کد: 6151 | 06 آبان 1397 ساعت 14:45
هفته نامه «عصر لارستان» به ایستگاه صدم رسید
شماره صدم هفتهنامه «عصر لارستان» سه شنبه 3 مهرماه 97 منتشر شد.
به گزارش عصرنامه لارستان؛ صفحه اول صدمین شماره عصر لارستان با گرافیکی منحصر بفرد، تصویر 100 شماره منتشر شده در طول سه سال اخیر" عصرلارستان" است. به مناسبت یکصدمین شماره 3 سرمقاله نیز با عناوین "رسیدیم به 100" از عادل پورشمسی مدیر مسئول «عصر لارستان»، "یکصدمین شمارگان عصر..." از کرامت اله بلوچی، "چون که صد آید..." از فاطمه خوشرو در این صفحه جلب نظر می کند. مقاله های "کار دشوار مستقل ماندن" از دکتر حسین طاهری, "آدم های عجیب و غریبی که ماییم" از راشد انصاری, "به احترام حسین (ع)، امامی که باید از نو شناخت" از دکترشیری, "چرا حسین (ع)، قابل احترام است؟" از دکتر مهران صولتی در این شماره جلب نظر می کند. در صفحه اجتماعی این شماره مصاحبه آفتاب لارستان با دکتر کاظم رحیمی نژاد مدیر تشکل لارستان بیدار با عنوان "برخی آقایانِ پیدا و پنهان لارستان در زمین رقبا بازی می کنند!" کار شده است. در این مصاحبه تحلیل رحیمی نژاد در مورد روند تغییر و تحولات اخیر جنوب فارس دیده می شود. مهم ترین بخش های این مصاحبه به تنزل سازمانی اداره کل راه و شهرسازی لارستان و عملکرد نماینده مردم لارستان، خنج و گراش در این خصوص و در مورد سفر لاریجانی به لار اختصاص دارد. در صفحه آخر باکس "قاب" اثری از آریا حدیدی, قرار دارد. در باکس گزارش تصویری با عنوان "لارستان دهه عاشورایی را پشت سر گذاشت" آثاری از نعمت اله سلامی - آرزو جهان پیما - حامد یاد، کار شده است. ستون یادداشت به مطلبی با عنوان " اول احقاق حقوق صنفی سپس احقاق حقوق عمومی" از سردار نوروزی اختصاص داده شده است. در ستون شعر دو اثر از محمد جاوید و حمید بامدادی با عنوان"عصر لارستان" و "چِراغِ بَرَساتی" قرار دارد. ستون دل نوشته نیز به دو اثر از "فرزانه قنبرزاده" و "طاهره بنیسی" اختصاص یافته است.
رسیدیم به 100
عادل پورشمسی/ مدیر مسئول عصر لارستان
رسیدیم به شماره ۱۰۰. صد هفته است که عصر لارستان و نوشتههایمان را منتشر میکنیم.
سه شنبه در سومین سال حضورش عصر لارستان به شماره ۱۰۰ رسیده و ما امید داریم با پشتیبانی همه اعضای تحریریه و عناصر این هفته نامه بتوانیم چهار رقمی هم بشویم! البته که پیش از اینکه از کسی توقعی داشته باشیم، از خودمان انتظار داریم که بتوانیم سرمایه اجتماعیای را که در این مدت کوتاه جمع کردهایم، حفظ کنیم. ما با کمک شما مخاطبین، نویسندگان، نیروهای فنی، و همه فعالان عصر لارستان این مسیر را تا اینجا آمدهایم و در ادامه راه هم روی همین همراهی حساب باز کردهایم. در این ۱۰۰شماره، بهترین کاری که میتوانستهایم را انجام دادهایم و البته مطمئن هستیم آنچه انجام دادهایم، بهترین کاری که باید انجام میشده، نبوده است! ما یک مجموعه از روزنامهنگارانی هستیم که خیلی وقتها احتمالا درگیر احساساتمان شدهایم، گاهی تندی کردهایم، گاهی کندتر از آنچه از ما انتظار میرفته، واکنش نشان دادهایم و گهگاه هم شاید حرفی زدهایم و چیزی نوشتهایم که آنگونه که باید، معرف همه حقیقت ماجرا نبوده است. میخواهم تاکید کنم ما خطا کم نداشتهایم! اما