غول اراکی به مقصد رسید
روزنامه هفت صبح در گزارشی به حمل سازهای بزرگ با ۱۲متر عرض، ۴۰متر طول و ۴۲۰تُن وزن از اراک به کرمان پرداخت و نوشت: سال پیش بود که تصاویری از جابهجایی یک سازه عظیمالجثه به شبکههای اجتماعی رسید و به خاطر ابعادش تعجب همه را برانگیخت.
این سازه روز پیش بالاخره به مقصد میرسد. آن زمان این نحوه انتقال با سرعت کم و نیروی کشندههای بزرگ با ابهامهای زیادی همراه بود. حتی برخی آن را مربوط به انتقال تجهیزات نظامی میدانستند که در نهایت کمی بعد از این کنجکاویها مشخص شد ارتباطی به صنایع نظامی ندارد.
اولین کسی که بیشترین توضیحات را داد، مدیرعامل شرکت ماشینسازی اراک بود که مصاحبهای با خبرگزاری ایرنا داشت. از حرفهای او مشخص شد که این یک کولر رآکتور و بخش اصلی رآکتور احیای آهن اسفنجی یکی از شرکتهای فولادی در کرمان است که در کرمان ساخته شده و به سمت مقصد حرکت میکند.
ابعاد آن چقدر است؟ این سازه بزرگ ۱۲متر عرض، ۴۰متر طول و ۴۲۰تُن وزن دارد. قطعهای با این خصوصیات مهرماه سال پیش حرکت از مبدا شرکت ماشینسازی اراک را به مقصد مجتمع فولاد بوتیای ایرانیان واقع در چترود کرمان شروع کرد و به خاطر این جابهجایی بزرگ به عنوان پهنترین و بلندترین محموله تاریخ حملونقل فوق سنگین کشور لقب گرفت.

این محمولهها فقط از شش صبح تا شش عصر مجاز به حرکتند و در شب و روزهای تعطیل حق تردد در جادهها را ندارند. علاوه بر این حجم بزرگ آنها معمولا راه را میبندد و به همین دلیل هر چند وقت یک بار کنار میزنند که رانندگان خودروهای دیگر بتوانند به مسیرشان ادامه دهند.
در مسیرهایی که مثلا پلی قرار داشته و ارتفاع آن کمتر بوده چه میکردند؟ جادهای که آنها میرفتند همین جادههای معمول بینشهری بود و جاده مخصوصی نبود. برای همین هم در راهشان مانع زیای قرار داشته است. مثلا وقتی تیر برق جلوی دستوپایشان بود و برای آن مجوز میگرفتند تا چراغ و سیم برق را باز کنند. این تیم چند نفر بودند؟ یک اکیپ ۲۰ نفره که کارها را با بیسیم هماهنگ میکردند.
دو ماشین اسکورت، دو شاگرد، یک مکانیک بوژی، یک نماینده و ۱۰ نفر اکیپ برق که با ۳ بالابرقی آنها را همراهی میکردند. در طول مسیر هم مدیران و مهندسان کارخانه فولاد کرمان مدام از محموله بازدید داشتند.
پیاده کردن محموله هم کار راحتی نبوده و نیاز به جرثقیل خاصی برای تخلیه داشته. جابهجایی این محموله بزرگ از مهرماه سال پیش شروع شد و آنقدر برای مردم جالب بود که در طول سفر بارها با آن عکس یادگاری میانداختند.
منبع: fararu-767788
