اسکوچیچ در مسیر تاریخ سازی و اعاده حیثیت

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: او با تراکتور بر صدر جدول تکیه زده و چهار هفته سرنوشت ساز پیش روی دارد. اسکوچیچ اگر بتواند تراکتور را به قهرمانی برساند کاری کرده کارستان. ماموریتی که تاکنون هیچ مربی دیگر نتوانسته آن را به سرانجام برساند. اما رمز موفقیت این فصل تراکتوری ها را باید در انسجامی که اسکوچیچ توانسته در تیمش ایجاد کند جستجو کرد. تیمی که فصل کم حاشیه‌ای را پشت سر گذاشته و ثمره همین اجتناب از جنجال، به یکی از عوامل مهم نزدیک شدن آن‌ها به اولین قهرمانی خود در لیگ برتر تبديل شده است. چهارهفته تا پایان لیگ بیست و چهارم باقی مانده و معمولا با نزدیک شدن به مقطع پایانی فصل و البته با افزایش فشار روحی و تنش و هیجان، حواشی و جنجال‌ها به اوج خود می‌رسد. جالب اینجاست که در فصل جاری، اکثر تیم‌های مدعی سنتی در مسیر قهرمانی لیگ برتر، در مقاطعی از فصل خواسته یا ناخواسته وارد بحران‌ها و چالش‌های عمیقی شدند و تیم‌ها از حیث حفظ استاندارد عملکرد همیشگی خود، ضربات سهمگینی و سنگینی خوردند. استقلال که از همان پیش فصل در حالی که هنوز لیگ شروع نشده بود، به معضلاتی بی انتها وارد شد و همچنان در باتلاقی از هر نوع حواشی داخل و خارج از مستطیل سبز، دست و پا می‌زند. ماجرای تعویض و تغییر سرمربی برای سرخ پوشان پایتخت برخلاف فصل گذشته، گران تمام شد و شاگردان کارتال بازی به بازی از جام دور شدند. سپاهان هم به مثابه استقلال و پرسپولیس، درگیر جنجال‌های بی پایانی شد؛ اعتراضات گسترده به عملکرد تیم‌های مختلف داوری از جمله حسن اکرمی، قصه خوشحالی جنجال برانگیز میلاد زکی پور و رفتن مورایس از این تیم، از جمله مشکلاتی بود که به تمرکز بازیکنان سپاهان در برهه‌های مختلف فصل خدشه وارد کرد. اما تراکتور به جز پرونده بیرانوند که بخشی از آن به اشتباهات تیم مدیریتی پرسپولیس برمی‌گردد و قسمت دیگری از آن به صحنه‌های عجیب و غریب دیدار برگشت این تیم مقابل پرسپولیس در ورزشگاه آزادی و به وسط آمدن نام بیرو مربوط می‌شود، تقریبا حاشیه آنچنانی نداشت و از گزند سایر حاشیه‌های ریز و درشت در امان ماند. در واقع بهتر است بگوییم تراکتور تیم کم حاشیه‌ ای بود و کمتر گرفتار دام حواشی شد. هرچند ناگفته نماند که اعتبار زیادی از این مدیریت و فیلتر حواشی به مرد کروات نیمکت آن‌ها تعلق می‌گیرد. اسکوچیچ تا آنجایی که امکان داشت، سعی کرد اخبار و حواشی محیط درون و بیرون از رختکن تیم را کنترل کند و به شدت مراقب بود که ذهن شاگردان خود، اسیر جنجال‌های زرد و شایعات بی پایه و اساس نشود. به هر روی، تراکتور در قیاس با فصول پیشین، فصل نسبتا آرامی را دنبال می‌کند. این آرامش ذهنی و تمرکز بازیکنان بر امور و مباحث تاکتیکی، یکی از همان هزاران چیزی است که تراکتور در طی سال‌های اخیر به آن نیاز مبرمی داشته و انگار این نیاز و اصل مهم، در تراکتور فصل بیست و چهار به خوبی رعایت شده است. این آرامش را کسی به تراکتور بخشید که خودش فوتبالیستی از ریه‌کا بود و در اوج جوانی به تیم بزرگسالان باشگاه رسید و در خط میانی درخشید. بازیکنی که خوب توپ می‌گرفت، می‌جنگید و وینگرها و عناصر تهاجمی را راه می‌انداخت، خیلی زود نامش را در لیگ فوتبال یوگسلاوی بر زبان‌ها انداخت و ماموران اکتشاف فوتبال اسپانیا را به سمت خود کشاند. پیشنهاد برای دراگان از تیم لاس پالماس بود. پس اسکو چمدان‌هایش را بست و برای اولین بار از خانه جدا شد. پسر 23 ساله در روزهایی به سگوندا دیویژن اسپانیا پیوست که کشور تازه نفس کرواسی در حال تاسیس بود. آن روزها در اسپانیا اوضاع بر وفق مراد دراگان بود. او دو فصل در لاس پالماس بازی کرد و سپس به کامپوستلا پیوست، تیمی که در همان فصل نخست توانست به لالیگا صعود کند و اسکوچیچ هم طعم بازی در سطح اول فوتبال اسپانیا را چشید. این اولین و آخرین دوره حضور کامپوستلا در لالیگا بود و آن‌ها چند سال بعد برای همیشه از سطح یک کشور خارج شدند. اسکوچیچ که هافبک مرکزی این تیم بود، در پایان فصل به کشورش بازگشت. این بار لیگ کرواسی به جای یوگسلاوی میزبان او بود. یک فصل بازی در کشورش و سپس پیوستن به اتحاد کلبا، زمانی که اتحاد کلبا مد نبود. او پنج سال در این تیم اماراتی بازی کرد و سپس کفش‌هایش را آویخت و به جرگه مربیان پیوست؛ کرواسی، اسلوونی، کویت، عربستان و ایران. حالا او در لیگ خلیج فارس تیمی پرستاره را زیردست خود دارد که می‌تواند یک قهرمانی مهم را به کارنامه‌اش اضافه کند. اتفاقی که برای این مربی کروات بسیار حائز اهمیت است چرا که اسکوچیچ به دنبال اثبات شایستگی هایش است. او هرگز خاطره تلخ کنار گذاشته شدنش از تیم ملی پس از صعود به جام جهانی را از یاد نبرده پس می خواهد با تراکتور در مسیر تاریخ سازی و اعاده حیثیت گام بردارد.