خطاهایمان آلوده به غرض نبوده و این همان جایی است که میتوانیم سرمان را بالا بگیریم و به همین خاطر است که با وجود این خطاها میتوانیم سبکباری احساس ناشی از انتشار صدمین شماره را سنجاق کنیم به تجربه حرفهایمان در عصر لارستان. راستش در این سه سال، حرف درشت هم زیاد شنیدهایم، هم از دوست خوردهایم هم از نارفیق. از دوستان نزدیکمان گرفته تا آنها که درشتگوییهایشان از فرط تکرار دیگر کسی را از جمله ما پوستکلفتها، آزرده نمیکند. اما با همه این همهمهها و بالاپایینهای گاه خوشایند و گاه دلسردکننده، ما روزنامهنگاران یاد گرفتهایم از چیزی که باور داریم دست نکشیم، حرفی که باید زد را بزنیم، آدمی را که فکر میکنیم لیاقتش را دارد بیخست و بیترس از اینکه فرداروز موفق خواهد بود یا شکستخورده، راه دهیم به متن نوشتههایمان. ما نمیترسیم و نترسیدهایم از اینکه به جای استفاده از برخی نویسندگان پرادعای منطقه، ستونی به یک نویسنده جوان پرانرژی و گمنام بدهیم. به جای قربانصدقه برخی افراد بومی رفتن، کار کردن با نویسندگان بی ادعای کشوری... ما از روز اول قرارمان با خودمان این بود که به جای جلدکردن تصاویر تکراری برخی نویسندگان که در یک دهه پیش در نشریات لارستان فعالیت می کردند می توان این روند را تغییر داد و دادیم و از قلم نویسندگان کشوری بهره بردیم. واقعا چه اشکال دارد؟ ما در همین روزها و وانفساهای تردید و تشکیک و ناامنی ذهنی، در همین هراس سهمگین سوال مکرر و دلهرهبرانگیز چه خواهد شد، که هی در کوچه و خیابان از خودمان میپرسیم، میخواهیم در عصر لارستان با خودمان روراست باشیم. ما یا به این هفته نامه و آدمهایش با تمام ضعفها و کمبودهایشان باور داریم یا نداریم! اگر داریم نمیتوانیم با تیغکشیدن بر آدمهایش و مفت و مجانی خرجکردن واژههایی چون کلاهبرداری، رانت و رانتخواری و شارلاتانبازی و... هویتش را زیر سوال ببریم. اگرهم باور نداریم که کارکردن و فعالیتمان در این میدان را مورد تردید قرار دهیم و صداقت داشته باشیم و جمع کنیم برویم! راستش ما به این نشریه باور داریم، آدمهایش را با همه ضعفها و خامیها و کمبودها (آنگونه که خودمان هم مبتلای این واژهها هستیم) هم قبول داریم و هم بهشان امیدواریم که اگر چنین نبود،عصر لارستان به شماره ۱۰۰ نمیرسید. ما تا روزی که باور داشته باشیم خلاقیت و ایده و تلاش استوار بر مفهوم میتواند ارزش خلق کند و باری از دوش خسته این منطقه بردارد، عصر لارستان را منتشر خواهیم کرد. تا شماره ۱۰۰۰، شاید هم شماره ۱۰۰۰۰، کسی چه میداند؟!
یکصدمین شمارگان عصر...
هرچند قدمت فعالیت های رسانه ای در لارستان(ولو بصورت آماتور و مقطعی.!) به بلندای عمر نشریات کنونی کشور و استان میرسد! و درزمان هایی نیزکه بسیاری از استان های کشور از داشتن نشریه ای مستقل محروم بودهاند این منطقه به مدد بزرگان صاحب اندیشه و قلم بدستان توانا (و البته فرهنگ دوست وفرهنگ پرور) خود در بالاترین عرصه رسانه ای کشور ایفای نقش نموده و از جایگاهی قابل دفاع برخوردار بوده اند! که نشان از پیشینه فرهنگی مردمان این منطقه دارد! اما پیش از ۳ سال قبل و با هدف ریشه یابی ناکامیها پیامدها و تبعات آن که چیزی جز عقب ماندگی بیشتر منطقه نبوده و نیست!
