به گزارش رویداد ایران، عبدالسلام بلوچ‌زاده در آیین اختتامیه جشنواره شعر و داستان بومی سیستان و بلوچستان اظهار کرد: در برخی موارد زبان ها و گویش‌های محلی با تعابیر نادرستی همچون «خرده فرهنگ» یا «اقلیت» مواجه بوده‌اند در حالی که باید این دیدگاه‌های اشتباه، اصلاح و از ظرفیت‌های آن‌ها در اعتلای ادبیات و هویت ملی استفاده شود.
وی با تاکید بر نقش زبان مادری در شکل‌گیری هویت فردی و اجتماعی، گفت: زبان‌های بومی نه‌تنها نشانه اصالت کهنی هستند بلکه در حفظ واژگان کهن و بار عاطفی کلمات، نقشی بی‌بدیل ایفا می‌کنند.
بلوچ‌زاده افزود: دستگاه آوایی هر انسان با زبان مادری شکل می‌گیرد و این زبان تا پایان عمر همراه اوست، به همین دلیل وجود لهجه در سخن گفتن با زبان‌های دیگر نماد اصالت و هویت است.
وی ادامه داد: ما با زبان مادری خواب می‌بینیم، احساس‌ها و عواطف را بیان می‌کنیم و در جامعه در حال ترجمه از زبان مادری خود هستیم اما این ترجمه‌ها هرگز بار کامل معنایی و عاطفی واژگان را منتقل نمی‌کند.
بلوچ‌زاده تصریح کرد: زبان‌ها و گویش‌های بومی هر منطقه ریشه در اقلیم آن دارند و درک مفاهیم عمیق آن‌ها تنها برای کسانی ممکن است که در همان محیط زیسته باشند؛ همانگونه که ارتباط میان عناصر بومی در شعر و ادبیات محلی برای مخاطب غیربومی دشوار است.
