تعریق زیاد کف دست که در اصطلاح علمی به آن "هیپرهیدروزیس" می‌گویند به‌علل مختلف بروز می‌کند، گاهی این عارضه به حدی شدید است که فعالیت عادی فرد را مختل کرده و در افرادی که با وسایل برقی سر و کار دارند، خطرآفرین نیز می‌شود.
از نظر طب مدرن اگر علل پاتولوژیک مانند اختلال هورمونی و پرکاری تیروئید وجود نداشته باشد، نوع ارثی تعریق کف دست مطرح می‌شود؛ نوع ارثی تعریق کف دست از کودکی شروع شده، در دوران بلوغ شدت یافته و در جوانی با استرس‌های این دوران به اوج خود می‌رسد.
این بیماری در برخی مواقع به‌قدری شدت می‌یابد که هنگام استرس، قطرات عرق از دست می‌چکد یا کاغذ زیر دست بیمار به طور کامل خیس می‌شود! توصیه مهم طب مدرن این است که شما اول باید استرس خود را درمان کنید تا بتوانید عرق دستتان را درمان کنید؛ استرس خود عامل همه بیماری‌ها است.
موارد خفیف بیماری تعریق کف دست با داروهای موضعی و خوراکی قابل کنترل است اما موارد شدید به درمان‌های دارویی پاسخ نمی‌دهد و باید جراحی شود.
اما از منظر طب ایرانی، تعریق زیاد کف دست به علت غلبه بلغم و از نشانه‌های اختلال در عملکرد کبد است؛ یکی از راهکارهای ساده برای درمان این بیماری، ترک مصرف سردی‌هایی مانند ماست و دوغ و خوردن گرمی‌هایی مانند عسل است.
به صورت موثرتر می‌توان با مصرف روزانه مغذی‌هایی مانند مویز، عسل، بلعیدن چند عدد تخم اسفند و بادام، بر این بیماری چیره شد؛ نکته مهمی که باید توجه داشت این است که اگر شخص به صورت همزمان دچار غلبه خلط صفرا نیز باشد، مصرف گرمی‌ها و ترک سردی‌ها باعث تشدید صفرا شده و هر چند تعریق زیاد کف دست کاهش می‌یابد اما بیماری دیگری در شخص، پدید خواهد آمد؛ با این توصیف حتی در درمان‌های خانگی نیز نظر طبیب را در نظر بگیرید.
از سوی دیگر با توجه به منشأ کبدی بیماری هیپرهیدروزیس، اصلاح کبد باید در دستور کار قرار گیرد که اساساً بدون مراجعه به طبیب حاذق کار عاقلانه‌ای نیست؛ در عین حال، یکی از ساده‌ترین و کم‌خطرترین روش‌های کاهش اختلالات کبدی، نوشیدن شربت سرکنگبین و خاکشیر به‌صورت روزانه است.