و بمنظور لزوم بازنگری در مطالبات مدنی، اعتلای فرهنگی و توسعه منطقه ای و با رعایت موازین اخلاق رسانه ای و اصول حرفه ای، علیرغم محدودیت ها و معذوریت های موجود! شامل محدودیتهای خرد و کلان! (ملی و منطقه ای!) عصر لارستان با امید به آینده ای روشن پا به عرصه وجود گذاشت و تا کنون که در آستانه انتشار یکصدمین شمارگان خود می باشد. توانسته در اذهان عمومی (جامعه ی هدف خود) و در سبد فرهنگی مطالعاتی (مبتنی بر مطالبات شهروندی)مردم جای خود را به خوبی باز نماید، تلاشهای مجموعه دست اندرکاراین نشریه باعث گردیده تا تصویری از واقعیت های موجود و همچنین موانع پیش روی توسعه منطقه ای (اصلی ترین هدف خود) را پیش نگاه تیزبین و طبع اندیشمندانه ی خوانندگان فهیم و فرهیخته ی خود قراردهد و علیرغم موانع موجود، خوشبختانه به لحاظ عقبه ی حمایتی قوی(همراهی تیمی حرفه ای و علمی از نخبگان شهرستان با خود) تاکنون این مهم محقق و رسالت خود را باحسن وجه به انجام رسانده است. هرچند در این راه پر مشقت و البته خطیر دستیابی به یک درک مشترک و جمعی از مسائل اجتماعی بر مبنای سلائق و دیدگاههای مختلف و ذائقههای متفاوت سیاسی اجتماعی و پایدار ماندن بر اهداف اولیه و (آگاهی بخشی عمومی و تلاش در جهت رفع مشکلات و ایجاد زیرساخت های فرهنگی در راستای توسعه منطقه ای)و استمرار آن و به موازات موارد فوق الذکر، تلاش در جهت بهتر شدن و مطلوبیت هرچه بیشتر که برآیند کلی آن متعهد ماندن به ایفای رسالت خویش می باشد یکی ازمهمترین موضوعات پیش روی گردانندگانعصر لارستان می باشد.! زیرا انجام کار رسانه ای در عصر انفجار اطلاعات و تبادل داده های خبری(متضمن صدها سایت، پایگاه خبری شبکه های مجازی و... مازاد بر رسانه های نوشتاری و دیداری)که رقابتی بسیار سخت، طاقت فرسا و تقریبا کاری غیرممکن نموده و اضافه بر آن مشکلات مالی همزمان که حتی بزرگترین بنگاههای خبرپراکنی جهان نیز بدین لحاظ در مقاطعی در برابر مشکلات عدیده موجود به زانو در آمده اند! و در زمانی که شبکه های مجازی غیر رسمی (با تعداد بالا) بدور از هر گونه محدودیت! و البته بدون هیچ گونه مسئولیتی! در کوتاهترین زمان ممکن اتفاقات روز جامعه را انعکاس می دهند و کاری هم به درست و یا نادرست بودن مطالب خود ندارند! و...ووو همه و همه ی اینها نشان از جنگی نابرابر، با رسانههای نوشتاری (خصوصاً مطبوعات محلی کم تیراژ و با بنیه ضعیف مالی وبا هزینه های سرسام آور خود و نداشتن هیچگونه توازن میان درآمدها وهزینه هایشان) ارزیابی می گردد! که تنها عشق سرزمینی، سبقه و روحیه فرهنگی و تعلق خاطر به مردم و متعهد ماندن بر اهداف و رسالت اولیه میتواند موجب ادامه کار اینگونه نشریات و حفظ حیات آنها گردد که این نیز ممکن نخواهد بود مگر به لطف همراهی جمعی از اندیشمندان فاضل در منطقه که هدفی جز اعتلای فرهنگی وتوسعه ی منطقه ای نداشته و ندارند! و این مهم باعث گردید تا عصر لارستان بتواند در سه سال گذشته با وجود مشکلات سد راه خود ! همچنان به حرکت رو به جلو و تحول مدارانه خود ادامه دهد و علیرغم تمامی مشکلات امیدوارانه، به آینده نگریسته و به همت مجموعه ی همراه خود فضایی متفاوت ! و بستری جدید را در عرصه رسانه ای شهرستان ایجاد و به حیات خود ادامه دهد. اما سخنی با شهروندان فهیم و مدیران واحدهای دولتی و خصوصی همانگونه که مستحضرید... رسانهها از ارکان مهم ارتباطی فرهنگ ساز...! ازپایه های دموکراسی(مطالبات مدنی)...! و، از عوامل توسعه یافتگی جوامع...! محسوب می گردند (که اهالی آنان نیز بعنوان قشر پیشرو جامعه مطرح هستند) و مهمترین علت بقای آنها توجه شهروندان به مقوله فرهنگ(و از نشانههای بلوغ فرهنگی آنان) است. در دورانی که هزاران رسانه و شبکه اجتماعی فعالیت دارند و رسانه های محلی به لحاظ انعکاس روزانه نیازها و مشکلات زندگی روزمره مردم و انتشار واقعیت های موجود یکی از طیف های مهم مطبوعاتی به حساب آمده و اهالی آن نیز نیازمند حمایتند. لازم است توسط شهروندان و مدیران بخش های دولتی و خصوصی در کانون توجه عمومی قرار گیرند! چرا که رسانه های محلیهویت شان بر پایه