فوتبال باشگاهی ایران اندر خم کوچه

رویداد امروز-امیرحسین احتشامی: پرسپولیس و استقلال در لیگ نخبگان جایگاهی بهتر از هفتمی و نهمی را در اختیار ندارند و سپاهان همراه با تراکتور هم در لیگ دسته دوم نتایج جالب توجهی به دست نیاورده اند. البته گروهی که تراکتور در آن قرار دارد قابل مقایسه با سپاهان نیست. پیرامون این که چرا تیم های ایرانی تا این اندازه در آسیا ناتوان ظاهر می شوند دلایل گوناگونی مطرح می شود اما عمده آن به ضعف های زیر ساختی فوتبال ایران ارتباط پیدا می کند. تدابیر نادرست مدیریتی و وضع قوانین عجیبی چون سقف بودجه و از طرفی دست بسته باشگاه‌ها در درآمدزایی که بخش قابل توجهی از آن به ماجرای حق پخش برمی‌گردد، باعث شده تا از نظر مالی شاهد فاصله عجیبی بین تیم‌های ایرانی و تیم‌های بزرگ آسیایی از جمله نمایندگان عربستانی و حتی قطری باشیم. استقلال و سپاهان در این فصل درگیر تغییرات فنی بودند و این مسائل خواه‌ناخواه روی نتیجه‌گیری آن‌ها تاثیرگذار بود. از سوی دیگر سپاهان و استقلال در این فصل و به ویژه در رقابت‌های آسیایی فقدان مهاجم و یک تمام‌کننده را به شدت احساس کرده اند. هر 3 تیم سپاهان و در بازی‌های خود موقعیت‌های متعددی را روی دروازه رقبا ایجاد کرده‌اند اما کم‌ترین بهره را از آن‌ها برده‌اند. فرصت‌سوزی‌هایی که با تنبیه شدید رقبا همراه بوده و به از دست رفتن امتیازهای متوالی منجر شده است. این سه تیم همچنین در تمام دیدارهای این فصلشان در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا 2 درمجموع 4 کلین‌شیت داشته‌اند که از این بین سهم استقلال 3، سپاهان یک و پرسپولیس صفر بوده است. با این وجود نمی‌توان تفاوت زیادی بین ضعف ساختار تدافعی سه تیم قائل شد. آن‌ها در جدال با هر تیمی و با هر سطحی ممکن است گل بخورند و مرتکب اشتباهات فردی فاحش شوند. در آستانه پایان دور گروهی مسابقات چندین بار شاهد خطاهای نابخشودنی در فاز تدافعی و درون دروازه بوده‌ایم که نمی‌توان به راحتی از آن‌ها چشم‌پوشی کرد. بدون‌شک یکی از دلایل از دست دادن موقعیت‌های متعدد گلزنی و اشتباهات سریالی در خط دفاعی، مشکلات روحی‌وروانی و خدشه‌دار شدن اعتماد‌به‌نفس بازیکنان ایرانی است. در این فصل شاهد توقف سه تیم مذکور برابر تیم‌هایی بوده‌ایم که اصلا در جایگاه امتیاز گرفتن به حساب نمی‌آمدند. الوحدات مستحق گرفتن چهار امتیاز از سپاهان بود؟ پرسپولیس و استقلال باید مقابل پاختاکور نگون‌بخت به تساوی بسنده می‌کردند؟ تیم‌های ایرانی و بازیکنان ایرانی از نظر روحی شکننده هستند و خیلی زود تمرکز خود را از دست می‌دهند و نمی‌توانند به موقع ایجاد بحران در دل بازی، بر خود مسلط باشند. در پایان باید به یکی دیگر از عوامل غیرفوتبالی در ناکامی سه‌چهارم نمایندگان ایران در مسابقات آسیایی اشاره کنیم. این روزها در دنیای فوتبال فاصله تیم‌ها بسیار نزدیک شده وبرتری یک تیم بر دیگری می‌تواند در جزئیات باشد. نمی‌توان انکار کرد که اگر سپاهان در خانه به مصاف الوحدات می‌رفت، می‌توانست با شانس بسیار زیاد این تیم را با حمایت هوادارانش شکست دهد. یا استقلال و پرسپولیس در مواجهه با رقبای هم‌سطح‌شان عملکرد بهتری از خود نشان می‌دادند و مقابل تیم‌های بزرگی چون النصر با جو روی سکوها خروجی متعادل‌تری را عرضه می کردند.اما همه این کمبودها دست به دست هم داده تا نمایندگان کشورمان تا این اندازه متزلزل ظاهر شوند و نتایجی ضعیف را کسب کنند.