داستان عجیب ورزشکار ایرانی که می‌گوید در بلاروس عاشق شده!

اما الان بحث بر سر ایرانی‌بودن یا خارجی‌بودن همسر رسولی نیست؛ بلکه بحث بر سر این است که چرا او یکباره چنین تصمیمی گرفته است.
داستان قهرمان پرتاب دیسک جوانان آسیا از آنجا شروع شد که او بهمن سال گذشته در دوره سرپرستی ایرج عرب، در فدراسیون دوومیدانی، همراه بهنام شیری، دیگر عضو تیم ملی پرتاب دیسک ایران، برای برپایی اردوی سه‌ماهه راهی بلاروس شدند. اردوی سه‌ماهه این دو پرتابگر در حالی اواخر فروردین به پایان رسید، با شیوع گسترده ویروس کرونا و لغو پروازها، آن‌ها نتوانستند به تهران برگردند و مجبور شدند برای مدت بیشتری در بلاروس بمانند. با توجه به این اتفاق، بلاروسی‌ها ویزای رسولی و شیری را تا آخر اردیبهشت گذشته تمدید کردند تا پرواز‌ها از سر گرفته شود.
این در شرایطی بود که این دو دوومیدانی‌کار درباره وضعیت نامساعدی که در محل اقامت‌شان داشتند، گلایه می‌کردند و مدام درباره رسانه‌ها مدعی می‌شدند هیچ پولی برای ادامه زندگی ندارند. به‌طوری‌که حتی صاحبخانه آن‌ها را از خانه‌ای که فدراسیون برایشان اجاره کرده بود، بیرون کرده و دست به دامان سفارت ایران در این کشور شده‌اند.
با‌این‌حال این حواشی گذشت و زمانی که پرواز‌ها از بلاروس به سمت تهران برقرار شد (اوایل خرداد)، گفته شد فقط بهنام شیری به کشور برگشته و حسین رسولی با او نیامده است! رسولی در واکنش به اینکه چرا همراه شیری نیامده است، بدون اینکه دلیل نیامدنش را بگوید، گفت با پرواز بعدی که دو هفته دیگر است، به ایران برمی‌گردد؛ اما پس از مدتی، مهدی مبینی، سرپرست فدراسیون دوومیدانی، به نقل از پدر این ورزشکار اعلام کرد که پسرش قصد ازدواج در بلاروس را دارد و تا چند هفته آینده برمی‌گردد.
رسولی چند روز بعد اظهاراتی را مطرح کرد که با صحبت‌های قبلی‌اش تناقض زیادی داشت؛ به‌طوری‌که همین حرف‌هایش باعث شد شایعه مهاجرتش بیش‌از‌پیش رنگ واقعیت به خود بگیرد. هرچند شنیده می‌شود پیشنهاد دستمزد ماهانه هزارو ۵۰۰ دلاری او را ترغیب به این کرده که به ازدواج و اقامت در بلاروس دل خوش کند. رسولی در آخرین صحبت‌هایش گفت: «من دنبال گرفتن پناهندگی در بلاروس نیستم و فقط عاشق شده‌ام و در شرف ازدواج هستم؛ اما عاشق ایران و مردم کشورم هستم و جانم را برای وطنم می‌دهم و دوست دارم فقط برای کشورم مسابقه بدهم. به دلیل شرایط همسرم نمی‌توانم به ایران برگردم و مجبورم در بلاروس زندگی کنم».