ایجاد پل ارتباطی (حلقه واسطه) بین مردم و مسئولین شکل گرفته است! تا در جهت اقناع فرهنگی شهروندان(بر مبنای موارد مطروحه مندرج)تولید محتوای مطلوب نمایند و با حرکت توسعه منطقه ای همراه و همگام گردند! و البته حمایتکننده جدی برای آنها باشند. ابتدا باید به فکر حفظ حیات نشریه از طریق تامین هزینه های مربوط به آن باشند! بدین لحاظ و با عنایت به اینکه یکی از دلایل سرپا ماندن عصر لارستان در 3سال گذشته، بدون تردید همکاری های نخبگان شهرستانی در بخش های مختلف آن می باشد که برای شکوفایی زادگاه خود از هیچ تلاش و کوششی (در جهت بقاء این نشریه فرهنگی) فروگذارننمودهاند! از سایر شهروندان محترم و مدیران دولتی وخصوصی نیز انتظار میرود حداقل در بالابردن تیراژ نشریه! (از طریق قرار دادن آن در مجموعه نیازهای فرهنگی خود) حداکثر سعی و اهتمام خویش را در زنده نگه داشتن این چراغ فرهنگی مبذول نمایند.
چون که صد آید...
فاطمه خوشرو: یکصدمین شماره عصر لارستان جلوی شماست، نخستین نشریه منظم بعد از یک نشریه اصولگرا در لارستان که با... به صدمین شماره خود رسید. این نشریه خبری، تحلیلی، اجتماعی-اقتصادی در سه سال گذشته رسالت خود را اطلاع رسانی و ارتقای آگاهی منطقه لارستان دانسته و تمام تلاش خود را برای تحقق این هدف مصروف داشته است. مجموعه عصر لارستان با بهره گیری از نویسندگان بنام، همواره بر خود فرض دانسته است تا با افزایش سطح آگاهی مردم لارستان، نقش خود را در رشد سواد رسانه ایفا کند. نشریه چاپی، وبسایت، تلگرام، اینستاگرام عصر لارستان و فناوری هایی که از این پس در عرصهاطلاع رسانی پدیدار خواهند شد همگی ابزار ارتباطی ما با مخاطبان گرانقدرمان بوده و خواهد بود.
تحریریه عصر لارستان امیدوار است در طول 99 شماره گذشته توانسته باشد در مسیر تحقق رسالت خود گام برداشته و تلاش های انجام شده در این مجموعه، مقبول نظر فعالان مردم لارستان افتاده باشد. سه سال پیش در اردیبهشت ماه بود که اولین شماره دو هفته نامه - اینک هفته نامهعصر لارستان به روی کیوسک ها رفت. از آن روز تاکنون ۱۰۰شماره از عصر لارستان منتشر شده است. در این مدت خبرنگاران، عکاسان و چهره های رسانه ای مختلفی با هفته نامه همکاری داشتند. در این ۱۰۰ شماره، اعضای تحریریه عصر لارستان غم و شادی های مشترکی را تجربه کردند. تامین هزینه و مشکلات مالی یکی از اتفاقات بد این مدت بود و البته شادی های جمعی هم در این بین کم نبود. در این مدت آمد و رفت های زیادی را هم شاهد بودیم، به گونه ای که جز یک نفر از تیم تحریریه ماه های اول انتشار عصر لارستان، همه خبرنگاران و اعضای گروه فنی تغییرکرده اند و به قول معروف نشریه پوست اندازی کرده است. خوشبختانه امروز این شاخه از فعالیت مطبوعاتی در لارستان سرسبز و رسته مستقل از رانت و رانتخواری به فعالیت مشغول است و یکی از ثمرات توسعه بخش خصوصی و رقابتی شدن با برخی رسانه های وابسته است. دیگر کسی برای اعلامیه های رسمی و تکراری ذائقه ای ندارد. همه می خواهند تحلیل و برداشت از وضعیت را بخوانند. در نتیجه جای تعجب ندارد که در این دنیای پرهیاهو و پرسانحه انتشار صدمین شماره عصر لارستان یک پیروزی، ولو کوچک، برای روند توسعه در لارستان باشد که بتوانیم از آن خوشحال باشیم و آنرا جشن بگیریم. اینک شماره صدم انتشار هر نشریه ای در دنیا بسیار مهم است، در ایران البته بسیار مهمتر. برخی از مسائل ساختاری در منطقه لارستان صد ساله هستند و احتمالا سالها با ما خواهند بود ولی با استفاده از رسانه هایی مانندعصر لارستان می توان بحث درباره ریشه ها و عواقب این کاستی ها را ادامه داد تا تصویری واضح بر مبنای واقعیتهای موجود در چهارچوبی علمی از آنها داشت. رسیدن به یک درک مشترک از مسائل اجتماعی-سیاسی اولین گام در یافتن راه حل و متعهد ماندن به حل آنهاست. نشریاتی مانند عصر لارستان اکنون مدتهاست که به ما یادآور می شوند در پس غبار برخاسته از سیاست بازیها در حال ساختن زندگیهایشان و پیشبرد جامعه شان هستند. این تلاش آنهاست که ترقی و شکوفایی را به همراه دارد و سزاوار ثبت در جریده روزگار است.
