این معضلات، مدیریت و روال عادی زندگی کارگران را تحت الشعاع قرارداده وآنها را در تأمین هزینه های روزانه به بن بست رسانده است از طرفی در یکی دوماه اخیر تحمیل هزینه های تحصیل فرزندان کارگران چالش دیگریست که آنها را بطور فزآینده ای با چالش مواجه نموده است. زیرا درآمد ناچیزشان حتی کفاف تأمین هزینه های مسکن شان را نخواهد داد.
وی ادامه داد:در این شرایط توانایی تأمین مخارج دیگری چون تحصیل فرزندان خود را ندارند، زیرا عوامل فوق منجر به سقوط این قشر به پایین تر از خط فقر و فقر مطلق شده است.این موضوع از این حیث مورد تاکید میباشدکه براساس تعریف سازمانهای جهانی خط فقر را حداقل درآمدی میداند که یک نفر بتواند در یک کشور زندگی نماید باتوجه به برآورد حدود 10میلیون تومانی خط فقر کشورمان برای یک خانواده 4 نفره و دریافت خوشبینانه حقوق ماهیانه سه میلیون تومان به راحتی میتوان اثبات نمود که کارگران (بیش از نیمی از جمعیت کشورمان ) در فقر مطلق بسر میبرند.
امام قلی تبار گفت: با این حساب پرداختهای توام با اصرار مدارس همچون شهریه ثبت نام در کنارخرید اجباری لباس فرم و ملزومات و نوشت افزاردانش آموزان آنهم با وجود کرونا از سردرگمی فاحش کارگران حکایت دارد. زیرا این فرآیند تضادی آشکار با اصل سی قانون اساسی کشورمان دارد که تامین هزینه تحصیل فرزندان خانواده های ایرانی را تا پایان دوره متوسطه را رایگان دانسته است و اگر تهیه ی گوشی تلفن همراه دانش آموزان را به این ساختار اضافه نماییم به طور محسوسی بی تدبیری کسانی را می بینیم که بی هیچ پشتوانه ای وبدون توجه به وضعیت مالی خانوارها برای والدین نسخه مینویسند.
بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشور اظهار داشت: در این شرائط خرید اقلام مورد نیاز یادشده بطور متوسط به 6 الی 7 میلیون تومان منابع نیاز دارد که تامین آن در شرائط کنونی از سوی والدین دانش آموزان حتی بصورت اقساطی امکانپذیر نبوده و نیست. زیرا کسانیکه در فقر مطلق بسر میبرندو حقوق دریافتی آنها در هفته ی اول هر ماه صرفاً جهت پرداخت اجاره هزینه میگردد تهیه ی اقلام فوق ولو بصورت اقساطی معنایی ندارد.
امام قلی تبار گفت: اگرچه که در این بحران دولت و وزارت مربوطه میتوانستند در فرصت چندماهه خود راهکاری کارشناسی شده و کم هزینه تری همچون امکانات رادیو و تلویزیون را جهت آموزش دانش آموزان بسیج میکردند تا از ایجاد چالشی به این بزرگی جلوگیری کنند. اما در صورت عدم ارائه هیچ راهکار عملی برای حل چالش فوق، یقیناً کارگران به دلیل نبود درآمد کافی از ادامه تحصیل فرزندان خود جلوگیری خواهند کرد، زیرا در سایه تبعیض و نبود هیچگونه حمایتی از قشر کارگر و اقشار آسیب پذیر جامعه ، زنده ماندن اولین اولویت آنان خواهد بود و تحصیل فرزندان آنان در اولویت بسیار پایین تری قرار خواهد داشت.