‌او که یکی از شانس‌های تیم ملی دوومیدانی ایران برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۱ توکیو به حساب می‌آید، از طرف فدراسیون به بلاروس رفت تا با تمرین زیر نظر یکی از مربیان این کشور برای حضور در رقابت‌های انتخابی المپیک آماده شود. رسولی اگرچه عنوان قهرمانی آسیا را در رده جوانان دارد؛ اما هنوز به آن سطحی نرسیده که بخواهد رنگ مدال المپیک را ببیند؛ بااین‌حال او آن‌قدر خوش‌بینانه از شرکت در این بازی‌ها حرف می‌زند که خود را در قواره‌های احسان حدادی می‌بیند: «بعد از گرفتن مدال المپیک دوباره به ایران بازمی‌گردم. خوشبختانه من در این کشور شرایط تمرینی خیلی خوبی دارم و حتما می‌توانم سهمیه المپیک را کسب کنم؛ به‌نحوی‌که حتی رکوردهایم نیز خوب است. خوشبختانه مربی‌ام می‌گوید شانس زیادی برای گرفتن مدال در المپیک دارم. من فقط در اینجا به حداقل امکانات نیاز دارم و هزینه‌ای هم که در اینجا می‌خواهم، خیلی کمتر از ایران است، در حدی که فقط بتوانم پول مربی و اسکانم را بدهم. من به فدراسیون در‌این‌باره ایمیل زدم که من را تا المپیک پیش‌رو می‌توانند حمایت کنند یا خیر و تا الان هم منتظر پاسخ فدراسیون هستم».
‌اینکه رسولی تصمیم به ازدواج در بلاروس گرفته یا خیر، یک مسئله شخصی است و به مجموعه ورزش کشور هیچ ارتباطی ندارد؛ اما اینکه موضوع ازدواجش را مدت‌ها از مسئولان فدراسیون پنهان کرده و بعد هم صحبت‌های ضدونقیضی مطرح کرده است، بدون تردید کاری غیراخلاقی است. سؤال مبهم اینجاست که چرا رسولی که مدام از فدراسیون درخواست می‌کرد برای او و هم‌تیمی‌اش پول بفرستند و شرایط بازگشت آن‌ها را مهیا کنند، یکباره در یک ماه عاشق شد و تصمیم به ازدواج گرفت؟
«شرق» در تماسی تلفنی که با پدر رسولی داشت، می‌خواست درباره این ابهامات شفاف‌سازی کند که پدر این ورزشکار حاضر به گفتگو نشد. او فقط گفت: «من همه حرف‌هایم را به خبرگزاری فارس گفته‌ام. شما می‌توانید به همان‌ها استناد کنید. منتظر هستیم ببینیم واکنش مسئولان چیست».
پدر رسولی در تاریخ ۲۶ خرداد در گفتگو با این خبرگزاری دلیل مهاجرت پسرش را بی‌توجهی مسئولان می‌داند. هرچند صحبت‌های او هم مثل پسرش یک بام و دو هواست. بالاخره معلوم نیست پسرش عاشق شده یا سودای حضور در المپیک را دارد: «پسرم عاشق شده و خواسته در بلاروس بماند و درحال‌حاضر نیز کار‌های ازدواجش را انجام می‌دهد؛ اما هنوز این اتفاق رسمی نشده است. حسین هر زمانی هم که بخواهد، به ایران بازمی‌گردد. هم خود حسین، هم من به فدراسیون دوومیدانی نامه زدیم و شرایط را گفته‌ایم. پسرم وطنش را دوست دارد؛ ولی معتقد است با شرایط فعلی نمی‌تواند با تمرین در ایران به سهمیه المپیک و مدال برسد. آنجا شرایطش از لحاظ تمرینی و مربی بهتر است. کل هزینه‌های او در آنجا ماهی هزارو ۵۰۰ دلار است. تنها خواسته ما از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و فدراسیون همین است که در آنجا برای المپیک تمرین کند. پسرم قوانین را زیر پا نگذاشت. شما ببینید جوایز قهرمان آسیا که حدود ۲۰ سکه بود، هنوز پرداخت نشده و دیگر با چه امیدی ادامه دهد؟ با شرایط ورزش ایران امکان دسترسی به مدال و افتخارآفرینی برای او وجود ندارد. متأسفانه مدیریت ورزش دوومیدانی خوب نبوده است. نتیجه شرایط پنج، شش سال گذشته ورزش باعث شده چنین تصمیمی گرفته شود».
