در حالي كه گزارش‌هاي دولتي افغانستان از استقرار آشپزخانه‌هاي شيشه در غرب اين كشور و نزديك به مرزهاي شرقي ايران خبر داده، هر تحركي براي افزايش توليد شيشه در اين كشور، بايد به عنوان يك زنگ خطر جدي مورد توجه قرار بگيرد. امروز كه پرويز افشار؛ سخنگوي ستاد مبارزه با مواد مخدر و معاون كاهش تقاضاي اين نهاد سياستگذار، از كاهش ١٩ درصدي مصرف شيشه به دليل گراني ٤ برابري قيمت خرده فروشي شيشه خبر مي‌دهد، بايد توجه داشت كه كاهش مصرف شيشه در ايران، محصول تلاش يك روزه دولت نبوده بلكه از ابتداي دهه ٩٠ و با وجود بي‌توجهي‌هاي مسوولان دولت دهم نسبت به اهميت ممنوع‌سازي واردات سودوافدرين- مهم‌ترين پيش‌ساز مت آمفتامين- محافل كارشناسان غيردولتي فعال در حوزه كاهش آسيب اعتياد، براي آگاه‌سازي گروه‌هاي همتا و هميار معتادان خيابان خواب متحد شدند تا هدفگذاري پيوسته‌اي به جريان بيفتد و بي‌خانمان‌ها را از مضرات غير قابل باور اما واقعي اين ماده محرك مطلع كنند. اگرچه اين آگاه‌سازي، به دليل ارزاني بيش از حد قيمت خرده‌فروشي (هر گرم حدود ٢٠ هزار تومان) فايده چنداني نداشت اما زمينه‌ساز اقدامات جدي دولت يازدهم براي توقف واردات سودوافدرين شد. نيمه دوم سال ١٣٩٤ كه قيمت خرده‌فروشي شيشه، در تهران به حدود ٧٠هزار تومان (بابت هر گرم) و در استان‌هاي غربي، به حدود ١٠٠ هزار تومان رسيد، متوليان كاهش تقاضا و مقابله با مواد مخدر بابت موفقيت‌آميز بودن نتيجه اقدامات، لبخند زدند. اما در طول ٥ سال گذشته كه گزارش اقدامات دولت ايران براي محدود‌سازي هرچه بيشتر توليد شيشه، روي ميز سران شبكه‌هاي بين‌المللي قاچاق مواد مخدر بوده، هدفگذاري جديدي به فهرست برنامه‌ها و اولويت‌هاي تاجران مرگ اضافه شده است؛ سوءاستفاده از نابساماني و ناامني افغانستان كه حتي از سايه سرتاسري دولتي با ثبات هم بي‌بهره است. افزايش توليد شيشه هدفگذاري جديد شبكه قاچاق در افغانستان است. خطري كه به فعل درآمده و يك تهديد بسيار جدي براي همسايه غربي به شمار مي‌رود. افشار، سه سال قبل و در مصاحبه‌اي كه با «اعتماد» داشت نسبت به واردات هرويين چيني و شيشه افغاني هشدار داد. هشداري كه امروز بايد بيشتر تجزيه شود چرا كه شيشه توليد شده در افغانستان، از آنچه در ايران به اسم شيشه توليد مي‌شد، خلوص بسيار بيشتري دارد و آيا اين خلوص بالا، مي‌تواند تهديد جدي براي جمعيت دو ميليون و ٨٠٨ هزار نفري مصرف‌كنندگان مواد مخدر و محرك در ايران باشد؟ براي جمعيتي كه بنا بر تخمين افشار، نيمي از آنها و معادل يك ميليون و ٤٠٠ هزار نفرشان، وابستگي قطعي و به معناي اعتياد دارند و كمتر از سه سال است كه به دليل گراني قيمت شيشه به جايگزيني هرويين به جاي «مت» عادت كرده‌اند؟ افشار در پاسخ به «اعتماد» درباره مضرات و معايب خلوص بالاتر مت‌آمفتامين وارداتي از افغانستان نسبت به آشغال سفيدرنگي كه در ايران به اسم شيشه فروخته مي‌شد، مي‌گويد: «توليد مواد صناعي در افغانستان، از حد پيش‌بيني و آينده نگري گذشته و به يك واقعيت تبديل شده است. ماده محرك توليد شده در افغانستان هم خلوص بيشتر از شيشه توليد شده در ايران خواهد داشت چون در ايران، سخت‌گيري‌ها نسبت به ورود پيش‌سازهاي شيشه بسيار بيشتر است در حالي كه ممكن است همين پيش‌سازهاي ممنوعه، در قالب كالاها و محموله‌هاي ترانزيتي و حتي از گمركات رسمي كشور مبدا، پلمب شده و به افغانستان برسد. اخيرا در يكي از نشست‌هاي بين‌المللي مطرح كرديم كه وقتي برخي مواد پيش‌ساز، تحت عنوان ماده اوليه مورد نياز يك كارخانه شيميايي در افغانستان فروخته مي‌شود در حالي كه چنين كارخانه‌اي در اين كشور خارجي توسعه نيافته، اصلا وجود خارجي ندارد، بايد از فروش اين ماده اوليه به خريدار با مقصد افغانستان جلوگيري شود. در واقع، دسترسي آسان به مواد اوليه در افغانستان باعث شده كه قاچاقچيان، مواد محرك با خلوص بيشتري توليد كنند و مواد محرك با خلوص بيشتر، منافع و معايبي براي مصرف‌كنندگان شيشه در كشور ما خواهد داشت. بالا بودن خلوص شيشه، عوارض جسمي ناشي از ناخالصي‌ها را كاهش داده و در كوتاه‌مدت هم، از چند مصرفي معتادان جلوگيري مي‌كند چون خلوص شيشه توليد شده به اين معناست كه عاري از ساير مواد اعتيادآور است و بنابراين، مصرف همزمان چند ماده محرك و مخدر- ناشي از بالا بودن ناخالصي شيشه- كاهش خواهد يافت. اما وقتي هم خلوص مت آمفتامين بالا باشد، ممكن است با افزايش عوارض ناشي از مصرف ماده خالص‌تر مثل وابستگي سريع‌تر، بروز رفتارهاي پارانويا و مخاطره‌آميز و همچنين، رفتارهاي جنسي كنترل‌نشده مواجه شويم و همچنين، مصرف‌كنندگان ممكن است براي تثبيت و تعديل خُلق‌شان (بر اثر مصرف يك ماده نسبتا خالص) از بنزوديازپين‌ها و ترياك استفاده كنند. بنابراين، در كوتاه‌مدت با كاهش چندمصرفي مواجه مي‌شويم اما در ميان مدت، حتما سراغ چند مصرفي خواهند رفت.»
هشداري كه افشار، جدي‌تر از تفاوت خلوص و درصد تركيبات تشكيل‌دهنده شيشه مطرح مي‌كند اين است كه: «اگر دسترسي به مواد اوليه در افغانستان آسان باشد، شيشه توليد شده در افغانستان و وارد شده به ايران، كاهش قيمت خواهد داشت و ارزاني قيمت (در مقايسه با قيمت امروز خرده‌فروشي شيشه كه حدود گرمي ١٢٠ الي ١٥٠ هزار تومان است) ما را با موج دوباره مصرف شيشه بين معتادان مواجه خواهد كرد.»
