چرا نمی‌خواهند تلویزیون دیده شود؟"تلویزیون یعنی زبان حکومت و هرکس می‌خواهد زبان حکومت را بشنود از تلویزیون این کلام و رفتار را دنبال می‌کند. برنامه‌ها و سریال‌ها باید این امکان را برای مخاطب فراهم کنند مردم با تلویزیون آشتی کنند. این نقطه قوت و فراگیری تلویزیون است! برچسب نفوذی را می‌زنند و یا در نقدهایشان اینطور فضاسازی می‌کنند چون دشمن ما دوست ندارد مخاطب تلویزیون زیاد شود. برخی انگار در داخلِ کشور، عاشق و دلباخته شبکه‌های معاند ماهواره‌ای‌اند. دیدید که برخی اوقات هم می‌گویند کسی تلویزیون ایران را می‌بیند! وقتی شما مهره با ارزش بچه‌های ایران را دوست دارید به آن آسیب می‌زنید نظام آسیب می‌بیند."
هیچ‌وقت به خاطر یک مشت دلار به آنتن پشت نکرد!حال سؤال این است که آیا واقعاً مردم "عموپورنگ" را نمی‌بینند و موسیقی‌هایش را مبتذل می‌دانند یا انتقاد دارند چرا آنقدر برخی شبکه‌ها و تهیه‌کنندگان به سراغ بازیگران یکبار مصرف و اینستاگرامی می‌روند؟ حضور پررنگ شاخ‌های اینستاگرامی در سریال‌های تلویزیونی، جایِ بازیگرانی که سال‌ها درس این کار را خوانده‌اند را می‌گیرند و از طرفی‌دیگر بدونِ داشتن جایگاهی در عرصه خوانندگی و دانش این هنر گرانسنگ، تیتراژ برنامه هم می‌خوانند. این حضور پررنگ پیامدهای بسیار بد و منفی را در پی دارد و باعث می‌شود سیل عظیمی از دوستداران سینما، به جای تلاش و پشتکار در این حرفه سعی کنند خود را با انتشار انواع کلیپ‌های هجو به شاخ اینستاگرامی تبدیل کنند تا شاید بتوانند از این راه پای خود را به سینمای ایران باز کنند.
پورنگی که 20 سال در تلویزیون برای کودکان این سرزمین با دغدغه کار کرده و با داشتنِ پیشنهادهای مختلف در آن سوی مرزها، هیچ‌وقت به آنتن تلویزیون و بینندگانش پشت نکرده به خاطر یک مشت دلار بگذارد و برود!
از بازیگران یکبار مصرف انتقاد کنید!یا در فضای اینستاگرام و حتی آنتنِ تلویزیون مثل برخی از هنرمندان و بازیگران دیگر، دستمزدهای نجومی بگیرد و تبلیغ کند اما به قولِ خودش آن احترام متقابل من با خانواده‌های ایرانی بیشتر از این دستمزدها و پول‌ها، می‌ارزد. کدام دسته بیشتر دغدغه‌مند و دلسوزند؟ همان‌هایی که در فضای رسانه‌ای مورد تشویق قرار می‌گیرند و برای فرار از هر نوع نقدی، اعلام می‌کنند تعهد 10 ساله به تلویزیون داده‌اند. پورنگ ذائقه مردم را کور کرده یا همان‌هایی که معلوم نیست به چه واسطه‌ای از اینستاگرام به سریال و برنامه تلویزیون می‌رسند!
واقعاً مردم "عمو پورنگ" را دوست ندارندوقتی بعد از نقد و هجمه‌های یکسویه و حملاتی که به موسیقی و عروسکِ (سربالا) می‌شود حرف از نارضایتی مردم می‌شود، به سراغ داریوش فرضیایی رفتیم و او به تسنیم چنین پاسخ داد: مردم خوشحالند و از طریق پیامک و کامنت در فضای مجازی‌ام از ما می‌خواهند باشیم و برنامه‌سازی کنیم. تیزرها را می‌گذاریم از ما می‌خواهند که "بچه‌محل" را ادامه بدهیم. ما در این برنامه برای محیط زیست بچه‌ها، اعتماد به نفس، خودباوری، صمیمیت و همزیستی، حرف‌های گفتنی داریم. هرکدام از شخصیت‌های ما، برای بچه‌ها و بزرگترهای ما فانتزی داشته‌اند ؛ ما پیام غیرمستقیم داده‌ایم و این اصولِ برنامه‌سازی و سریال‌سازی است.
