخابرات و ارتباطات در کشور نشوند .
