رویداد امروز-امیرحسین احتشامی: دوندگی بی امان و شرکت در درگیری‌های فیزیکی از این ستاره کهنه کار بازیکن بی بدیلی ساخته است. کسی که سرش را برای تیمش می دهد و این گزاره به درستی درباره امیری صدق می کند. ستاره باتجربه پرسپولیس در فصول اخیر بازی در پست‌های زیادی را در زمین تجربه کرده و هر بار و به شکل خیره‌کننده‌ای، سطح بالایی از کیفیت و زیبایی را به منصه ظهور کشانده است. در تاریخ فوتبال ایران چند بازیکن وجود دارند که وقتی در پست دفاع چپ بازی می‌کنند، اینقدر درگیر و پرتلاش و جنگنده باشند و وقتی در موقعیت گلزنی قرار می‌گیرند، اینقدر هوشمندانه و تماشایی با یک ضربه چیپ دروازه حریف را باز کنند؟ یک تعلل بیش از اندازه، یک پاس عرضی آرام و ضعیف برای جبران لطف لوکاس، یک ضربه محکم و بی‌دقت و مواردی از این دست، گزینه‌های موجود در ذهن هواداران هنگام نزدیک شدن وحید امیری به دروازه شمس‌آذر بود. اما این ستاره 37 ساله به زیباترین شکل ممکن و با یک ضربه استثنایی و فنی، احتمالا حتی تحسین جدی‌ترین منتقدان خود در سال‌های اخیر را نیز برانگیخت. مصداق عینی استفاده از یک مغز زیبا و هوشمند که نمادش احتمالا می‌تواند تا سال‌های سال، این ضربه تماشایی وحید امیری به گوشه دروازه حریف باشد. اما این همه ماجرا نیست؛ ورای این توصیف احساسی، نمی‌توان نادیده گرفت که یک بازیکن 37 ساله، در دقیقه 97 این مسیر طولانی را در زمین پیموده و پا به پای بازیکنان جوان تیمش، برای قطعی کردن پیروزی مقابل حریف، بی‌مضایقه تلاش می‌کند. این جنبه فنی و کیفی وحید امیری، وجه تمایز او نسبت به تمام ستاره‌های فصول اخیر فوتبال ایران بوده؛ معنای واقعی کلمه تعهد و فدا شدن برای کسب موفقیت. حالا هرچقدر چند سال قبل گفته می‌شد که وحید امیری دیر به فوتبال اضافه شده و عمر بازی او احتمالا کمتر از استاندارد نرمال یک ستاره ماندگار در تاریخ فوتبال ایران باشد، اما انگار همین برچسب روی پیشانی وحید امیری، باعث شده هر پاییز حداقل یک سال زمان خداحافظی او از روزهای اوج به تعویق افتد. اما نکته مه پیرامون وحید امیری این است که او از لیگ شانزدهم به صورت مستمر در پرسپولیس حضورداشته و به جز یک فصل که به ترابزون اسپور پیوست، تمام سال‌ها پیراهن پرسپولیس را پوشیده است. او همچنین یک مقطع به دلیل جراحی کمر از میادین دور بود اما موفق شد کار خود را با پرسپولیس دنبال کند و به زمین برگردد. امیری حالا بالاتر از خود بهروز رهبری‌فرد (249)، افشین پیروانی (255)، حسین عبدی و سیدجلال حسینی (261) و محمد پنجعلی (264) را می‌بیند که رکورد این نفرات برای فصل جاری در دسترس خواهد بود اما این به شرطی است که امیری در تمام بازی‌های این فصل به میدان برود. البته عالیشاه و پروین هم در صدر جدول هستند که دستیابی به آن‌ها برای امیری تا حدی ناممکن خواهد بود. با این حال شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد امیری که در 28 سالگی به پرسپولیس پیوست، باوجود یک مقطع جدایی، این چنین رکوردهایی را به خود اختصاص دهد اما این کاری است که ستاره خرم آبادی پرسپولیس انجام داده و همچنین ادامه می‌دهد. اما در شرایطی که بعد از جدایی عبدالکریم حسن پرسپولیسی‌ها به دنبال جذب یک مدافع چپ تخصصی و البته خارجی بودند وحید امیری به عنوان مهم‌ترین بازیکن در آن پست انتخاب شد. امیری در تمام سال‌هایی که برای تیم ملی و پرسپولیس بازی کرده بازیکنی چند پسته بوده و البته غالبا در تمام پست‌ها بالاترین کارایی ممکن را ارائه داده است. کاپیتان دوم سرخ‌ها طی فصولی که برای این تیم بازی کرده به عنوان مدافع چپ، هافبک و وینگر چپ، هافبک و وینگر راست و مهاجم نوک به میدان رفته و البته با دوندگی و جنگندگی فروان در بیشتر بازی‌هایی که به میدان رفته نمره قبولی گرفته است. با این وجود امیری مدت‌هاست که از دفاع چپ جدا شده و بازیکنی در فاز حمله شناخته می‌شد. او در سال‌های آخر حضورش در تیم ملی و البته دو سه فصل اخیر بازی‌های باشگاهی‌اش غالبا در نقش وینگر یا مهاجم به میدان رفته است اما در فصل جاری دوباره به نقشی برگشته که مدتی از آن فاصله گرفته بود. به هر حال کمتر از پنج ماه دیگر وحید امیری 37 ساله خواهد شد و با در نظر گرفتن این مهم، تماشای نمایش‌های باکیفیت او در پرسپولیس این فصل عجیب‌تر و با سوالات بیشتری همراه خواهد بود. آنچه کاپیتان دوم سرخ‌ها در بازی‌های اخیر لیگ برتر و لیگ نخبگان ارائه داده و فراتر از حد تصور بوده است تا جایی که هواداران پرسپولیس می‌گویند امیری باید دوباره به تیم ملی دعوت شود. نکته شاخص درباره وحید امیری آنجاست که او در این فصل و مسابقاتی که از لیگ برتر و لیگ نخبگان گذشته در پنج پست مختلف بازی کرده که از این حیث در تیم خود و احتمالاً کل فوتبال ایران همتا ندارد. ستاره ای که نه تنها افول نکرده بلکه هر روز با نفسی چاق در بازی‌های تیمش نمایش‌های درخشانی ارائه می کند.
