قرار رکسانا،قرار سیاه‌نمایی نیست

به گزارش شبکه شرق؛  حمیدرضا کاظمی پور- منتقد، دختری سخت‌کوش ، باایده ، خلاق اما تنها در جامعه‌ای که باید برای بودن و ماندن در آن جنگید تا توانست به تنهایی و بدون حمایت، گلیم خود را از آب بیرون کشید .

فیلم روایت ساده‌ای دارد از آدمهای ساده روزگار ، جوانانی که در کنار همگی ما حضور دارند اما هیچوقت نه دیده شدند ، نه جدی گرفته شدند. 

«پرویز شهبازی» در «رکسانا» نشان می‌دهد که به شدت جامعه امروز به ویژه نسل جوان را می‌شناسد و بر احوالات آنها واقف است .

 پیچیده روایت نمی‌کند.

 موضوع را پیچ و تاب نمی‌دهد.

حرف‌های بزرگ و دیالوگ‌های انگیزشی نمیزند.

بیانیه و مانیفست صادر نمی‌کند.

آنچه را که واقعیت این بخش مهم از جامعه هست را هم حتی نه عریان‌تر نشان می‌دهد و نه درشت‌‌نمایی می‌کند و این آن چیزی است که باعث می شود قصه رکسانا بدون هیچ‌ بزک و دوزکی، رنگ، فرم و شکل ساختاری منحصر به فرد خود را به دست بیاورد.

رکسانا پر است از خرده روایت هایی که یکی‌یکی در مسیر فیلم جان می‌گیرند و بدون اینکه از قاب فیلم بیرون بزنند در مسیر جنس روایت شهبازی حرکت می‌کنند و به یک هم پوشانی لازم می‌رسند .

در فیلم همان اندازه که کاراکتر «رکسانا» با توجه به رمز و رازهایش برای مخاطب جذاب است ، کاراکتر «فرد» با بازی یسنا میرطهماسب نیز به شدت باور پذیر و قابل تامل است.

« فرد» نماینده دیگری از نسل جوان امروز است که بر خلاف کاراکتر اکتیو و فعال رکسانا ،هیچ برنامه ای برای خود ندارد ،زندگی را در لحظه می‌گذراند و برای حساب کردن پول کافه‌اش هم چیزی در بساط ندارد و متوسل به دوستش که در خیاطخانه لباس عروس کار می‌کند  می شود.

 با این حال  نشان می‌دهد که بر خلاف تصور در مواقع بحران مسئولیت پذیر با معرفت و همراه است و این موضوع دقیقا همان چیزی است که شهبازی در فیلمنامه خود به شدت بر آن مسلط است یعنی بر لایه لایه کاراکترهایی که خلق کرده است آگاهی دارد و این نسل را به خوبی می‌شناسد .

نکته قابل توجه دیگر در رکسانا را می‌توان در پایان بندی فیلم دانست ، جایی که اساسا فیلمسازان یا آن را باز رها کرده یا همه چیز را ختم به خیر می‌کنند ، شهبازی اما در رکسانا هم پایان را می بندد ، هم هیچ چیز را ختم به خیر نمی کند و هم قصه اش را به سرانجام می‌رساند.

 روایتی که در آن رکسانا و فرد بخشی از جامعه جوان ایران را در آن نمایندگی می‌کنند و فیلم بر خلاف تلخی‌هایش ، اصلا قرار بر سیاه نمایی ندارد و اتفاقا شوخی‌هایش هم در مسیر روایت به شدت شیرین است.

یسنا میرطهماسب و مهسا اکبرآبادی به عنوان بازیگران اصلی فیلم به خوبی توانسته‌اند در کنار یکدیگر به درک درستی از نقش نزدیک شوند و به دور از اغراق و غلو نمایی در بازی، نمایندگانی شایسته بر نسل خویش باشند .