بهروز بهزادی در یادداشتی با عنوان «جاده سبز» تبریز» در روزنامه اعتماد نوشت: اول هفته میهمان جشنواره‌ای بودم در تبریز؛ با نام جشنواره ملی «جاده سبز» که جشنواره‌ای چند رسانه‌ای بود. در این جشنواره شماری از روزنامه‌نگاران، هنرمندان، گویندگان و استادان رسانه در یادداشت و مقاله و گفت‌وگو، ساخت ویدیو و در کل آثار رسانه‌ای را داوری کرده بودند که الحق آنچه انتخاب شده بود، آثاری فاخر بود که شأن و اهمیت رسانه را بالا می‌برد.
آنچه می‌نویسم به این دلیل است که خود من در برگزاری جشنواره شرکتی نداشتم و تنها یک میهمان بودم که به عنوان روزنامه‌نگار پیشکسوت از او تجلیل می‌شد. پس می‌توانستم به دقت برگزاری جشنواره را زیر نظر داشته باشم.
1- در همین مراسم بود که به فکرم رسید وقتی یک موسسه فرهنگی در تبریز می‌تواند ایده‌پردازی و طراحی چنین جشنواره‌ای را برعهده بگیرد و به خوبی و با دقت و نظم و ترتیب آن را به اجرا بگذارد چرا ما اصرار داریم جشنواره‌های مختلف را در تهران برگزار کنیم؟ ما چندین تجربه جشنواره مطبوعات در تهران داشته‌ایم که تقریبا هیچ‌یک از آنها، نظم و ترتیب این جشنواره تبریز را نداشته‌اند. من به مسوولان وزارت ارشاد به‌ویژه معاونت مطبوعاتی پیشنهاد می‌کنم جشنواره مطبوعات را دوباره در دستور کار قرار بدهند و این بار به ترتیب در تبریز و اصفهان و شیراز و مشهد و سایر مراکز با محوریت موسسات فرهنگی استان‌ها برگزار شود. اطمینان دارم چنین حرکاتی باعث همبستگی‌های بسیار بین مرکز و شهرهای بزرگ استان‌های یران خواهد شد و از نیروهای فعال در خارج از مرکز قدردانی می‌شود.
2- جشنواره «جاده سبز» که به همت مدیریت استانی وزارت راه و شهرسازی در تبریز برگزار می‌شد به عقیده من می‌تواند به مهم‌ترین جشنواره سالانه ایران تبدل شود، چرا که در طول تاریخ بشر، راه‌ها تمدن‌ساز بوده‌اند و اینک نیز کشورها می‌کوشند با ایجاد راه‌های زمینی، ریلی، هوایی و دریایی به توسعه فرهنگی و اقتصادی خود بیفزایند.
برای مثال وقتی در برخی کشورهای آسیایی یا اروپایی قطارها به سرعت بیش از 200 کیلومتر در ساعت می‌رسند و یا بزرگراه‌هایی می‌سازند که خودروها با سرعت آزاد می‌توانند در آنها حرکت کنند در واقع می‌خواهند توسعه و پیشرفت تکنولوژی خود را به رخ بکشند و از آن مهم‌تر مردم را تشویق به سفر کنند؛ سفرهایی که مردم نه تنها یک کشور بلکه یک قاره را به هم نزدیک می‌کند و می‌تواند صلح و دوستی را در میان آنان برقرار کند.
نتیجه اینکه بخش دولتی و خصوصی توجه بیشتری به راه‌های مواصلاتی کشور می‌‌کنند و به ارزش و اهمیت این راه‌ها واقف می‌شوند تا جایی که سرمایه‌داران کشور نیز می‌توانند در استان‌های خود بزرگراه بسازند و سود و سرمایه خود را از رانندگان بگیرند. در واقع با یک تیر دو هدف بزنند؛ از یک‌سو وطن خود را آباد کنند و از سوی دیگر سرمایه‌گذاری سودآور و بلندمدت را پیشه کنند.
منبع: etemadonline-697073
