گفتگوی متفاوت با مجری برنامه «شوتبال»

برنامه «شوتبال» پیش از این توسط امیرحسین رستمی اجرا می‌شد و ما در فصل جدید شاهد حضور شما و خانم نصیری به‌عنوان دو مجری گروه آقایون و خانم‌ها هستیم. تجربه اجرا ی این برنامه برای شما چطور بود؟آیا از قضاوت‌ها و مقایسه شدن با آقای رستمی نگرانی و واهمه‌ای نداشتید؟
من سال‌ها بیش‌تر از آنکه مقابل دوربین باشم روی استیج بودم و شباهت کار روی صحنه با اجرای مسابقه خیلی بیشتر است. همیشه به فضای مسابقه و هیجان بالایی که دارد علاقه داشتم و در اجراهای خود تا حدودی اجرا یا داوری مسابقات را تجربه کرده بودم. به همین دلیل زمانی که «شوتبال» به من پیشنهاد شد به‌خاطر فضای خاصی که داشت اجرای آن را پذیرفتم، اما خودم هم به شدت مخالف نام برنامه بودم زیرا بحث قیاس پیش می‌آمد و مهم‌تر از این مسأله اینکه این برنامه هیچ شباهتی به برنامه «شوتبال» با اجرای امیرحسین رستمی ندارد. از دکور گرفته تا تنوع بازی‌ها و حضور خانم‌ها در مسابقه و تغییر مجری‌ها.
واقعیت این است که کلیت برنامه تغییر کرده و طبیعتاً نام آن هم باید تغییر کند اما من هم متوجه این همه اصرار برای حفظ نام قبلی برنامه نشدم. همانطور که گفتم من خیلی با این موضوع مخالفت کردم اما تهیه‌کنندگان برنامه من را متقاعد کردند که این خواست مدیران سازمان و شبکه نسیم است. ولی من همچنان فکر می‌کنم انجام این کار اشتباه بود و برنامه‌ای که به تازگی خلق شده باید نامی جدید داشته باشد. این کار به نوعی خودزنی برای یک برنامه و عوامل آن محسوب می‌شود اما من اجرای فصل گذشته «شوتبال» توسط امیرحسین رستمی را دوست داشتم و در یکی از قسمت‌ها مهمان او و «شوتبال» بودم. ما در این فصل بیشتر از هرچیز سعی کردیم به سراغ افراد و فعالان اجتماعی برویم که مردم آشنایی کمتری با آن‌ها دارند. در این سال‌ها من تلاش کرده‌ام خودم باشم و در کارم از هیچ فردی الگو‌برداری نکنم و فکر می‌کنم مردم اگر من را دوست داشته‌اند با خودم ارتباط برقرار کرده‌اند و همان چیزی که هستم.
آقای آهنگی! مردم شمارا هم در قالب کمدین، هم بازیگر و هم مجری در آثار متعدد دیده‌اند. خودتان بیشتر ترجیح می‌دهید مخاطب با چه عنوانی از شما یادکند؟
قطعاً ترجیح می‌دهم من را به‌عنوان کمدین صحنه‌ای بشناسند و فکر می‌کنم درحال حاضر هم شناخت مردم با من از همین حرفه است. درواقع آشنایی مردم با من زمانی آغاز شد که به مدت پنج سال هرشب در جزیره کیش اجرا داشتم و پخش ناخواسته فیلمی از اجراهای من باعث دیده شدن بیشتر من شد. همین مسأله باعث شد در چندسال اخیر به شهرهای مختلف ایران برای اجرای استندآپ کمدی دعوت شوم. همه این‌ها نه به واسطه برنامه «خندوانه»، نه مجری‌گری و نه حتی بازیگری بلکه به‌عنوان کمدین برای من اتفاق افتاد. این را هم باید بگویم که من به‌عنوان یک بازیگر علاقه‌مند هستم خودم را با تفکر به چالش بکشانم، پیشنهادات بسیاری هم در این زمینه داشته‌ام اما هیچ‌کدام را نپذیرفتم. از نظر من اجرای برنامه‌ای ورزشی مثل «شوتبال» جای خنده و شوخی دارد و فردی مانند حامد آهنگی می‌تواند در آنجا حضور داشته باشد و تا آنجایی که بتواند مخاطبان را شادمی‌کند.
با توجه به شیوع مجدد کرونا ،شما و عوامل برنامه چه سختی‌ها و تمهیداتی در ضبط برنامه «شوتبال» داشته‌اید؟آیا پروتکل‌های بهداشتی به صورت کامل در پشت صحنه برنامه رعایت می‌شود؟
باید بگویم که در آغاز کار وضعیت خوبی داشتیم اما به مرور زمان اوضاع بدتر شد، زیرا مردم تصور کردند این بیماری به‌طور کل از بین رفته است. به همین دلیل ما دوباره به وضعیت خطرناک سابق بازگشتیم و «شوتبال» هم از این قائده مستثنا نبود. تعداد تماشاگران ما بسیار کمتر شده و آن‌ها با فاصله چندین صندلی کنار یکدیگر می‌نشینند، در طول مدت برنامه ماسک می‌زنند و استودیو نیز کاملاً ضدعفونی می‌شود. اما من فکر می‌کنم خطر همچنان هست چون ما هنگام ضبط برنامه ماسک‌هایمان را برمی‌داریم و ناچارا به یکدیگر نزدیک می‌شویم. حال مشخص نیست دوستان من در برنامه چه تصمیماتی را اتخاذ می‌کنند، اما احتمالاً حضور تماشاگران به‌طور کل حذف شود یا تست‌های دقیق‌تر و جدی‌تری برای شرکت‌کنندگان که در چندین مرحله در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند در نظر گرفته شود.
استقبال و بازخورد مخاطبان از برنامه «شوتبال» تا امروز چطور بوده است؟
خداراشکر استقبال مردم خوب بوده و قطعاً باید بهتر از این شود. درواقع امروز عصرفضای مجازی است و حقیقتاً«شوتبال» تبلیغات گسترده‌ای در فضای مجازی نداشته اما من به شخصه تا به حال نظر منفی درباره برنامه دریافت نکرده‌ام و فکر می‌کنم مردم تا آنجایی که برنامه را دنبال کرده‌اند آن را دوست داشته‌اند. امیدوار هستم در مراحل یک هشتم نهایی، نیمه‌نهایی و فینال این روال بهتر و بیشتر ادامه پیدا کند.