وقتی صدا پیشه "جناب‌خان" هم وارد "بچه‌محل" شدداریوش فرضیایی (عمو پورنگ) به حضور محمد بحرانی صداپیشه "جناب‌خان" در نقش شوهرعمه اشاره کرد و افزود: از روز گذشته که "محمد بحرانی" را در نقش شوهر عمه وارد داستان کرده‌ایم هم بازتاب‌های خوبی داشته‌ایم.همیشه دنبال نمایش زیبایی‌ها بوده‌ایم و بچه‌ها و خانواده‌هایشان هم اینطور ما را قضاوت کرده‌اند. مهم این است که چیزهای خوب را بگوییم از امید و بالندگی و طراوت و شادابی حرف بزنیم؛ هرکدام از شخصیت‌های داستان ما چه بلبل‌خان و چه پدر و مادر پورنگ در داستان همه به دنبال رضایتند. و رضایت یکی از بحث‌های روانشناسی است که زیبایی‌ها دیده شود. در هر شکل و قیافه‌ای باشیم زیباست درباره هرچیزی صحبت کنیم. واقعاً در پیامک‌ها می‌خوانم مردم استقبال می‌کنند.
عمو پورنگ می‌خواند: تموم کشور من خانواده منهاو درباره نقدها به موسیقی‌های برنامه عبارت "ما نگران محتوای شعر و موسیقی آلوده ماهواره و فضای‌مجازی‌ایم"، توضیح داد: همان‌قدر که در شخصیت‌پردازی‌هایمان به مناطق مختلف کشور با آن لهجه‌ها و گویش‌ها پرداختیم در موسیقی‌ها هم "فولکلوریک" یا همان موسیقی نواحی توجه ویژه داشتیم. ما نگرانِ محتوای شعری و موسیقی‌های نامطلوبی هستیم که از طریق ماهواره و فضای مجازی به گوشِ بچه‌ها می‌رسد به همین‌خاطر اینجا شعرهای با محتوا را درنظر گرفتیم که به واسطه موسیقی‌های با اصالت ایرانی در جریان پخش سریال پخش شوند. موسیقی‌های ما جنبه آموزش دارد، اکثراً در مورد محیط زیست و خانواده است. مثلاً می‌خوانم: "جمع‌مان جمعه، خانه‌هایمان گرمه"، یا "یک خانواده‌سالم و یکی جامعه‌سالم را لبخند می‌سازه، تموم کشور من خانواده منه..." این‌ها به همزیستی مسالمت‌آمیز و همدلی اشاره دارد.
شوخی نیست ضبط هر قسمت 47 دقیقهفرضیایی در خصوص پیام فصل دوم "بچه‌محل" گفت: تصویربرداری فصل دوم ادامه دارد، شوخی نیست ضبط هر قسمت 47 دقیقه‌ای برای کودکان که هزاران پیچیدگی و مفاهیم در پی دارد. ما فقط یک سریال سرگرم‌کننده و طنز کودکانه نیستیم، در کنار این فضای شاد و مفرح، مفاهیم مهم مهارت‌های زندگی، مهارت‌های اجتماعی و سبک زندگی ایرانی- اسلامی را دنبال می‌کنیم. نوع ارتباط انسان‌ها، نوع احترام به یکدیگر، قانون شهروندی و پایبندی به قانون، رعایت حق همسایه و احترام به جامعه با یک فصل و دوم تمام نمی‌شود و همین‌طور این رویه ادامه پیدا خواهد کرد.
من جایی نمی‌روم، دلم برای کودکان سرزمینم میسوزدپیش از این درباره شایعه حضور داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) در بخش کودکِ BBC صحبت کردیم که او گفت: بله. اعلام کرده بودند اما اینجا همیشه خانه من بوده و هست. همان موقع هم گفتم من کشورم را دوست دارم. کودک ایرانی را دوست دارم. اصلاً سرمایه من همین بچه‌های این مملکت‌اند. از توانم هرچه دارم می‌گذارم، چون کار کودک را دوست دارم. کار کودک باید در کشورمان جدی گرفته شود. امثال ما باید با انگیزه بیشتری کار کنند. من کجا می‌خواهم بروم و این جا دارم زندگی می‌کنم.
او در این گفت‌وگو هم دوباره به این نکته اشاره کرد که: من جایی دارم زندگی می‌کنم که نامش وطن است. همین‌جا بدنیا آمدم و در همین‌جا از دنیا خواهم رفت. مادری دارم که تمام زندگی من است، دیدن و در کنار او بودن را با هیچ جهانی عوض نمی‌کنم. 20 سال بذری کاشته‌ام و نهال و درخت شده، این بچه‌ها و بیننده‌ها صاحبانش هستند. زیر سایه دعای مردم کارم را ادامه می‌دهم، این قشنگ‌ترین تصویری است که من برای خودم نگه داشته‌ام. بچه‌های دهه 70 و 80 با من بزرگ شده‌اند و دعای خیرشان پشت سر راهم است. من افتخار می‌کنم که در ایران برای کودکان و خانواده‌های ایرانی کار می‌کنم. دغدغه‌ها و گرفتاری‌های خودم را دارم اما همه‌جای دنیا آسمان آبی است اما من وطنم را دوست دارم و به تعلقاتم احترام می‌گذارم. شرایط سخت است اما برای همه سخت است من هم جزئی از همین مردمم باید بمانم و برایشان برنامه‌سازی و سریال‌سازی کنیم.