از صحبت‌های پدر رسولی این‌گونه برداشت نمی‌شود که پسرش یک‌دفعه عاشق شده باشد؛ بلکه این‌طور به نظر می‌رسد که او در گوشه ذهنش به مهاجرت فکر می‌کرده و حالا با به‌وجود‌آمدن کرونا و روند رو‌به‌رشد مهاجرت دیگر ورزشکاران ایرانی در این روزها، او نیز سعی کرده از این فرصت استفاده کند. فدراسیون دوومیدانی در حالی در چند سال اخیر با ریاست مجید کیهانی، از سوءمدیریت رنج برد و اتفاقات بد و نتایج ضعیفی را به خود دید که نزدیک به چند ماه است با سرپرست اداره می‌شود و وزارت ورزش و جوانان بی‌توجه به این شرایط تصمیمی برای برگزاری انتخابات ندارد. سرپرستی این فدراسیون مدتی بر‌عهده ایرج عرب، مدیرعامل اسبق باشگاه پرسپولیس بود و حالا در دست مهدی مبینی از پرسنل وزارت ورزش و جوانان است.
البته مبینی جزء قهرمانان اسبق پرش با نیزه ایران به حساب می‌آید. «شرق» درباره پیگیری حواشی ماجرای برنگشتن رسولی تماسی تلفنی با مبینی داشت که او نیز حاضر به پاسخ‌گویی در این زمینه نشد. مبینی تنها در پیامی کوتاه گفت: «ان‌شاءالله ۱۵ روز آینده دراین‌باره صحبت می‌کنم».
تنها مسئولی که در حوزه دوومیدانی حاضر به گفتگو درباره این اتفاقات شد، مجید فروتن، رئیس هیئت دوومیدانی استان مرکزی بود؛ استانی که دیار حسین رسولی است. فروتن به «شرق» گفت: «آخرین خبری که من از رسولی دارم، به دو، سه هفته پیش برمی‌گردد. من به فدراسیون دوومیدانی رفتم و با آقای مبینی تماسی با پدر این ورزشکار گرفتیم تا ببینیم چرا او به کشور برنمی‌گردد. پدرش گفت بلاروس ویزای او را یک ماه دیگر تمدید کرده؛ چون ازدواج کرده که سرپرست فدراسیون در جواب به ایشان گفتند سفارت بلاروس اجازه این را نداشته که بدون مشورت با ما ویزای این ورزشکار را تمدید کند؛ چراکه او به‌عنوان یک ورزشکار و با نظر فدراسیون راهی این کشور شده است. در نهایت پدرش گفت حسین به‌زودی به ایران برمی‌گردد».
فروتن در واکنش به اظهارات پدر و پسر مبنی برای کسب مدال المپیک و توجه‌نشدن به او ادامه داد: «آقای رسولی در رده بزرگسالان فعلا حرفی برای گفتن ندارند. ایشان در آینده می‌توانند رکورد‌های خوبی را ثبت کنند. ما برای اینکه آقای رسولی قهرمان جوانان آسیا شود، خیلی زحمت کشیدیم. تمام استان مرکزی کمک کردند تا به اینجا رسیدند. من در یک‌سال‌و‌نیم اخیر ماهی دو میلیون از مدیر کل ورزش استان می‌گرفتم و به او می‌دادم تا دست‌کم خرج مکمل‌هایش را بتواند دربیاورد. دو، سه اردوی ۱۵‌روزه که در حد اردو‌های حدادی در آمریکا بود، برایش برگزار کردم که هیچ‌کس تا به الان برای حدادی در تهران هم این کار را نکرده است».
نکته درخور‌توجهی که رئیس هیئت دوومیدانی استان مرکزی در صحبت‌هایش به آن اشاره کرد، ملیت همسر حسین رسولی بود و او به نقل از پدر حسین مدعی شد که همسر این پرتابگر دیسک یکی از اقوام اوست که در بلاروس زندگی می‌کند. اگر بخواهیم به صحبت‌های فروتن هم استناد کنیم، بیشتر می‌توان این را فهمید که عاشق‌شدن رسولی در اوج ویروس کرونا ناگهانی نبوده است. باید منتظر بود و دید آیا در روز‌های آینده خبر تازه‌ای از این پرتابگر جوان عاشق می‌شود یا خیر؟ آیا رسما مهاجرتش را تأیید می‌کند یا اینکه به کشور برمی‌گردد.