رسیدیم به 100
عادل پورشمسی/ مدیر مسئول عصر لارستان
رسیدیم به شماره ۱۰۰. صد هفته است که عصر لارستان و نوشتههایمان را منتشر میکنیم.
سه شنبه در سومین سال حضورش عصر لارستان به شماره ۱۰۰ رسیده و ما امید داریم با پشتیبانی همه اعضای تحریریه و عناصر این هفته نامه بتوانیم چهار رقمی هم بشویم! البته که پیش از اینکه از کسی توقعی داشته باشیم، از خودمان انتظار داریم که بتوانیم سرمایه اجتماعیای را که در این مدت کوتاه جمع کردهایم، حفظ کنیم. ما با کمک شما مخاطبین، نویسندگان، نیروهای فنی، و همه فعالان عصر لارستان این مسیر را تا اینجا آمدهایم و در ادامه راه هم روی همین همراهی حساب باز کردهایم. در این ۱۰۰شماره، بهترین کاری که میتوانستهایم را انجام دادهایم و البته مطمئن هستیم آنچه انجام دادهایم، بهترین کاری که باید انجام میشده، نبوده است! ما یک مجموعه از روزنامهنگارانی هستیم که خیلی وقتها احتمالا درگیر احساساتمان شدهایم، گاهی تندی کردهایم، گاهی کندتر از آنچه از ما انتظار میرفته، واکنش نشان دادهایم و گهگاه هم شاید حرفی زدهایم و چیزی نوشتهایم که آنگونه که باید، معرف همه حقیقت ماجرا نبوده است. میخواهم تاکید کنم ما خطا کم نداشتهایم! اما خطاهایمان آلوده به غرض نبوده و این همان جایی است که میتوانیم سرمان را بالا بگیریم و به همین خاطر است که با وجود این خطاها میتوانیم سبکباری احساس ناشی از انتشار صدمین شماره را سنجاق کنیم به تجربه حرفهایمان در عصر لارستان. راستش در این سه سال، حرف درشت هم زیاد شنیدهایم، هم از دوست خوردهایم هم از نارفیق. از دوستان نزدیکمان گرفته تا آنها که درشتگوییهایشان از فرط تکرار دیگر کسی را از جمله ما پوستکلفتها، آزرده نمیکند. اما با همه این همهمهها و بالاپایینهای گاه خوشایند و گاه دلسردکننده، ما روزنامهنگاران یاد گرفتهایم از چیزی که باور داریم دست نکشیم، حرفی که باید زد را بزنیم، آدمی را که فکر میکنیم لیاقتش را دارد بیخست و بیترس از اینکه فرداروز موفق خواهد بود یا شکستخورده، راه دهیم به متن نوشتههایمان. ما نمیترسیم و نترسیدهایم از اینکه به جای استفاده از برخی نویسندگان پرادعای منطقه، ستونی به یک نویسنده جوان پرانرژی و گمنام بدهیم. به جای قربانصدقه برخی افراد بومی رفتن، کار کردن با نویسندگان بی ادعای کشوری... ما از روز اول قرارمان با خودمان این بود که به جای جلدکردن تصاویر تکراری برخی نویسندگان که در یک دهه پیش در نشریات لارستان فعالیت می کردند می توان این روند را تغییر داد و دادیم و از قلم نویسندگان کشوری بهره بردیم. واقعا چه اشکال دارد؟ ما در همین روزها و وانفساهای تردید و تشکیک و ناامنی ذهنی، در همین هراس سهمگین سوال مکرر و دلهرهبرانگیز چه خواهد شد، که هی در کوچه و خیابان از خودمان میپرسیم، میخواهیم در عصر لارستان با خودمان روراست باشیم. ما یا به این هفته نامه و آدمهایش با تمام ضعفها و کمبودهایشان باور داریم یا نداریم! اگر داریم نمیتوانیم با تیغکشیدن بر آدمهایش و مفت و مجانی خرجکردن واژههایی چون کلاهبرداری، رانت و رانتخواری و شارلاتانبازی و... هویتش را زیر سوال ببریم. اگرهم باور نداریم که کارکردن