مولای من، امام پایان قصه آدم، ما را شریک غم از دست دادن پدر بدانید. مولای من، پدر شما پدر همه بودند، پدر همه خوبی ها، پدر همه زیبایی، پدر آخرین ذخیره خداوند! مولای من، نشان او را از تو باید بجوییم یا نشان تو را از او؟ مولای من، خانه شما، امشب سراسر غم و اندوه است. غمی که آسمان و زمین نمی توانند تحمل کنند و با این همه شما باید آن را بر دوش بکشید! مولای من، تسلیت ما را بپذیرید. ما قرن هاست پشت در سامرا ایستاده ایم و اندوهگین به خانه پدر شما چشم دوخته ایم. به جایی که محل رفت و آمد ملائک بودند. به جایی که نتیجه و وارث همه پیامبران آنجا بود. مولای من، ما را دعا کنید و از ما بپذیرید این تعزیه و سوگواری را! که این ها جان و جهان و تاریخ ما را ساخته و می سازد.
