ماجرای ورود لاشه‌های پول یک متهم اقتصادی به سینمای ایران

برگزاری دادگاه محمد امامی نکات تاز‌ه‌ای را درباره این متهم اقتصادی و ماجرای پول‌های کثیفی که وی در سینمای ایران خرج کرده است، دارد.
رسول قهرمانی نماینده دادستان دیروز در دادگاه امامی بیان کرده است که این متهم اقتصادی یک هزار و 15 میلیارد تومان  تحصیل مجرمانه در این فرایند داشته است و برای اینکه برای خود پوششی درست کند، اقداماتی در حوزه سینما می‌کند برای اینکه القا کند خدمات فرهنگی می‌کند. غافل از اینکه او از این مبلغ نزدیک 5 درصد وارد سینما کرده است و اگر قصد خدمت‌رسانی به حوزه فرهنگ، هنر و سینما را داشته است، 1000 میلیارد وارد سینما می‌کرد ما با او با این شدت برخورد نمی‌کردیم زیرا می‌گفتیم که او مثلاً در روستاها سینما ساخته است و یا اینکه برای رفع مشکلات معیشتی سینماگران این پول‌ها را خرج کرده و در کل خدمتی به فرهنگ کرده اما او تمام پول را از کشور خارج کرده و تنها لاشه‌های پول‌ را آورده و در نمایش خانگی خرج کرده است.
نماینده دادستان در بخش دیگری می‌گوید که تسهیلاتی که باید در حوزه قرارداد‌های منعقده جهت امور بازرگانی و گشایش اقتصادی و تولید صرف می‌شد، توسط متهم امامی و افراد شبکه او و با هدف از بین بردن منشأ پول، در حوزه سینما و نمایش خانگی و پرداخت به هنرمندان و سلبریتی‌ها و خرید املاک و آپارتمان صرف شده است و بخشی از وجوه جهت سهولت در اقدامات مجرمانه به برخی اشخاص دارای نفوذ پرداخت شده است.
طبق صحبت‌های قهرمانی آنچه که امامی از این مبالغ در سینما وارد کرده است 50 میلیارد است. یعنی حوزه نمایش خانگی ما با این مبلغ توانست چند سریال پرهزینه  و همین‌طور فیلم سینمایی تولید کند. این نکته نشان می‌دهد که از سویی سینما و نمایش خانگی ایران چقدر فقیر است که برای ساخت چند فصل سریال و فیلم سینمایی نیازمند 50 میلیارد تومان بوده است که این مبلغ را باید یک نفر از پول‌های کثیف وارد سینما کند و در نتیجه طیف وسیعی از سینماگران ما را آلوده آن کند.
از سوی دیگر عدم دقت در بررسی منشأ این پول‌ها، توسط تهیه‌کنندگان  که خود اصرار بر ورود این پول‌ها به سینما دارند، عاملی است در سرریز شدن سرمایه‌های مشکوک به سینما. آیا نظام تهیه‌کنندگان که به تازگی یکپارچه شده است برای بررسی دقیق سوابق یک متقاضی تهیه‌کنندگی، برنامه جامعی دارد؟
با فرض عدم اطلاع از آلوده بودن پول‌های کثیف حداقل سینماگران ما می‌توانستند با انتشار اخباری مبنی بر مشکوک بودن سرمایه‌های سریالی که با پول امامی ساخته شد، از ادامه همکاری با او بپرهیزند تا از ورود این سرمایه‌های کثیف به سینما جلوگیری شود.
این‌طور که قهرمانی در ابتدای این گزارش بیان کرده است پوشش ساختن برای این اختلاس بزرگ زیر نقاب خدمت به هنر و سینما هدف اصلی امامی از ورود به سینما بوده است. این نکته نیز خبر از آن دارد که سینمای کشور ما بستر مناسبی برای پولشویی است؛ امری که باید سینمای ما مراقب نمونه‌های بعدی آن باشد.
آیا دیگر سرمایه‌گذاران جدید سینما نیز در مسیر خدمت به فرهنگ و سینما هستند یا خیر؟