(تصاویر) شاهکارهای معماری «سنگاپور»؛ شهری شبیه آینده

فرادید| سنگاپور هویت خود را از راه معماری شاخص و تجربی بازآفرینی کرده و به آزمایشگاهی برای طرح‌های معماری افراطی تبدیل شده است. 

به گزارش فرادید، از دهه ۱۹۶۰، دولت و بخش خصوصی برای ایجاد هویت پسااستعماری بر توسعه معماری مدرن تمرکز کرده‌اند. این روند شامل ساخت مسکن‌های دولتی باکیفیت، برج‌های اداری، بناهای بروتالیستی و فضاهای عمومی وسیع میشد. در قرن بیست‌ویکم، پروژه‌های نمادینی مانند مارینا بی‌سندز و باغ‌های خلیج به معماری سنگاپور جلوه‌ای پرزرق‌وبرق بخشیدند. 

امروز سنگاپور با ترکیب فرم‌های عجیب، فناوری پیشرفته و رویکردهای زیست‌دوستانه به مقصدی مهم برای علاقه‌مندان به معماری تبدیل شده است. 

جول چانگی، فرودگاهی فراتر از تصور

فرودگاه جول چانگی در سنگاپور با بزرگ‌ترین آبشار سرپوشیده جهان و یک جنگل استوایی زیر سقف شیشه‌ای، تجربه‌ای خیره‌کننده برای مسافران است. طراحی این شاهکار توسط موشِه سَفدی، چانگی را از یک فرودگاه معمولی فراتر برده و به یکی از نمادهای برجسته معماری تبدیل کرده است. 

علاوه بر این، چانگی یک باغ پروانه‌ای شگفت‌انگیز هم دارد، فضایی که شاید در آینده، پس از نابودی منابع طبیعی، تنها یادگار طبیعت باقی‌مانده باشد. 

مارینا بِی سَندز، نماد مدرن سنگاپور

مارینا بی‌سندز با طراحی منحصربه‌فرد خود که شبیه استون‌هنج پیشرفته با یک تخته موج‌سواری روی آن توصیف شده، به شناخته‌شده‌ترین نماد سنگاپور تبدیل شده است. این مجموعه شامل یک کازینوی عظیم، هتل‌های لوکس، مراکز خرید، رستوران‌های سرآشپزان مشهور و یکی از تماشایی‌ترین استخرهای ابدی جهان است. 

این پروژه که توسط موشه سَفدی (طراح فرودگاه جول چانگی) ساخته شده، چهره سنگاپور را متحول کرده و آن را به شهری آینده‌نگر تبدیل کرده است. همچنین نزدیک آن فروشگاه اپل طراحی‌شده توسط فاستر + پارتنرز است که در جزیره‌ای کوچک زیر یک گنبد شیشه‌ای ساخته شده و به یکی از لوکس‌ترین فروشگاه‌های فناوری در جهان شهرت دارد. 

باغ‌های بِی (خلیج)، فضای آینده‌نگر سنگاپور

باغ‌های خلیج سنگاپور که روی زمین بازپس‌گرفته‌شده از تنگه سنگاپور ساخته شدند، نه تنها گل و گیاه‌های زیبایی دارند، بلکه مجموعه‌ای از سازه‌های شگفت‌انگیز را نیز در خود جای داده‌اند. درون این باغ درختان غول‌پیکری وجود دارند که پایه‌ای برای گیاهان بالارونده و چراغ‌های رنگی هستند و همچنین گلخانه‌های خمیده که محیط‌های معتدل‌تر را در دل مناطق استوایی شبیه‌سازی می‌کنند. 

طراحی این باغ‌ها که الهام گرفته از گودال‌های شیشه‌ای قرن نوزدهمی مانند نمایشگاه بزرگ لندن و خانه‌های گرمسیری کیو است، توسط معمار بریتانیایی کریس ویلیکینسون انجام شده است. باغ‌های خلیج پس از غروب با نورپردازی و رنگ‌های زنده، جلوه‌ای زیبا و فانتزی دارند که گویی از دنیای دیجیتال بیرون آمده‌اند، اما در واقعیت وجود دارند و نمادی از معماری مدرن سنگاپور هستند. 

گالری ملی سنگاپور، موزه‌ای با تاریخ غنی

گالری ملی سنگاپور که پیش از این ساختمان دادگاه عالی سنگاپور بود، سال ۲۰۱۵ به عنوان یک گالری هنری بزرگ بازگشایی شد. این ساختمان کلاسیک متعلق به دوران استعمار، ساختاری محکم و جدی دارد، اما معماران با طراحی ورودی باریک و سرپناهی زیبا به آن کمی جذابیت استوایی اضافه کرده‌اند. 

این گالری مجموعه‌ای وسیع و متنوع از هنر جنوب شرق آسیا را در خود جای داده است؛ هنری که برای بسیاری از غربی‌ها ناشناخته و پرجنب‌وجوش است. 

