نخست اینکه به لطف خدا و با دعای خیر دوستان حال مادربزرگم بسیار رضایت بخش است و جا دارد از لطف همه دوستان تشکر کنم
و نکته دوم آنکه شاید تا این روزها که از بد روزگار گذرم به بیمارستان مسیح دانشوری افتاده و بیشتر با فضای بیماران کرونایی آشنا می‌شوم، از برخی مسایٔل، آن چنان که باید غافل بودم. البته همه‌ی ما این نکات را می شنیدیم ولی آنچه در اثر احساس حاصل می شود هرگز به اندازه شنیده ها نیست.
کرونا را جدی بگیرید. بیماری مرموز و ناشناخته‌ای است که هیچ معلوم نمی‌کند که با بیمار چه می‌کند و گویی در هر کس به گونه‌ای رخ می‌نماید واقعا جدی بگیرید.
و نکته‌ی سوم اینکه قدردان پزشکان و پرستاران و همه خدمتگزاران در بیمارستان ها باشید. کار ایشان در این روزها واقعا جهادی ارزشمند است و می تواند چونان عبادتی عظیم به حساب آید.
