هواپیمای YF-۱۱۸ G که در دهه ۱۹۹۰ توسط بوئینگ فنتوم ورکس در منطقه ۵۱ توسعه یافت، یک بستر آزمایشی پیشگام برای فناوری‌های رادار گریز بود تا یک هواپیمای جنگی.
با وجود ارتفاع محدود ۲۰۰۰۰ پا و حداکثر سرعت ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت، این هواپیما به‌طور قابل‌توجهی به ویژگی‌های پنهان‌کاری که در هواپیما‌های جنگی مدرن مانند F-۲۲ رپتور و F-۳۵ Lightning II مشاهده می‌شود، کمک کرد. این هواپیما اکنون بازنشسته شده و در موزه ملی نیروی هوایی ایالات‌متحده به نمایش گذاشته شده است.
پرنده شکاری اولین بار در سال ۱۹۹۶ در منطقه ۵۱ پرتاب شد و در مجموع ۳۸ پرواز انجام داد. YF-۱۱۸ G برای ارتفاعات کمتر با حداکثر سقف عملیاتی فقط ۲۰۰۰۰ فوت طراحی شده و حداکثر سرعت آن ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت بود.
این هواپیما در غلبه بر تهدید‌ها مهارت خاصی نداشت و طراحان آن به‌طور خاص بر قابلیت پرواز آن تأکید نداشتند؛ آن‌ها فقط به ویژگی‌های پنهان‌کاری علاقه‌مند بودند که در این هواپیما باورنکردنی بود.
بوئینگ می‌خواست روش‌های جدیدی را برای طراحی و ساخت کشف کند که سطح مقطع راداری را کاهش دهد، مفهومی که در زمانی که بوئینگ شروع به ساخت پرنده شکاری خود کرد هنوز در حال توسعه بود.
این پرنده دارای بدنه بدون دم و بدون تثبیت‌کننده عمودی یا افقی بود. این یک انحراف کامل و اساسی از طراحی هواپیما‌های سنتی بود که به‌جای نگرانی در مورد آئرودینامیک، بیشتر بر رادار گریزی تکیه داشت.
این پرنده شکاری زمینه جدیدی را ایجاد کرد که سایر هواپیما‌های رادار گریز موجود در زرادخانه آمریکا دنبال می‌کنند.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-203577
