جهان بدون تو ای علی، اقیانوسی است بدون حتی یک قطره آب! کویری است با لبهای ترک برداشته و تشنه! تو اصل بارانی که هر قطره تو هزار خورشید است.
جهان بدون تو تاریک است، تاریکی فرورفته در تاریکی دیگر! تاریکی تکیه کرده بر تاریکی دیگری! و نور تو، جهان را از شب طولانی، خارج کرد و با روز آشنایی داد.
تو گرم ترین کلمه تاریخ هستی که واژگان سرد شده را انرژی دادی و ادامه حیات زبان را ممکن کردی!
جهان بدون تو گنگ است، لال است و البته کور!
تو آینه همه آیه های قرآن هستی. در همه سوره ها می توان، نشانی از تو را پیدا کرد.
کتاب های مقدس در سینه تو جوانه زدند و سبز شدند، شکوفه کردند و به بار نشستند.
تو الفبای عرفانی و مبنای حکمت. تو گلدسته ایمانی و گنبد عشق و بدین گونه تو عمارت همیشه آبادی هستی که میزان همه آبادی ها شده ای.
جهان با نشنیدن کلام تو خود را از هستی بیرون می اندازد و با دنبال نکردن راه تو، خود را به گمراهی تلخی می اندازد.
