فینیکس یک نژاد مرغ دم دراز آلمانی است که از تلاقی پرندگان ژاپنی دم دراز وارداتی مشابه اوناگادوری با سایر نژاد‌ها ناشی می‌شود. نژاد فونیکس توسط «هوگو دو روی» اولین رئیس انجمن ملی طیور آلمان، در اواخر قرن نوزدهم ایجاد شد. چند پرنده ژاپنی دم دراز وارداتی ظریف با پرندگان نژاد‌های دیگر از جمله «کومباتانت دی بورگس»، «کروپر»، «لگهورن»، «مالای»، «مدرن گیم» و «یوکوهاما» و تلاقی داده شدند.
باشگاه طیور بریتانیا در سال ۱۹۰۴ تصمیم گرفت نژاد‌های فونیکس آلمانی و یوکوهاما را تحت نام یوکوهاما گروه‌بندی کند و خود فونیکس البته به عنوان یک نژاد شناخته نمی‌شد. نوع نقره‌ای این نژاد در سال ۱۹۶۵ توسط انجمن طیور آمریکا به رسمیت شناخته شد و در سال ۱۹۸۳ نیز نوع طلایی آن استاندارد شد. نژاد رنگ قرمز سینه سیاه آن نیز در سال ۲۰۱۸ به رسمیت شناخته شد.
فونیکس برای اولین بار در استاندارد مرغداری استرالیا در سال ۲۰۱۲ پذیرفته شد و هر رنگ استاندارد شده در نژاد انگلیسی قدیمی در انجا به عنوان استاندارد پذیرفته شد. این نژاد دقیقا شبیه تمام نقاشی‌ها و تصاویر از یک خروس یا مرغ کامل است. به این معنا که اگر به یک فرد بگویم تصویر یک خروس را بکش، اگر نقاش ماهری باشد، دقیقا همین مرغ و خروس را خواهد کشید.
خصوصیات مرغ فونیکس
تصور می‌شود که «اوناگادوری» دارای یک ژن مغلوب است که هر ساله از ریزش پر‌های آن به روش معمول جلوگیری می‌کند و به همین دلیل دم آن‌ها در سالیان متمادی بلند و بلندتر می‌شود. اما این ژن به فونیکس منتقل نشده است، بنابراین طول دم آن به اندازه طول دم نژاد اوناگادوری قابل توجه نیست. طول دم نژاد اوناگادوری ژاپنی دم ممکن است به ۹۰ سانتی متر یا بیشتر برسد.
مرغ فونیکس یک نژاد زینتی/نمایشگاهی، هوشیار، با ظاهری شبیه قرقاول است. آن‌ها دارای یک تاج قرمز روشن با پنج نقطه عمودی، واتل‌های قرمز روشن، لاله گوش سفید بیضی، چشمان قهوه‌ای مایل به قرمز، انگشتان آبی روشن تا تیره و ساق‌های صاف هستند.
آن‌ها نسبتا تخم‌گذار‌های خوبی هستند و از ۵۲ تا ۱۲۶ تخم کوچک/متوسط با رنگ کرمی در سال می‌گذارند. آن‌ها خوش‌بین و مادران خوبی هستند. جوجه‌های آن‌ها مقاوم هستند، اما در هنگام رشد دم به پروتئین اضافی نیاز دارند. وزن نر‌ها ۵.۵ پوند و ماده‌ها ۴ پوند است.
این نژاد بسیار مطیع است، اما تمایل به گوشه گیری دارد. این رویه خوبیست که جوجه‌ها قبل از بزرگسالی گرفته شوند تا با انسان‌ها دوستانه‌تر باشند و آن‌ها نیز به این شرایط عادت کنند.
این نژاد برای مکان‌هایی که می‌تواند در آنجا به راحتی پرسه بزند بسیار مناسب است و زمانی که آزادی زیادی به آن داده شود به بهترین وجه شکوفا می‌شود. آن‌ها به حبس شدن اهمیتی نمی‌دهند، اما برای تمیز نگه داشتن دم‌هایشان باید قفسصه بلندی داشته باشند.
مرغ فونیکس یک نژاد با هزینه نگهداری بالا در نظر گرفته می‌شوند. آن‌ها حتی می‌توانند پرواز کنند، با جوجه‌های دیگر زندگی کنند، اما خروس‌ها ممکن است کمی تهاجمی باشند. آن‌ها در آب و هوای گرم نسبت به سرد بهتر عمل می‌کنند.
نژاد فونیکس می‌توانند عمر طولانی داشته باشند اگر خانه‌ای امن داشته باشند و از شکارچیان به ویژه در شب در امان باشند. برخی از بیماری‌های پرندگان مانند برونشیت عفونی، آنفولانزای پرندگان، وبا، آبله مرغان، آسپرژیلوزیس و اشکال مختلف مایکوپلاسما می‌توانند مرغ‌های اهلی را تهدید کنند.
با این حال، پرورش دهندگان می‌توانند با تمیز نگه داشتن محوطه تا حد امکان و حفظ فضای کافی برای تعداد پرندگان، خطر را برای دسته پرندگان خود کاهش دهند. با مراقبت مناسب، مرغ و خروس‌های فونیکس به راحتی بین ۵ تا ۸ سال عمر می‌کنند.
منبع: راز بقا
منبع: faradeed-209460