باید برای شاد کردن دل بچه‌ها کاری کنیمفرضیایی با اشاره به اینکه باید برای شاد کردن دل بچه‌ها کاری کنیم، افزود: بهترین زندگی کنار مادرم است، همه زندگی من مادرم هست و همه بچه‌های این وطن آنقدر برای من عزیزند که سعی می‌کنم این بچه‌ها را از دست ندهم. این بچه‌ها را دوست دارم و برای این بچه‌ها وقت می‌گذارم. در کرونا برنامه‌سازی و سریال‌سازی کار سختی است، ما هم پدر و مادر و خانواده داریم. واقعاً من می‌آیم سر صحنه و می‌روم مادرم تنش می‌لرزد. چرا برخی این‌ها را نمی‌بینند؟ چرا توجه نمی‌کنند یکسری از آدم‌ها خصوصاً کودکان و نوجوانان ما به خاطر شرایط موجود، ناراحت و افسرده شده‌اند و باید برای شاد کردن دل بچه‌ها کاری کنیم.
اتاق فکر نداریم؛ هنوز در دهه 60 ماندهایموی در پاسخ به این سؤال که چرا ما شبکه کودک و امید هم راه انداختیم نتوانستیم در حوزه کودک و نوجوان به موفقیت برسیم، خاطرنشان کرد: چون اتاق فکر نداریم. نمی‌خواهیم ساختارشکنی داشته باشیم و ریسک کنیم. با روش جدید برنامه و سریال بسازیم، چرا می‌خواهیم در همان دهه 60 باقی بمانیم؟ آن دهه‌ها گذشته و رودربایستی نداریم الان آن شیوه‌ها و سبک‌های ساخت برنامه و سریال نمی‌طلبد و جایی ندارد. شبکه‌ها را نگاه می‌کنیم دو نفر نشسته‌اند و با هم گفت‌وگو می‌کنند؛ چرا آنقدر تاکشو؟ خسته‌کننده‌اند. باید تغییر بنیادین اتفاق بیفتد و به سراغ فکرها و اندیشه‌های جدید برویم. ما جوانان ِخوش‌ذوقی داریم که باید به آنها میدان بدهیم. حلقه را باز کنید آدم‌های مستعد وارد شوند. ما این کار را کردیم و آدم‌های جدید آوردیم و اتفاق خوب و دلچسبی رقم خورد. در سطح کلان هم این جوان‌گرایی باید توسعه پیدا کند.
می‌گویم خانه من اینجاست/ می‌خواهم عمو پورنگ بچه‌ها بمانماین برنامه‌ساز، مجری و بازیگر با سابقه تلویزیون در پاسخ به سؤال دیگری درباره برخی اعتقاد دارند "عمو پورنگ" آن عمو پورنگ همیشگی نیست؛ چرا این حرف‌ها درمی‌آید، افزود: من هنوزم فرزند این خانه‌ام، با هیچ‌کسی مشکلی ندارم و می‌گویم خانه من اینجاست. تمام روزهای قشنگ جوانی‌ام را اینجا گذاشته‌ام و هیچ‌وقت راغب نیستم در شبکه نمایش‌خانگی و جاهای دیگر فعالیت کنم. آنقدر به من زنگ می‌زنند مثل برخی از هنرپیشه‌ها، تبلیغ کنم اما من دنبال این کارها نیستم. وارد خیلی از مقوله‌هایی نمی‌شوم که مبالغ هنگفتی هم پیشنهاد می‌شود. می‌خواهم عمو پورنگ بچه‌ها بمانم، این گروه 20 سال زحمت کشیده‌اند و داریم کار می‌کنیم، این جمله سخیف است که به ما بگویند نفوذی! من و همکارانم همیشه به فرزندان این مملکت و خانواده‌هایشان متعهد بوده‌ایم و هستیم.
تقاضای عموپورنگ از خانواده‌ها/ کرونا را جدی بگیرید و ماسک بزنیدوی در پایان با اشاره به اینکه پویش "من ماسک می‌زنم" را در صفحه شخصی‌اش راه انداخته از مردم خواست که بیشتر این روزها "کرونا" و خطراتش را جدی بگیرند و گفت: من از مردم خواهش می‌کنم مواظب خودشان و خصوصاً فرزندانشان باشند؛ ماسک بزنند! من می‌بینم که برخی اهمیت نمی‌دهند و خبرهای بیماری و فوت شهروندانم را می‌شنوم درد می‌کشم، دلم می‌سوزد. پستی در صفحه مجازی‌ام گذاشتم که مردم را به پویش "من ماسک می‌زنم" دعوت کردم. فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنید، بچه‌ها موردخطر قرار می‌گیرند؛ تو رو خدا ماسک بزنید. شنیده‌ام بخش عمده‌ای از کادر درمانی دچار مشکلند، رعایت نکنیم و آنها بیمار شوند و خدایی ناکرده به "کرونا" مبتلا شوند چه کسانی می‌توانند از بیماران ما نگهداری کنند. واقعاً باید در کنار هم این بیماری را جدی بگیریم.
