در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱ اتحاد جماهیر شوروی قوی‌ترین بمب اتمی که تاکنون منفجر شده را به مجمع‌الجزایر نوایا زملیا در قطب شمال پرتاب کرد و این بمب آن‌جا منفجر شد.
انفجار این بمب، نیرویی معادل ۵۰ مگاتن داشت که گفته می‌شود حدود ۳۳۰۰ برابر قوی‌تر از بمب ۱۵ کیلوتنی است که بر هیروشیما انداخته شد. این بمب هیدروژنی که با نام «RDS-220 اتحاد جماهیر شوروی» شناخته می‌شود، نام‌های دیگری مانند «ایوان بزرگ» و «وانیا» نیز دارد. ولی محبوب‌ترین نام آن بمب تزار (به معنی شاه بمب‌ها) است.
الکس ولرستین، مدیر برنامه مطالعات علمی و فناوری موسسه فناوری استیونز، در مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد، گفت: این بمب می‌توانست قوی‌تر باشد. به گونه‌ای طراحی شده بود که انفجاری با قدرت ۱۰۰ مگاتن را ایجاد کند. توپ آتش (یا فایربال) حاصل از انفجار این بمب، حدود ۹٫۷ کیلومتر قطر داشت که می‌توانست تمام مناطق مرکزی شهرهای واشنگتن یا سانفرانسیسکو، و یا حتی تمام منهتن و حومه آن را تخریب کند.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-209384
