این مجری درباره علت این غیبت اظهار کرد: سلیقه دوستان طوری بوده که من مدت کوتاهی نباشم. علتش را باید از سرورانی بپرسید که من را دعوت نمی‌کردند. حالا که دعوت کردند، رفتم. فردا هم اگر بگویند دیگر برنامه نداشته باشم، می‌گویم چشم.
وی اضافه کرد: نه غمی وجود دارد و نه ذوق‌زدگی. من ۲۹ سال مجری رسانه بوده‌ام و فرزند مردم هستم. اگر در رسانه باشم، سعادت است و اگر نباشم طلب ارث و میراث پدری از آن ندارم. خداوند اینقدر رزاق است که اگه تمام دنیا دست به دست هم بدهند تا من را از کار برکنار کنند، باز هم روزی‌ام را می‌دهد.
حسینی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که آیا امکان دارد در برنامه روتین «به خانه برمی‌گردیم» هم اجرا کند، گفت: بستگی به تهیه‌کننده دارد. اگه اجرایم خوب باشد، بله، ولی اگر مردم نپسندند، نه. اما نیاز به زمان دارد. فعلا تا آخر سال در برنامه هفتگی هستم. ان شاالله همین جا بابی می‌شود تا برنامه دیگری هم بگیرم.
حسینی با اشاره به حضور مهدی مریخ در این برنامه گفت: من ۲۲ سال است که با آقای مریخ اجرای برنامه دارم. سعادت داشتیم و به همه ایران رفتیم. ما یاران جدانشدنی هستیم و با همدیگر به همه جشن‌ها می‌رویم.
این مجری باسابقه صداوسیما با اشاره به ترانه‌هایی که در دو هفته گذشته در برنامه «به خانه برمی‌گردیم» خوانده است، عنوان کرد: در ۲۲ سال اخیر در اجراهای صحنه‌ای می‌خوانم و به شوخی «شومنی» می‌کنم چون دوست ندارم اجرایم کاملا جدی باشد. من و مهدی مریخ نزدیک به ۴۰ کار موسیقی به همین شکل داریم.
وی در پاسخ به احتمال ورودش به عرص خوانندگی گفت: نه، نسبت به خواننده‌های خوب کشور چنین جسارتی نمی‌کنم، چون صدایی ندارم. به شوخی می‌خوانم تا فضا تلطیف شود. خوانندگی یک حرفه تخصصی است.
حسینی با تاکید بر این که بازیگرها با ورود به عرصه اجرا جای کسی را تنگ نکرده‌اند، گفت: معتقدم اگر همه ۸ میلیارد نفر انسان مجری شوند، هرکس که کارش را بلد است، راهش را پیدا می‌کند. من خودم باید کارم را درست انجام بدهم. در همین مدت که در تلویزیون نبودم، اجراهای صحنه‌ای‌ام پر و شلوغ بود. وقتی استاد شجریان تصنیفی می‌خواند، آدم‌هایی در حد استاد به آن گوش می‌دهند و وقتی مثلا محمد علیزاده می‌خواند، بیشتر نوجوان‌ها و جوان‌ها گوش می‌دهند. الان طیف جوان خیلی زیاد شده و آن‌ها هم بازیگرها را دوست دارند پس رسانه تصمیم گرفته تا برای اجرا از این عزیزان دعوت کند.
حذف پیشکسوت های اجرا خوشایند نیست
این مجری معایب این اتفاق را این‌گونه توضیح داد: این اتفاقی است که برای شبکه‌ها هزینه سنگینی در بر داشته است. اگر من حسینی هر برنامه ۲۰۰ هزار تومان دریافت می‌کردم، الان بازیگرها بین ۲۵ تا ۷۰ میلیون تومان دستمزد می‌گیرند که البته نوش جان‌شان باشد. وضعیت شبکه خوب شده و می‌تواند این اتفاق را رقم بزند. من نمی‌توانم به تفکر مدیران محترم شبکه‌ها جسارت کنم. آن‌ها دوست دارند مجری‌های قدیمی و پیشکسوت که مردم دوستشان دارند، کنار بروند و به جای آن‌ها بازیگرها بیایند. این که چرا بازیگرها هستند، هیچ اشکالی ندارد، ولی این که پیشکسوت‌ها نیستند از منظر اخلاقی ناخوشایند است.
حسینی درباره حضور اسپانسرها در تلویزیون و تاثیرات آن‌ها گفت: بالاخره دنیای حرفه‌ای همین‌طور است و از این منظر، اتفاق خوبی رقم خورده است. تلویزیون به یاد ندارد که من برنامه‌ای اجرا کرده باشم و اسپانسر نداشته باشم. همین قرعه‌کشی فوتبال را هم خودم به تلویزیون بردم. آن موقع وضع مالی تلویزیون خوب بود و به دنبال اسپانسر نبود. حتی حضور اسپانسر را به سختی می‌پذیرفتند اما الان نه، می‌گویند اول اسپانسر را پیدا کنید و بعد طرح را تصویب کنید.
مجری تازه «به خانه برمی‌گردیم» افزود: وقتی تلویزیون پول ندارد، این جبر است دیگر. همین برنامه «عصر جدید» را ببینید؛ من حدود ۱۰ سال پیش به آقای شریعت پناهی که آن موقع در شبکه سه بودند، پیشنهاد دادم یک دوربین بگذارید، مردم بیایند کارهای خارق‌العاده بکنند؛ مسابقه‌ای به نام «رکورد».
وی با اشاره به آخرین فعالیت تلویزیونی خود پیش از مدتی غیبت بیان کرد: در آن سال‌ها عزیزی به ما رو کرد و پیشنهادی داد. من گفتم که قابلمه و ماهیتابه تبلیغ نمی‌کنم ولی برای ۵۰ میلیون نفر هواداران قرمز و آبی فوتبال، مجری برنامه شدم. در آن زمان در یک سالی که من مجری قرعه‌کشی بودم، مبلغ ۱۰۰ میلیارد تومان پول نقد برای دو تیم جمع‌آوری شد؛ ۵۷-۵۸ میلیارد تومان پرسپولیس و ۳۷-۳۸ میلیارد استقلال. این به علاوه درآمد تلویزیون و اپراتور بود.
حسینی تاکید کرد: من قرعه‌کشی‌ها را در اوج سلامت انجام می‌دادم و جوایز را به دست مردم می‌رساندم.
مجری سابق بخش قرعه‌کشی برنامه «فوتبال برتر» در پایان درباره انتقادات به آن گفت: اگر قرار باشد همه افراد ما را تایید کنند، قطعا آدم درستی نیستیم چون در این مملکت دزد هم زندگی می‌کند. فضای مجازی برای من دوزار نمی‌ارزد. اسمش فضای مجازی است، یعنی واقعی نیست. من بازخورد را از ملت می‌گیرم. تا حالا یک نفر در خیابان به من توهین نکرده و همه احترام گذاشته‌اند.
