بخشی از این مصاحبه را می خوانید:
تاثیر کرونا بر مناسبات سیاسی داخلی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
دولت روحانی و حامیان آن به دلیل ضعف پایبندی به وعده های انتخاباتی، ناکارآمدی اقتصادی و ناتوانی در مدیریت درست بحران کرونا تحت فشار افکار عمومی قرار گرفته اند و تحریم های اقتصادی آمریکا نیز مزید بر علت و نارضایتی بیشتر مردم شده است. از سوی دیگر جریان راست افراطی همین شرایط بحرانی را فرصتی برای طرح ادعاها، وعده های خیالی و انجام فعالیت های نمایشی و پوپولیستی قرار داده و زمینه سازی سیاسی و اجتماعی برای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۴۰۰ را آغاز کرده است. در این میان بنظر می رسد که جامعه تاکنون اعتنائی به اینگونه تحرکات سیاسی انتخاباتی نکرده است و انگیزه ای هم برای مشارکت سیاسی و کنشگری فعال ندارد. احساس خطر شبانه روزی و لحظه به لحظه ناشی از همه گیری ویروس وحشی کووید-۱۹، زورگوئی حکام نامتعادل آمریکا، تهدیدات منطقه ای و نگرانی از خدشه دار شدن مرزها و امنیت ملی، تاکنون سرپوشی بر طرح مطالبات و اعتراضات بوده است.
برای روشن شدن فحوای پرسش بفرمایید منازعات سیاسی داخلی با گسترش کرونا رو به افول یا تزاید گذاشته است؟
متاسفانه مرگ و میرها ادامه دارد و همانگونه که قبلا پیش بینی شده و هشدار داده شده بود در پائیز رو به افزایش گذاشت و در جامعه به صورت امری عادی در آمده است! فرصت طلبی رقبای سیاسی نیز بدون توجه به مصالح، ضرورت انسجام و منافع ملی ادامه یافته و رو به گسترش است. از سوی دیگر سنگینی فشار تورم و گرانی، بیکاری و مشکلات معیشت بر گرده مردم صبور و عدم کارآمدی و پاسخگویی دولت و مجلس جدید در این شرایط می تواند زمینه ساز امواج جدید اعتراض و شورش باشد. پیش بینی و پیشگیری شرط اول تدبیر و مدیریت در بحران ها است!
به طور طبیعی انتظار می‌رود وقتی یک کشور با چنین بحران ملی مواجه می‌شود نوعی همدلی ملی میان نیروها و جریان‌های سیاسی برای کمک به دستگاه‌های اجرایی درگیر موضوع برانگیخته شود. آیا چنین انتظاری در ایران برآورده شد؟
شرط مهم ایجاد همدلی و کمک مردم، نهادهای مدنی و فعالان سیاسی و اجتماعی به دولت و دستگاه های اجرائی این است که آنها صداقت، وفای به عهد و کارآمدی خود را در عمل نشان دهند. متاسفانه تاکنون وعده های انتخاباتی آقای رئیس جمهور و همکارانش در دولت تحقق نیافته است. آنها نتوانسته اند صادقانه به گفتگو با جوانان و جامعه و مشارکت در درد و رنج آنها بنشینند، با دفاع از حقوق شهروندی فضای سیاسی و اجتماعی امن و آزادی را تحقق دهند، و ارتباط فعال و اعتماد آمیزی با دانشگاهیان و نخبگان علمی و مدیریتی برقرار کنند. نگاه به خارج برای حل مسائل و تنگناهای اقتصادی یا سیاسی و نقض عهد با مردم، به بی اعتمادی بیشتر جامعه و کاهش بیشتر سرمایه اجتماعی کشور انجامیده است.
نوع عملکرد دولت و به تبع آن حاکمیت در کنترل این بیماری را چطور می‌بینید؟
از همان ابتدای پاندمی در سال ۹۸، دولت آن را جدی نگرفت و رویکردی علمی، عملکردی شفاف و منطقی هم از مسئولان دولتی مشاهده نشد! شفافیت اقدامات، مشورت با متخصصان و کارشناسان و نهادهای مدنی و پاسخگوئی حداکثری مسئولان شرط ضروری برای ایجاد اعتماد در جامعه و جلب همکاری و مشارکت مردم در رعایت توصیه ها و پروتکل های بهداشتی و ایمنی است. این فرآیند در کشورهای جهان سوم معمولا" انجام نمی شود و امور مختلف مدیریت بحران و تصمیم گیری ها بصورت غیر شفاف، دستوری و از بالا به پائین، باسیاست های متغیر و بی ثبات و اقداماتی بدون توجه به مبانی علمی و نظر کارشناسان و بیشتر بر پایه سعی و خطا به اجرا در می آید!
