راز قهرمانی تراکتور؛ ثبات پایدار

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: تیمی که با کمترین تغییرات با بهتر است بگوئیم بدون تغییر تا پایان لیگ بیست و چهارم پیش آمد. شکی نیست که بخش مهمی از قهرمانی زودهنگام تراکتور پیش از شروع رقابت‌های لیگ برتر و در زمان آغاز تمرینات این تیم در این فصل رقم خورد. جایی که مدیر ورزشی تراکتور با عملیاتی پیچیده سه ستاره پرسپولیس را از جمع سرخ‌پوشان پایتخت جدا کرده و به تراکتور آورد، نقل‌وانتقالاتی که در ابتدا غیرممکن به نظر می‌رسیدند اما به مرور زمان چشم هواداران فوتبال به آن‌ها عادت کرد. علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر سه فوتبالیستی بودند که به جمع ستارگان سرشناس پیشین تراکتور، شجاع خلیل‌زاده، محمد نادری مهدی شیری و امیرحسین حسین‌زاده اضافه شدند. این در حالی بود که دراگان اسکوچیچ ریکاردو آلوز و عارف آقاسی را هم در تیمش داشت و برای کامل کردن پازل تاکتیکی تیمش بازیکنان تازه‌ای را هم به جمع ستاره‌های سرخ‌پوش اضافه کرد؛ سه کروات که در ابتدا و نیم فصل جمع قهرمان این فصل لیگ ایران را جمع‌ کردند. با این انتقال‌ها تراکتور در طول این فصل با جنجالی فراگیر و پیوسته طرف بود و در هر ورزشگاهی که به میدان می‌رفت، موجی از خشم یا نفرت از هواداران پرسپولیس که در همه جای ایران طرفدار دارد، در حال مقابله با بازیکنان این تیم بودند. در عین حال در عین حال خبرسازی‌های مکرر و بحث‌های مربوط به پرونده بیرانوند نیز بخشی از ماجرایی بود که این تیم در طول سال با آن مواجه بود. با این حال وقتی بیژن حیدری سوت پایان بازی تراکتور و شمس آذر را درآورد مشخص بود که قرار نیست تیم دیگری به محدوده قهرمانی فوتبال ایران نزدیک شود. این تراکتور بود که با ارائه یک شکل از بازی در طول فصل و استفاده از ستارگان فوق العاده اش با قاطعیت اولین قهرمانی لیگ برتر فوتبال ایران را از آن خود کرد؛ یک قهرمانی که شاید سرخپوشان تبریزی در همان هفته‌های اول و در دیدار مقابل هوادار اراده خود را برای به دست آوردن آن ثابت کردند، جایی که بعضی از کارشناسان فوتبال ایران خیلی زود قهرمان این فصل را پیش‌بینی کرده بودند. البته این تنها بخشی از پازل قهرمانی تراکتوری ها را شکل داد. یک مالک قوی برای تیم محبوب تبریزی کافی بود تا بهترین خریدهای فصل را داشته باشد و پرداختی‌های به موقع انگیزه بازیکنان این تیم را بالا ببرد. زنوزی مالک تراکتور در کنار همه این امتیازها، یک امتیاز مهم دیگر هم داشت و آن چیزی نبود جز عدم دخالت در امور فنی تیم. اما تراکتور برای قهرمانی یک مربی خوب نیاز داشت و اسکوچیچ مربی بود که می توانست این تیم را به هدف خود برساند‌. هدف او هم چیزی جز قهرمانی نبود و رسیدن به جام طلایی همان رکورد شکنی بود که او به دنبالش نبود. انتخاب یک مدیرعامل کاربلد کار آسانی نبود اما زنوزی با انتخاب سعید مظفری زاده یکی از راه های قهرمانی را در پیش گرفت. مدیری که کم تر اهل جنجال و درگیری بود و با شیوه درست مدیریت خود در تراکتور به قهرمانی این تیم کمک کرد‌. حالا داور با سابقه فوتبال ایران یک قهرمانی را هم به عنوان مدیرعامل در کارنامه خود دارد. اما یکی یکی از انتخاب‌های درست در تراکتور، به خدمت گرفتن یک سرپرست جنجالی بود. باید بپذیریم در چند سال اخیر حضور افراد به اصطلاح هوچی گر که صدایشان را بلندتر از بقیه می کنند در یک تیم، نتایج بهتری را برای آن‌ها داشته و خداداد دقیقا همان چیزی بود که تراکتور برای قهرمانی نیاز داشت. سرپرستی که خیلی‌ها جاروجنجال راه انداخت و با همین سر و صدای زیاد نگذاشت حقی از تراکتور ضایع شود. او جلوتر از همه حق تراکتور را می گرفت، برای حریف حاشیه می ساخت و کاری می کرد که کسی نتواند به نیمکت تیمش نزدیک شود. همچنین یکی از امتیازهای دیگر تراکتور داشتن رختکن قوی بود. جایی که شجاع خلیل زاده و ریکاردو آلوز بیشتر از بقیه اداره آن را بر عهده داشتند، جایی که جمع کردن حاشیه ها و پررنگ کردن اتحاد تیمی بیشتر احساس می شد. حضور بازیکنان گران قیمت و با اسم و رسم در تراکتور می توانست این تیم را دچار حاشیه کند اما رختکن قوی، کاپیتان‌های با درایت مانع ایجاد هرگونه حاشیه در تراکتور شد. در این میان باید به خریدهای فصل تراکتوری ها هم اشاره کرد. یک نقل و انتقالات قوی می تواند راه زیادی از قهرمانی را حتی قبل از شروع فصل تضمین کند. در واقع تراکتور با جذب بیرانوند، مهدی ترابی و پور علی گنجی پرسپولیس را تضعیف و خود را قوی کرد تا همین اتفاق در قهرمانی سرخ های تبریز نقش مهمی داشته باشد و تراکتور به تیمی تبدیل شود که پر مهره بودن آن یکی از شاخصه های تیم قهرمان باشد. به هر حال سرخپوشان تبریزی در حالی نخستین قهرمانی خودشان در لیگ برتر را جشن گرفتند که ثبات پایدار نقشی اساسی در این قهرمانی بازی کرد.