تومور‌های مغزی درجه ۱ و ۲ با سرعت کمتری رشد می‌کنند و بعد از درمان احتمال رشد مجدد آن‌ها کمتر است، زیرا غالباً غیرسرطانی هستند. تومور‌های درجه ۳ و ۴ خطرناک ترند، زیرا سرطانی هستند و احتمال گسترش و عود آن‌ها بیشتر است. تقریباً ۵۰ ٪ تومور‌های مغزی سرطانی هستند.
احتمال ابتلای افراد به تومور مغزی در هر سنی وجود دارد، اما در افراد مسن بین ۸۵ تا ۸۹ سال بیشتر دیده می‌شود. البته برخی انواع تومور‌های مغزی، اغلب، کودکان را مبتلا می‌کنند.
عوامل خطر بسیاری وجود دارد که احتمال ابتلا به تومور مغزی را در شما بیشتر می‌کند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض اشعه دلیل حدود ۲ ٪ از تومور‌های مغزی است. سابقه خانوادگی و شرایط ژنتیکی، مانند «سل اسکلروزیس» و «سندرم ترنر»، می‌تواند خطر را افزایش دهد.
عوامل خطر بسیاری وجود دارد که احتمال ابتلا به تومور مغزی را در شما بیشتر می‌کند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض اشعه دلیل حدود ۲ ٪ از تومور‌های مغزی است. سابقه خانوادگی و شرایط ژنتیکی، مانند «سل اسکلروزیس» و «سندرم ترنر»، می‌تواند خطر را افزایش دهد.
راه های درمان تومور مغزی
درمان‌های زیادی برای تومور‌های مغزی وجود دارد، اما درمانی که برای هر بیماری توصیه می‌شود به موارد مختلفی بستگی دارد. انواع مختلف تومور‌ها به طور متفاوتی درمان می‌شوند و اندازه و موقعیت آن‌ها بر روی درمان مورد استفاده تأثیر می‌گذارد. درمان‌ها شامل استروئید‌ها و دارو‌ها تا جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی می‌شود.
چگونه تشخیص دهیم که مبتلا به تومور مغزی هستیم؟
بیمار مبتلا به تومور مغزی ممکن است برخی علایم برجسته‌ای را تجربه کند. علایم تومور مغزی با توجه به قسمت آسیب دیده متفاوت است، اما علایم رایج آن عبارتند از: سردرد، تشنج، احساس تهوع، بیماری و خواب آلودگی مداوم، تغییرات ذهنی یا رفتاری، مانند مشکلات حافظه یا تغییر شخصیت، ضعف یا فلج پیشرونده در یک طرف بدن و مشکلات بینایی یا گفتاری.
علائم گاهی اوقات بسیار آهسته ظاهر می‌شوند و در ابتدا متوجه آن‌ها نمی‌شوید. به دنبال تغییرات اندک در سلامتی خود باشید، مانند اینکه نوع دیگری از سردرد را تجربه می‌کنید. به عنوان مثال، سردرد ممکن است فقط در یک طرف باشد یا درد ممکن است کمی متفاوت باشد.
اگر پزشک شما نتواند محتمل‌ترین علت را تشخیص دهد، ممکن است برای آزمایش و اسکن به متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شوید.
