حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در مطلبی با عنوان «گام دوم وفاق، تحقق وعده‌های پزشکیان است» در روزنامه اعتماد نوشت: طرح دولت وفاق ملی در اوج چالش‌های سیاسی در ایران مطرح شده است. دولت وفاق ملی به دلیل تنازعات موجود، کمترین زمینه شکل‌گیری را در فضای سیاسی ایران داشت؛ مسعود پزشکیان پیروزی خود در انتخابات 1403را مدیون کسانی است که طی سال‌های اخیر به دلیل برخی محدودیت‌ها به صورت کامل از عرصه‌های مدیریتی حذف شده بودند. در عین حال پزشکیان هنوز هم زیر سوال است که چرا کابینه‌اش را از میان یارانش نچیده است.
استدلالی که در پاسخ به این انتقادات مطرح شد، این بود که رییس‌جمهور منتخب برای پیشبرد سیاست‌ها و وعده‌های انتخاباتی‌اش نیازمند آن است که توجه قوا و جریانات سیاسی دیگر را در راستای یک سیاست همکاری‌جویانه جلب کند. بر این اساس با رونمایی از وزرای پیشنهادی مشخص شد که 3الی 4چهره از این اسامی، افراد نزدیک به پزشکیان هستند و بیش از 70درصد وزرا، کسانی هستند که شاید حتی به او رای هم نداده باشند!
اگر مجلس به کلیت کابینه رای دهد و به قول معروف کابینه پزشکیان تلفاتی نداشته باشد می‌توان گفت که گام اول برای شکل‌دهی به دولت وفاق موثر بوده است. اما اگر حتی 1وزیر مسعود پزشکیان رای نیاورد، نباید آن را به عنوان درصدی از 19وزیر محاسبه کنیم، بلکه باید آن را درصدی از 6الی 7وزیری در نظر بگیریم که ذیل همفکران آقای پزشکیان محسوب می‌شوند. افتادن 1الی 2وزیر در یک چنین شرایطی به معنای عدم رای اعتماد به 25تا30 درصد کابینه است. چرا که تنها وزرایی با جو سنگین مخالفت‌ها روبه رو شده‌اند که ذیل طیف پیروز انتخابات قرار دارند و وزرای اصولگرا اساسا مخالفی در مجلس ندارند. پس یکی از شاخص‌های مهم وفاق، آن است که این کابینه به صورت کامل رای بیاورد.
اگر مجلس رای بدهد، گام دوم وفاق در حوزه‌های سیاستی و تصمیم‌سازی‌ها باید آغاز شود. گام بعدی باید این باشد که بلافاصله پزشکیان وعده‌های انتخاباتی خود را جامه عمل بپوشاند. وعده‌هایی که حقیقتا وعده نیستند و نیازهای واقعی اصلاحی در جامعه امروز ایران محسوب می‌شود. باید این نیازها را فهرست کرد و برنامه مشترکی با سایر قوا برای حل آنها تدارک دید. این نیازها عبارتند از:
1) تنش زدایی در حوزه سیاست خارجی،2) به رسمیت شناختن آزادی‌های مدنی در حوزه عمومی، رفع فیلترینگ، پایان دادن به مداخلاتی که در قالب طرح نور و گشت ارشاد و...انجام می‌گیرد. 3) اولویت دادن به اقتصاد مردم‌محور و اقتصادی که از طریق آن توزیع منابع در راستای منافع مردم و نه در راستای منافع قدرتمندان شکل بگیرد. همین امروز کسانی که به پزشکیان فشار وارد می‌کنند تا یکسری گرانی‌ها و افزایش مالیات‌ها را برنامه‌ریزی کند، در حال انداختن پوست خربزه زیر پای او هستند. کاری که پزشکیان باید انجام دهد آن است که بودجه نهادها، دستگاه‌ها و ارگان‌هایی که در راستای منفعت عمومی عمل نمی‌کنند را قطع کند یا کاهش دهد. این کار مهمی است که پزشکیان باید انجام دهد.
پزشکیان در گام دوم باید اقدامات مهمی برای ایجاد وفاق انجام دهد. ایشان باید به گونه‌ای سیاست‌های خود را پیش ببرد و وعده‌های خود را محقق کند که باعث خوش‌بینی طرفداران ایشان شود. به نظرم در این صورت طرفداران ایشان به سرعت نقدهایشان درباره ترکیب کابینه را فراموش می‌کنند، اما اگر زمینه وفاق ملی برای اجرای سیاست‌های وعده داده شده پزشکیان فراهم نشود، زخم‌های کهنه یا به عبارت درست‌تر، نقدهای کهنه درباره کابینه که آن را یک عقب‌نشینی یک طرفه می‌دانستند، دوباره مطرح می‌شوند.
منبع: etemadonline-671999