و فعالیتمان در این میدان را مورد تردید قرار دهیم و صداقت داشته باشیم و جمع کنیم برویم! راستش ما به این نشریه باور داریم، آدمهایش را با همه ضعفها و خامیها و کمبودها (آنگونه که خودمان هم مبتلای این واژهها هستیم) هم قبول داریم و هم بهشان امیدواریم که اگر چنین نبود،عصر لارستان به شماره ۱۰۰ نمیرسید. ما تا روزی که باور داشته باشیم خلاقیت و ایده و تلاش استوار بر مفهوم میتواند ارزش خلق کند و باری از دوش خسته این منطقه بردارد، عصر لارستان را منتشر خواهیم کرد. تا شماره ۱۰۰۰، شاید هم شماره ۱۰۰۰۰، کسی چه میداند؟!
یکصدمین شمارگان عصر...
هرچند قدمت فعالیت های رسانه ای در لارستان(ولو بصورت آماتور و مقطعی.!) به بلندای عمر نشریات کنونی کشور و استان میرسد! و درزمان هایی نیزکه بسیاری از استان های کشور از داشتن نشریه ای مستقل محروم بودهاند این منطقه به مدد بزرگان صاحب اندیشه و قلم بدستان توانا (و البته فرهنگ دوست وفرهنگ پرور) خود در بالاترین عرصه رسانه ای کشور ایفای نقش نموده و از جایگاهی قابل دفاع برخوردار بوده اند! که نشان از پیشینه فرهنگی مردمان این منطقه دارد! اما پیش از ۳ سال قبل و با هدف ریشه یابی ناکامیها پیامدها و تبعات آن که چیزی جز عقب ماندگی بیشتر منطقه نبوده و نیست!
و بمنظور لزوم بازنگری در مطالبات مدنی، اعتلای فرهنگی و توسعه منطقه ای و با رعایت موازین اخلاق رسانه ای و اصول حرفه ای، علیرغم محدودیت ها و معذوریت های موجود! شامل محدودیتهای خرد و کلان! (ملی و منطقه ای!) عصر لارستان با امید به آینده ای روشن پا به عرصه وجود گذاشت و تا کنون که در آستانه انتشار یکصدمین شمارگان خود می باشد. توانسته در اذهان عمومی (جامعه ی هدف خود) و در سبد فرهنگی مطالعاتی (مبتنی بر مطالبات شهروندی)مردم جای خود را به خوبی باز نماید، تلاشهای مجموعه دست اندرکاراین نشریه باعث گردیده تا تصویری از واقعیت های موجود و همچنین موانع پیش روی توسعه منطقه ای (اصلی ترین هدف خود) را پیش نگاه تیزبین و طبع اندیشمندانه ی خوانندگان فهیم و فرهیخته ی خود قراردهد و علیرغم موانع موجود، خوشبختانه به لحاظ عقبه ی حمایتی قوی(همراهی تیمی حرفه ای و علمی از نخبگان شهرستان با خود) تاکنون این مهم محقق و رسالت خود را باحسن وجه به انجام رسانده است. هرچند در این راه پر مشقت و البته خطیر دستیابی به یک درک مشترک و جمعی از مسائل اجتماعی بر مبنای سلائق و دیدگاههای مختلف و ذائقههای متفاوت سیاسی اجتماعی و پایدار ماندن بر اهداف اولیه و (آگاهی بخشی عمومی و تلاش در جهت رفع مشکلات و ایجاد زیرساخت های فرهنگی در راستای توسعه منطقه ای)و استمرار آن و به موازات موارد فوق الذکر، تلاش در جهت بهتر شدن و مطلوبیت هرچه بیشتر که برآیند کلی آن متعهد ماندن به ایفای رسالت خویش می باشد یکی ازمهمترین موضوعات پیش روی گردانندگانعصر لارستان می باشد.! زیرا انجام کار رسانه ای در عصر انفجار اطلاعات و تبادل داده های خبری(متضمن صدها سایت، پایگاه خبری شبکه های مجازی و... مازاد بر رسانه های نوشتاری و دیداری)که رقابتی بسیار سخت، طاقت فرسا و تقریبا کاری غیرممکن نموده و اضافه بر آن مشکلات مالی همزمان که حتی بزرگترین بنگاههای خبرپراکنی جهان نیز بدین لحاظ در مقاطعی در برابر مشکلات عدیده موجود به زانو در آمده اند! و در زمانی که شبکه های مجازی غیر رسمی (با تعداد بالا) بدور از هر گونه محدودیت! و البته بدون هیچ گونه مسئولیتی! در کوتاهترین زمان ممکن اتفاقات روز جامعه را انعکاس می دهند و کاری هم به درست و یا نادرست بودن مطالب خود ندارند! و...