مربیان کروات سازگار با فوتبال ایران

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: پیش از استانکو پابلکوویچ و برانکو ایوانکوویچ هم با پرسپولیس همین کار را انجام داده بودند. ظاهرا شیوه مربیگری این مربیان با فوتبال ایران بسیار سازگار است و به قول معروف در و تخته خوب با هم جور می شوند. اما در تمام دهه‌های اخیر، انواع و اقسام مربیان خارجی وارد فوتبال ایران شده‌اند. از شبه جزیره بالکان بگیرید که شامل کشورهایی نظیر صربستان و کرواسی می‌شود تا برزیل، پرتغال و ایتالیا. میان تمام این مربیان اما ویچ‌ها توفیق بیشتری به دست آورده‌اند. اگر از دوران حضور دراگان اسکوچیچ و برانکو ایوانکوویچ را در تیم ملی فاکتور بگیریم که توانستند ایران را به جام جهانی ۲۰۲۲ برسانند، از نقطه نظر قهرمانی مربیان کروات، صرب و بوسنیایی توانسته‌اند ۱6 جام به دست بیاورند. قبل از فروپاشی، تمام این مربیان عضوی از کشور یوگسلاوی بودند اما بعدها در قامت کروات، بوسنیایی و صرب راهی فوتبال ایران شدند و اتفاقاتی مهم را رقم زدند. از سال ۱۳۴۹ تاکنون، ۱۲ مربی خارجی موفق به فتح لیگ برتر شده‌اند که ۹ تا از آن‌ها متعلق به یوگسلاوی سابق بوده‌اند. زدراوکو رایکوف در سال‌های ۱۳۴۹ و ۱۳۵۳ با استقلال فاتح لیگ برتر شد، استانکو پوکله‌پوویچ در سال‌های ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ این عنوان را با پرسپولیس به دست آورد. ملادن فرانچیچ در فصل ۱۳۸۴-۱۳۸۳ توانست فولاد را قهرمان لیگ برتر کند، زلاتکو کرانچار نیز در فصل ۱۳۹۱-۱۳۹۰ همین اتفاق را با سپاهان رقم زد و برانکو هم سه فصل متوالی یعنی ۱۳۹۶-۱۳۹۵، ۱۳۹۷-۱۳۹۶ و ۱۳۹۸-۱۳۹۷ با پرسپولیس لیگ برتر را فتح کرد. حالا به این جمع نام دراگان اسکوچیچ هم اضافه شده که تراکتور را قهرمان لیگ بیست و چهارم کرده است. در این میان تنها ۳ مربی خارجی دیگر توانستند قهرمان لیگ برتر شوند. آلن راجرز انگلیسی ۲ بار و اوسمار ویرای برزیلی یک بار. جالب اینکه هر ۲ مربی هم با پرسپولیس این عنوان را به دست آوردند. از ۴2 قهرمانی لیگ برتر، 10 تا از آن‌ها متعلق به ویچ‌ها بوده که آمار قابل توجهی محسوب می‌شود. صرف نظر از قهرمانی‌های راجرز و اوسمار، باقی عناوین را مربیان ایرانی کسب کرده‌اند. اینکه چرا ویچ‌ها در فوتبال ایران موفق می‌شوند دلایل متعددی دارد. نخست برای اینکه دنبال چالش ورزشی هستند و می‌دانند که اگر نتیجه بگیرند می‌توانند به تیم‌های متمول حوزه خلیج فارس کوچ کنند و درآمد بیشتری به دست بیاورند. دومین دلیل این است که آن‌ها با شرایط موجود در فوتبال ایران کنار می‌آیند اما سایر مربیان اروپایی به هیچ وجه این گونه نیستند. بحث انطباق‌پذیری مهم‌ترین مسئله‌ای است که در موفقیت ویچ‌ها در ایران نقش اساسی را ایفا می‌کند. برای این موضوع نمونه عینی هم وجود دارد. برانکو ایوانکوویچ با اینکه چند ماه حقوق عقب‌افتاده داشت، خم به ابرو نیاورد، در پرسپولیس ماند و این تیم را با دست خالی به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند. در نقطه مقابل آندره‌ا استراماچونی بعد از چند ماه حضور در استقلال، وقتی دید شرایط مالی مناسب نیست از ایران رفت و دیگر هم برنگشت. سازگاری با شرایط موجود باعث شده تا اغلب ویچ‌ها در هر لیگی مربیگری کنند و درها را به روی خود نبندند. به هر حال قهرمانی یک مربی دیگر اهل یوگسلاوی سابق بار دیگر ثابت کرد که این مربیان بیش از سایر همتایان خارجی با فوتبال ایران هماهنگ می شوند.