وی در همین راستا ادامه داد: سینمای ایران بسیار نازل، تکراری و سطحی شده است، حداقل از دست فیلم‌های خارجی هم نمی‌توانند کپی کنند، سینمای کشور به نوآوری نیاز دارد، می گویند چرا مخاطب به سینما نمی‌رود، به نظر من اصلا دلیلی ندارد که مخاطب به سینما برود.
بازیگر سریال «سه دونگ سه دونگ» با اشاره به کیفیت بد فیلمنامه ها اضافه کرد: روزانه تعداد زیادی فیلمنامه به دست من می‌رسد، باور کنید چند صفحه اول را که می خوانم عطای بازی در آن اثر را به لقایش می بخشم، مگر می‌شود همه فیلمها تنها به چند سوژه دستمالی شده و تکراری بپردازند.
وی در همین رابطه تاکید کرد: متاسفانه حرف زدن درباره بازیگری مثل تف سر بالا است، اما باور کنید سیستم سالمی در بازیگری نداریم، یعنی چه که یک بازیگر برای داشتن نقش صرفا باید به مهمانی شبانه برود، اگر آنجا بود نقش به وی می‌رسد و اگر نه باید سالها خانه نشین شود، چطور اسم این وضعیت را بگذاریم سینما، هیچکس از پول بدش نمی آید اما من حاضر نیستم در این فیلمها بازی کنم.
بازیگر فیلم سینمایی «شب بیست و نهم» با اشاره به وضعیت بازیگران پیشکسوتان اضافه کرد: بازیگران پیشکسوت ما همه یا در گذشته اند و یا در خانه و در بستر بیماری هستند، شما اگر به یک تابلو نقاشی پاییزی هم نگاه کنید به عینه می‌بینید که هزار نوع رنگ زرد و قرمز وجود دارد، مگر می شود در تعداد زیادی فیلم فقط یک عده محدود فیلم بازی کنند.
وی با اشاره به عدم احترام به بازیگران پیشکسوت اظهار کرد: باور کنید هیچ احترامی برای بازیگران پیشکسوت قائل نمی شوند، در کوچکترین مورد با یک سرویس چندین بازیگر خوب را سوار می کنند و در شرایطی سخت به فیلمبرداری می رسانند، حال باید دید بازیگران پرمدعای امروزی هم حاضرند با چند نفر در یک سرویس قرار بگیرند؟. شاید ما از نسلی هستیم که ناز کردن بلد نیستیم، نسلی نیستیم که غذای سر فیلمبرداری اش حتما باید از فلان رستوران درجه یک برسد، ما عادت کردیم که بازیگری عشق می خواهد و به هیچ عنوان کار سهل و آسانی نیست، اما متاسفانه این نگاه به هیچ وجه در سینمای تجملاتی امروز دیده نمی شود.
بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر اضافه کرد: ما از نسل بازیگرانی هستیم که اگر ساعت شش صبح آفیش می شوم، ساعت پنج و نیم سر صحنه هستم اما بازیگران امروز اگر دیر نرسند به قول معروف کلاس کاری خود را از دست داده اند، من این مناسبات را نمی فهمم، اما خوشحالم که مردم در نهایت بهترین هایشان را انتخاب می کنند، زمان نشان می‌دهد که این شبه بازیگران پرمدعا چند سال به یاد مردم می‌مانند. من مزدم را از مردم می‌گیرم اما هر چیزی حساب و کتابی دارد، متاسفانه به یک بازیگر جوان آن قدر اعتبار کاذب می دهند که جواب سلام ما را هم نمی‌دهد. احترام به بزرگتر در میان نسل جوان کلا فراموش شده است.
وی با اشاره به برگزاری جشن های سینمایی اضافه کرد: من پایم را در هیچ جشنی نمی گذارم، به هیچ وجه نمی‌توانم خط کشی های امروزی را قبول کنم، من از بازیگران تازه کار می پرسم که این نگاه از بالا را چه کسی به شما داده است، انسانیتتان کجا رفته است؟. البته گاها حق دارند، مگر می شود در یک جشن سینمایی و تلویزیونی هر سال یک عده خاص کاندید شوند؟.
گلچین با نقد جشن حافظ خاطرنشان کرد: این گونه جشنها باعث شده تا همکاران جلوی یکدیگر بایستند، مگر می شود هر سال چند بازیگر خاص کاندید جایزه شوند، از نظر من امثال همین جشنها برای برخی اعتماد به نفس کاذب ایجاد می کنند، هر سال به آنها جایزه می‌دهد و باعث می شوند هر بازیگر تازه کاری احساس کند که بر قله بازیگری ایستاده است. این روش از نظر من به نابودی ختم می شود و متاسفانه هیچ فردی هم نمی خواهد جلوی آن بایستد.
