شکایتم را پیگیری می‌کنم/ بخاطر کرونا به سختی می‌توانیم دعوتنامه خارجی بگیریم

سعید صفرزاده در گفتگو با ایسنا درباره ی اینکه اتحادیه جهانی دوچرخه سواری اجازه حضور رکابزنان ایرانی در مسابقات جاده قهرمانی جهان را نداده است، بیان کرد: وقتی متوجه این مسئله شدم خیلی ناراحت شدم چون تنها موضوعی بود که در این شرایط ایجاد انگیزه کرده بود تا تمریناتم را منظم انجام دهم. اما آن را هم از دست دادیم و ایرانی‌ها نمی توانند شرکت کنند. در حال حاضر فقط لیگ  داخلی را داریم  که آن نیز بلاتکلیف است و مشخص نیست چه تصمیمی برایش بگیرند. 
 او ادامه داد: با این وضعیت که به وجود آمده و ایران در وضعیت قرمز از لحاظ شیوع ویروس کرونا قرار دارد، احتمالا از این پس به سختی بتوانیم دعوتنامه برای مسابقات بین المللی بگیریم بنابراین در این شرایط برگزاری مسابقات آنلاین می تواند کمک زیادی کند. خارجی ها با برگزاری مسابقات مجازی تا حدودی وضعیت ورزشکاران خود را رصد می کنند. در ایران هم احسان سلیمانیان آنالیزور تیم ملی و بنیان گذار مسابقات مجازی در ایران، کل رکابزنان ایران را با مسابقات مجازی آشنا کرده است و خود من در چند مسابقه شرکت کردم و به نظرم اتفاق خوبی بود. خواهش من از فدراسیون این است که آقای سلیمانیان را حمایت کند چون کشورهای دیگر با همین مسابقه مجازی رکابزنان خود را در فرم آمادگی نگه می دارند. او حتی چند مرحله توردوفرانس را هم طراحی کرد و با بهترین های جهان رقابت کردیم و این در حالی است که در خواب ببینیم در توردوفرانس شرکت کنیم و من واقعا از او تشکر می کنم. 
صفرزاده در پاسخ به این پرسش که قبلا منتقد برگزاری مسابقات مجازی بود و چرا الان از مسابقات استقبال می کند، گفت: من خودم منتقد این مسئله بودم چون از لحاظ سخت افزای ضعف داشتیم اما آقای سلیمانیان برای کسانی که تجهیزات لازم مثل پاورمتر دارند یک مسابقه و برای کسانی که سنسور اسپید داشتند یک مسابقه دیگر طراحی کرد. قبلا معیاری نبود  که افراد را جدا کند  اما اکنون با جدا شدن نفرات، احتمال تقلب کمتر می شود و من نیز تمام مسابقات را شرکت کردم. فشاری که در مسابقات مجازی وارد می شود، بیشتر است. ما هم به این فشار و شرایط مسابقه ای  نیاز داریم.

ملی پوش ایران در مورد مشکلات مالی رکابزنان در شرایط تعطیلی مسابقات تاکید کرد: دوچرخه سواران هیچ درآمد دیگری ندارند. رشته ما سنگین است و واقعا نمی توانیم بعد از تمرین سر کار دیگری برویم. الان هم که کرونا  باعث تعطیلی مسابقات و تورها شده، اگر باشگاه ها پولمان را ندهند امرار معاش خیلی سخت می شود. اکثر رکابزنان متاهل و اجاره نشین هستند و از مسابقات پول در می آورند. الان با این وضعیت زندگی برایشان خیلی سخت شده است. قیمت تجهیزات دوچرخه سواری هم با افزایش دلار، سر سام آور شده است و ما در تمرین هر هفته احتمال دارد دو تا تیوپ پنچر کنیم که قیمت آن 120 هزار تومان شده است. با توجه به اینکه باشگاه‌ها می گویند اگر مسابقه نباشد حقوق نمی‌توانند پرداخت کنند بنابراین دوچرخه سوار  می‌تواند با این وضعیت ادامه بدهد یا نه؟
رکابزن سابق تیم شهرداری تبریز در مورد شکایت از این باشگاه برای دریافت مطالبات خود، تصریح کرد: سه ماه پیش خواستم پروسه شکایت را شروع کنم که از ارگانی تماس گرفتند و به من گفتند دست نگه دارم و مسئله را حل می کنند اما خبری نشد. دوباره خواستم پیگیری کنم نایب رئیس شورای شهر تبریز با من تماس گرفت و گفت موضوع را پیگیری می کند اما یک ماه منتظر ماندم و باز هم خبری نشد و دوباره به خانه اول برگشتم. الان هم فقط وعده وعید می‌شنوم و فکر می کنم همان شکایت را پیگیری کنم، بهتر باشد.