بازار لائو پا سات، ترکیبی از تاریخ و مدرنیته

بازار لائو پا سات که سال ۱۸۹۴ ساخته شد، نمونه‌ای برجسته از معماری استعماری و مدرن است. این ساختمان آهنی پیش‌ساخته که اجزای آن در کارخانه ساراسن در گلاسکو تولید شدند، ساختاری مقاوم و پرکاربرد دارد. بازار طرحی شعاعی با برج ساعت مرکزی دارد و استراحتگاه‌ها و غرفه‌های غذا را به شکلی مؤثری در اطراف خود جای داده است. 

این بازار نمادی از معماری است که نه تنها به عنوان یک پناهگاه عمل می‌کند، بلکه پر از عطرها و صداهایی است که فضای آن را زنده و خاص می‌کنند. این مکان، فرصتی عالی برای فرار از سیستم‌های تهویه مطبوع است و با ارائه انواع غذاهای متنوع، نودل‌های سریع و فضای نشیمن ساده و اجتماعی، تجربه‌ای جذاب و دلپذیر فراهم می‌کند. 

مجتمع گلدن مایل، نماد معماری برتالیستی سنگاپور

مجتمع گلدن مایل که سال ۱۹۷۳ ساخته شد، یک ساختار بروتالیستی با طراحی چشمگیر است که از معماران آینده‌نگری مانند آنتونیو سانت‌الیا و پروژه‌های مشابه در بریتانیا، ایتالیا و آمریکا الهام گرفته است. این ساختمان ترکیبی از آپارتمان‌ها، دفاتر، فروشگاه‌ها، سوپرمارکت بزرگ و فضاهای تفریحی در فضای باز بود. در گذشته، مرکز جمعیت تای سنگاپور بود، اما سال ۲۰۲۳ برای بازسازی بسته شد، با این حال برنامه‌هایی برای حفظ ساختار تاریخی آن در دست اجرا است. 

اینترلِیس، معماری متفاوت در سنگاپور

اینترلیس یک مجموعه مسکونی طراحی‌شده توسط OMA و اُل شیرِن در غرب سنگاپور است و به شکلی عجیب و در عین حال خلاقانه، ساختارهایی را در هم تنیده است. این طراحی جدید به شکستن حجم و خلق حس مکان از طریق فضای بسته بدون ایجاد حس تنگنا کمک می‌کند. بلوک‌های مسکونی اطراف حیاط‌های متصل بهم با استخرها و فضای بازی و چراغ‌های درام‌مانند برای طبقات پایین به چشم می‌آیند. این طراحی جالب و جذاب همچنان طرفداران زیادی دارد. شیرن همچنین طراح برج‌های دوئو نزدیک مرکز شهر است که به شکل دو آسمان‌خراش منحنی با شبکه‌ای شبیه لانه زنبور و باغی گرمسیری در دل خود، طراحی شده‌اند. 

هتل ۲۱ کارپِنتِر، ترکیب تاریخ و معماری مدرن

هتل ۲۱ کارپنتر که توسط معماران محلی WOHA طراحی شده در محله چایناتاون سنگاپور و روی مجموعه‌ای از ساختمان‌های قدیمی دهه ۱۹۳۰ ساخته شده است. این هتل بوتیک با نمای فلزی سوراخ‌دار خود، یک اثر معماری شگفت‌انگیز و مدرن است. جملاتی که روی نمای فلزی هتل نقش بسته‌اند بخشی از نامه‌های کارگران چینی هستند که در این ساختمان‌ها دستمزد خود را برای خانواده‌هایشان می‌فرستادند. این جملات با تاریخ و مکان ارتباط عمیقی دارند. 

علاوه بر این، WOHA هتل دیگری به نام پارکرویال کالکشن پیکرینگ نیز طراحی کرده که برج‌های بلند و نوار بتنی آن که به شکل جالبی با گیاهان پوشیده شده، انگار نمایشی از آینده‌ای پساآخرالزمانی است. 

مدرنیسم متأخر در سنگاپور

سنگاپور در دوره‌ای که مدرنیسم در حال افول بود از این سبک استقبال کرد و اکنون دارای آثار برجسته‌ای از معماران مشهور این دوره است. برج کولوناد (۱۹۸۰) اثر پل رودولف، One Raffles Place (۱۹۸۶) اثر کنزو تانگه و The Gateway (۱۹۹۰) و مرکز OCBC (۱۹۸۶) اثر آی. ام. پی از مهم‌ترین نمونه‌ها هستند. این ساختمان‌ها برخلاف معماری پرزرق‌وبرق شهر، جلوه‌ای مدرن، منظم و کارآمد به سنگاپور بخشیده‌اند.

مترجم: زهرا ذوالقدر