امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه‌ی آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه می‌شود که سیم‌کارتش مشکلی برایش پیش آمده، به مخابرات می‌رود و مشکل را می‌گوید و طبق معمول به مادرم می‌گویند “صاحاب سیم‌کارت باید بیاد! ”
حالا این صاحابِ سیم‌کارت یک فردی بوده که قادر به خرید سیم کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم‌کارت خریداری کرده، چون "مادر من خودش نمی‌تواند سیم‌کارت بخرد برای اینکه مدارک اقامتی‌اش “کارت آمایش” است"
و حالا در دسترس نیست این صاحاب سیم کارت!
کارت آمایش کارتی‌ست که افغانستانی‌هایی که به صورت “قانونی” تاکید می‌کنم “قانونی” در ایران زندگی می‌کنند، دارند.
پس مشکل سیم‌کارت مادرم را حل نمی‌کنند و به او سیم کارت جدیدی هم نمی‌فروشند. مادرم با من تماس گرفت و گفت “امروز روز خیلی بدی داشتم، زهرا نتوانست درس یاد بگیرد و همه‌ی امروز را گریه کرد. گفت من هم امروز در مخابرات گریه کردم، چون هیچ کار دیگری نتوانستم بکنم!".
من اینجا می‌نویسم، چون مسئولی را نمی‌شناسم که بروم پیشش و گلایه و شکایت کنم!
اما اینجا می‌نویسم بلکه مسئول یا مسئولینی دیدند!
آقا یا خانم مسئول! خانواده‌ی من، مادر من، به صورت کاملا “قانونی” و با مدارکی که خود شما هر سال برای تمدیدش مبالغ نه چندان کمی را دریافت می‌کنید در این کشور زندگی می‌کنند!
پس چرا حق خرید سیم‌کارت ندارند؟
چرا خواهر من در کشوری که در آن “به دنیا” آمده نباید بتواند با آرامش خاطر درس بخواند و هر روز نگران چیزی باشد؟
آقا یا خانم مسئول بهتر است بدانید که خواهر من حتی فرق نژاد را نمی‌داند و “فارسیِ ایرانی” صحبت میکند پس اگر گریه میکند فقط برای این است که می‌خواهد درس بخواند.
من در اینجا می‌نویسم و از شما و از هرکسی که کاری ازش ساخته است درخواست می‌کنم که به این مسئله رسیدگی کنید!
من در این کشور ۲۳ سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان‌ها و آدم هایش.
پس تکلیف ما را مشخص کنید!
اگر مدارک قانونی داریم و قانونی زندگی میکنیم که خب این بازی‌ها و مشکلات چیست هنوز بعد از سال ها؟
اگر این مدارک از نظر شما نا کار آمد است که خب فکری برای مدارک بکنید؟
مادر من، عزیز من، امروز در مخابرات گریه کرده برای بی‌ارزش‌ترین چیز که حتی نباید یک مشکل به حساب بیاید!
من منتظر پاسخی هستم از طرف هر مسئولی!
فرشته حسینی از پدر و مادری مهاجر و افغان‌تبار در تهران متولد شد و از دانش آموختگان اصغر محبی، مهتاب نصیرپور، محمد رحمانیان بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران است. با بازی در فیلم رفتن به کارگردانی نوید محمودی در جشنواره بین‌المللی فیلم مراکش موفق به کسب بهترین بازیگر زن برای بازی در این فیلم شد.
