تساوی برای سکوت هواداران!

به این ترتیب برنامه‌های تاکتیکی که ما پیش از این از برانکو دیده بودیم و پرسپولیس در اجرای آن‌ها تبحر خوبی نیز دارد، اجرا نمی‌شد. به این دلیل که کادرفنی استقلال و در رأس ان‌ها وینفردشفر، یک راهبرد خوبی را برای این بازی در نظر گرفته بودند و دو دفاع آخر این تیم یعنی منظری و سهرابیان، در این راهبرد به نحو احسن نقش خودشان را اجرا کردند و هیچ شانسی را به دو مهاجم حریف ندادند.
حربه استقلال برای خنثی کردن پرسپولیس
به طور معمول پرسپولیس روی شروع مجددهای بیرانوند خیلی حساب می کند چون او در ارسال توپ چه با دست و چه با پا از قدرت، سرعت و دقت خوبی برخوردار است. اما کار خوبی که شفر در استقلال انجام داده، این بود که دو مدافع میانی این تیم، بلافاصله پس از اینکه بیرانوند یا حتی مدافعان پرسپولیس صاحب توپ می شدند به خط دفاعی استقلال عمق می دادند و در واقع حدود هفت تاهشت متر عقب می رفتند و با کمکی که از علی کریمی و روزبه چشمی می گرفتند، یک پوشش دفاعی را در عقب زمین خودشان پیاده می‌کردند. به همین دلیل در بیشتر دقایق بازی موفق بودند که منشا و علیپور را مقابل خودشان ببینند و هیچ موقع اجازه ندادند که علیپور و منشا در کورس با آن‌ها قرار بگیرند و بخواهند از توپ‌های پشت مدافعان استقلال استفاده کنند. به نظر من این راهبرد خوبی که شفر در استقلال پیاده کرده بود، کمک کرد تا این تیم بتواند پرسپولیس را در جریان بازی کنترل کند و تاحد زیادی شانس های حریف را از بین ببرد.
بازیسازی ضعیف آبی‌ها
از طرفی تیم استقلال در بازیسازی مشکل داشت؛ چراکه بازیکنان بخش دفاعی این تیم خیلی عمق می دادند و این عمق دادن که با سرعت انجام می شد، فاصله بین مدافعان و هافبک‌های دفاعی با هافبک‌های کناری و هجومی استقلال را زیاد می کرد و کار را برای بازیسازی این تیم سخت می‌کرد. کادر فنی استقلال و به خصوص سرمربی این تیم باید انتخاب می‌کرد که تیم به بازیسازی بپردازد و در این فاز موفق باشد یا اینکه در فاز دفاعی مطمئن کار کنند و گل نخورند. به نظر من راهبرد درستی را اتخاذ کرده بودند و شانس کمی را به حریف دادند. طبیعی است که در این حالت و به همان نسبت شانس بازیسازی موثر و سریع استقلال در زمین خودش کم شود. به این ترتیب استقلال زیاد در فاز بازیسازی موفق نبود؛ چراکه بیشتر تمرکز بازیکنان این تیم در فاز دفاعی و یک سوم دفاعی خودشان بود که شانس زیادی به مهاجمان پرسپولیس ندهند.
بازی بدون انرژی و محتاطانه
این نکته مهم بازی بود و نکته جالب تر در طرف مقابل، با وجود اینکه منتظری و سهرابیان به خوبی ایفای نقش می کردند و این مساله به دفعات در جریان بازی اتفاق افتاد، هیچ موقع برانکو شیوه کار خودش را عوض نکرد و تغییر روش نداد و حتی سعی نکرد با تعویض‌هایش تغییراتی را در پرسپولیس به وجود بیاورد که این حربه دفاعی استقلال خنثی شود. در نهایت همه این ها ما را به سمتی می برد که بدانیم در سطح فوتبال پایه ضعیف عمل می‌کنیم و این مشکلات باعث می شود که بازیکنان‌مان در سنین بالا نتوانند راهبردهای تاکتیکی لازم برای مربیان را در زمین پیاده کنند. در این بازی از ابتدا تا انتها، انرژی لازم برای موفقیت دیده نشد؛ یعنی احتیاط در هر دو تیم دیده می شد. خط دفاعی هردو تیم برای دفاع کردن خیلی عقب می رفتند چون نمی‌خواستند به حریف شانس و موقعیت بدهند و البته هردو نیز در این زمینه خوب عمل کردند.