ووو همه و همه ی اینها نشان از جنگی نابرابر، با رسانههای نوشتاری (خصوصاً مطبوعات محلی کم تیراژ و با بنیه ضعیف مالی وبا هزینه های سرسام آور خود و نداشتن هیچگونه توازن میان درآمدها وهزینه هایشان) ارزیابی می گردد! که تنها عشق سرزمینی، سبقه و روحیه فرهنگی و تعلق خاطر به مردم و متعهد ماندن بر اهداف و رسالت اولیه میتواند موجب ادامه کار اینگونه نشریات و حفظ حیات آنها گردد که این نیز ممکن نخواهد بود مگر به لطف همراهی جمعی از اندیشمندان فاضل در منطقه که هدفی جز اعتلای فرهنگی وتوسعه ی منطقه ای نداشته و ندارند! و این مهم باعث گردید تا عصر لارستان بتواند در سه سال گذشته با وجود مشکلات سد راه خود ! همچنان به حرکت رو به جلو و تحول مدارانه خود ادامه دهد و علیرغم تمامی مشکلات امیدوارانه، به آینده نگریسته و به همت مجموعه ی همراه خود فضایی متفاوت ! و بستری جدید را در عرصه رسانه ای شهرستان ایجاد و به حیات خود ادامه دهد. اما سخنی با شهروندان فهیم و مدیران واحدهای دولتی و خصوصی همانگونه که مستحضرید... رسانهها از ارکان مهم ارتباطی فرهنگ ساز...! ازپایه های دموکراسی(مطالبات مدنی)...! و، از عوامل توسعه یافتگی جوامع...! محسوب می گردند (که اهالی آنان نیز بعنوان قشر پیشرو جامعه مطرح هستند) و مهمترین علت بقای آنها توجه شهروندان به مقوله فرهنگ(و از نشانههای بلوغ فرهنگی آنان) است. در دورانی که هزاران رسانه و شبکه اجتماعی فعالیت دارند و رسانه های محلی به لحاظ انعکاس روزانه نیازها و مشکلات زندگی روزمره مردم و انتشار واقعیت های موجود یکی از طیف های مهم مطبوعاتی به حساب آمده و اهالی آن نیز نیازمند حمایتند. لازم است توسط شهروندان و مدیران بخش های دولتی و خصوصی در کانون توجه عمومی قرار گیرند! چرا که رسانه های محلیهویت شان بر پایه ایجاد پل ارتباطی (حلقه واسطه) بین مردم و مسئولین شکل گرفته است! تا در جهت اقناع فرهنگی شهروندان(بر مبنای موارد مطروحه مندرج)تولید محتوای مطلوب نمایند و با حرکت توسعه منطقه ای همراه و همگام گردند! و البته حمایتکننده جدی برای آنها باشند. ابتدا باید به فکر حفظ حیات نشریه از طریق تامین هزینه های مربوط به آن باشند! بدین لحاظ و با عنایت به اینکه یکی از دلایل سرپا ماندن عصر لارستان در 3سال گذشته، بدون تردید همکاری های نخبگان شهرستانی در بخش های مختلف آن می باشد که برای شکوفایی زادگاه خود از هیچ تلاش و کوششی (در جهت بقاء این نشریه فرهنگی) فروگذارننمودهاند! از سایر شهروندان محترم و مدیران دولتی وخصوصی نیز انتظار میرود حداقل در بالابردن تیراژ نشریه! (از طریق قرار دادن آن در مجموعه نیازهای فرهنگی خود) حداکثر سعی و اهتمام خویش را در زنده نگه داشتن این چراغ فرهنگی مبذول نمایند.
