خبرآنلاین گزارشی درباره زندگی جیمی کارتر، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا دارد.
به گزارش خبرآنلاین، بخشی از این گزارش درباره کودکی او را در ادامه می‌خوانید؛
درباره‌ی دوران طفولیت خود روزی می‌گفت: «ما به شکار می‌رفتیم (ماهی می‌گرفتیم) به کاوش می‌پرداختیم، کار می‌کردیم، خانه‌های چوبی می‌ساختیم، پنهانی کندوهای عسل را برمی‌داشتیم، اسب‌سواری می‌کردیم و ورق‌بازی می‌کردیم. نیشکرها را پوست می‌کندیم و قندآب درست می‌کردیم، قاطرها را به کار وامی‌داشتیم، علوفه‌های ذرت را جابه‌جا می‌کردیم، هندوانه می‌خوردیم، گوسفندها را می‌چراندیم، و پنبه‌ها را زیر و رو می‌کردیم، مرغ‌ها را دانه می‌دادیم، جوها را پوست می‌کندیم و پنبه‌ها را یک جا جمع می‌کردیم. اما وقتی موقع کلیسا رفتن یا مدرسه رفتن فرا می‌رسد از هم جدا می‌شدیم و هرکسی راه خود را می‌رفت. واقعا نمی‌فهمیدیم چرا. قوانین و مقرراتی ناگفته و نانوشته اما خیلی محکم بر زندگی ما بود مقرراتی که تقریبا هیچ‌وقت مورد سوال یا مخالفت قرار نمی‌گرفت.»
یک نفر این مقررات را زیر پا گذاشت و همین باعث شد که جیمی کارتر دید و ادراک تازه‌ای درباره‌ی آن‌ها پیدا کند. آن یک نفر مادرش بود زنی آزاده، ثابت‌قدم و مستقل که یک پرستار حرفه‌ای بود که همیشه مایل و آماده‌ی کمک به هر فردی بود اعم از سیاه یا سفید.
خانم لیلیان که همه‌ی دوستان و آشنایان او را چنین می‌نامیدند در شصت‌وهشت‌سالگی وارد خدمت در سپاه صلح شد و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ به عنوان یک مددکار پزشکی در هندوستان خدمت کرد.
در پلینز که زادگاه خانواده بود او تقریبا هر روز عملا با تعصبات نژادی می‌جنگید. مثلا هر کشیش سیاه‌پوست محله را به خانه دعوت می‌کرد و در اتاق نشیمن از او پذیرایی می‌نمود و نوازش می‌کرد.
منبع: etemadonline-692478