مساوی برای سکوت هوادار
استقلال از نظر امتیازی شرایط جالبی را در جدول لیگ برتر ندارد. این تیم چند هفته است که به برد نرسیده و همچنین گلی نزده است؛ بنابراین دوست نداشت نتیجه این بازی مهم را واگذار کند تا شرایطش بدتر شود. پرسپولیس نیز نمی‌خواست با قبول این شکست هم فضا را در لیگ برتر برای خودش تنگ کند و هم اینکه با یک باخت وارد بازی مهم سال خودش یعنی بازی با السد شود؛ بنابراین طبیعی است که هردو مربی از این نتیجه راضی باشند.
در واقع یک امتیاز نیز می‌توانست شرایط را برای هردو تیم آرام و هموار كند تا در ادامه کار بتوانند تیم‌شان را تجهیز و سازماندهی کنند و به آمادگی بیشتری برسانند. رضایت هواداران نیز با این نتیجه تاحد قابل توجهی حفظ می‌شود و همین راضی بودن هوادار می تواند آرامش خوبی را در اطراف تیم ایجاد کند. به هرترتیب هر دو تیم مساوی کردند و شانس زیادی به حریف‌شان ندادند. این مساوی و بازی معمولی،متوسط یا ضعیف و یا هرعنوان دیگری که از آن تعبیر کنیم، سکوت هوادار را در پی دارد و حداقل موضع او در حال حاضر منفی نیست. همین مساله کمک می کند تا کادرفنی دو تیم و بازیکنان‌شان در آرامش کار کنند و با توجه به تعطیلی لیگ، فرصت خوبی در اختیار تیم هاست تا بدون فشار یا با فشار بسیار کمتری به رفع ایرادات‌شان بپردازند.
نگاه کوچک مدیران به فوتبال
باید نگاه‌مان را نسبت به فوتبال تغییر دهیم و امیدوار هستم مدیرانی که وارد فوتبال ما می شوند، کسانی باشند که نگاه‌شان بزرگ وکلی است و نگاه کوچک و جزيی ندارند. مدیران باید به فوتبال به‌عنوان یک پروسه نگاه کنند. ما در فوتبال یک پروسه ای را برای موفقیت داریم و باید آن را طی کنیم. امیدوارم مدیرانی که از این به بعد می آیند، بتوانند عناصر مثبتی را در دو تیم استقلال و پرسپولیس ایجاد کنند؛ چرا که حضور موفق و قوی آن ها در لیگ و آسیا می تواند تضمین خوبی برای موفقیت تیم ملی ما و همچنین نسل جوان علاقه مند به فوتبال ما باشد.
موفقیت استقلال و پرسپولیس، تضمین آرامش جامعه
موفقیت این دو تیم حتی آرامش و ثبات اجتماعی را می تواند در ایران ایجاد کند. فوتبال فقط گل زدن و امتیاز گرفتن نیست. اگر به آسیب های اجتماعی این ماجرا یعنی ضعیف بودن استقلال و پرسپولیس توجه کنیم، می بینیم که روحیه ورزش‌دوستان، جوانان و مردم به این مساله وابسته است. بنابراین باید به پروسه فوتبال خیلی بیشتر و جدی‌تر علاقه مند باشیم.
پروسه ای که باید برای آن برنامه ریزی کنیم و برای آن برنامه‌ریزی از کسانی استفاده کنیم که توانایی ایجاد تغییرات مثبت را در بدنه باشگاه ها و بدنه تیم، چه از نظر فنی، چه نظر اداری و ساختاری داشته باشند تا به امید خدا بتوانیم در آینده مقداری تیم های فوتبال‌مان را به ساختار تیم های اروپایی نزدیک کنیم. شاید این صحبت کمی خوش خیالی باشد اما این یک واقعیت است که باید دیر یا زود به آن برسیم و توجه کنیم. در حال حاضر سرمایه و استعدادهای زیادی را در فوتبال و همچنین دیگر رشته های ورزشی چه از نظر اقتصادی و چه از نظر نیروی انسانی از دست می دهیم چون به این مساله توجهی نداریم. به دلیل اینکه برنامه نداریم و برنامه محور نیستیم. در واقع در مساله برنامه‌ریزی سست بنیان هستیم. امیدوارم آرام‌آرام به سمت برنامه‌ریزی های بلند مدت برویم و روزی را ببینیم که مدیران ورزشی ما به خاطر یک برد بالا و پایین نمی‌پرند و به خاطر یک باخت مربیان را عوض نمی کنند و تغییرات فقط به خاطر موفقیت یک پروسه و سیستم محوری انجام می‌شود.