چون که صد آید...
فاطمه خوشرو: یکصدمین شماره عصر لارستان جلوی شماست، نخستین نشریه منظم بعد از یک نشریه اصولگرا در لارستان که با... به صدمین شماره خود رسید. این نشریه خبری، تحلیلی، اجتماعی-اقتصادی در سه سال گذشته رسالت خود را اطلاع رسانی و ارتقای آگاهی منطقه لارستان دانسته و تمام تلاش خود را برای تحقق این هدف مصروف داشته است. مجموعه عصر لارستان با بهره گیری از نویسندگان بنام، همواره بر خود فرض دانسته است تا با افزایش سطح آگاهی مردم لارستان، نقش خود را در رشد سواد رسانه ایفا کند. نشریه چاپی، وبسایت، تلگرام، اینستاگرام عصر لارستان و فناوری هایی که از این پس در عرصهاطلاع رسانی پدیدار خواهند شد همگی ابزار ارتباطی ما با مخاطبان گرانقدرمان بوده و خواهد بود.
تحریریه عصر لارستان امیدوار است در طول 99 شماره گذشته توانسته باشد در مسیر تحقق رسالت خود گام برداشته و تلاش های انجام شده در این مجموعه، مقبول نظر فعالان مردم لارستان افتاده باشد. سه سال پیش در اردیبهشت ماه بود که اولین شماره دو هفته نامه - اینک هفته نامهعصر لارستان به روی کیوسک ها رفت. از آن روز تاکنون ۱۰۰شماره از عصر لارستان منتشر شده است. در این مدت خبرنگاران، عکاسان و چهره های رسانه ای مختلفی با هفته نامه همکاری داشتند. در این ۱۰۰ شماره، اعضای تحریریه عصر لارستان غم و شادی های مشترکی را تجربه کردند. تامین هزینه و مشکلات مالی یکی از اتفاقات بد این مدت بود و البته شادی های جمعی هم در این بین کم نبود. در این مدت آمد و رفت های زیادی را هم شاهد بودیم، به گونه ای که جز یک نفر از تیم تحریریه ماه های اول انتشار عصر لارستان، همه خبرنگاران و اعضای گروه فنی تغییرکرده اند و به قول معروف نشریه پوست اندازی کرده است. خوشبختانه امروز این شاخه از فعالیت مطبوعاتی در لارستان سرسبز و رسته مستقل از رانت و رانتخواری به فعالیت مشغول است و یکی از ثمرات توسعه بخش خصوصی و رقابتی شدن با برخی رسانه های وابسته است. دیگر کسی برای اعلامیه های رسمی و تکراری ذائقه ای ندارد. همه می خواهند تحلیل و برداشت از وضعیت را بخوانند. در نتیجه جای تعجب ندارد که در این دنیای پرهیاهو و پرسانحه انتشار صدمین شماره عصر لارستان یک پیروزی، ولو کوچک، برای روند توسعه در لارستان باشد که بتوانیم از آن خوشحال باشیم و آنرا جشن بگیریم. اینک شماره صدم انتشار هر نشریه ای در دنیا بسیار مهم است، در ایران البته بسیار مهمتر. برخی از مسائل ساختاری در منطقه لارستان صد ساله هستند و احتمالا سالها با ما خواهند بود ولی با استفاده از رسانه هایی مانندعصر لارستان می توان بحث درباره ریشه ها و عواقب این کاستی ها را ادامه داد تا تصویری واضح بر مبنای واقعیتهای موجود در چهارچوبی علمی از آنها داشت. رسیدن به یک درک مشترک از مسائل اجتماعی-سیاسی اولین گام در یافتن راه حل و متعهد ماندن به حل آنهاست. نشریاتی مانند عصر لارستان اکنون مدتهاست که به ما یادآور می شوند در پس غبار برخاسته از سیاست بازیها در حال ساختن زندگیهایشان و پیشبرد جامعه شان هستند. این تلاش آنهاست که ترقی و شکوفایی را به همراه دارد و سزاوار ثبت در جریده روزگار است.
