وقتی بازیگر «نون. خ» دزدی می‌کند!/ بزرگ‌ترین آرزوی مجری «دورهمی»

شب گذشته مهران مدیری میزبان هدیه بازوند بازیگر سریال «نون.خ» بود.
بازوند در این برنامه، درباره شروع فعالیت هنری خود اظهار کرد: از سه سال پیش به صورت حرفه‌ای به بازیگری علاقه مند شدم و در کلاس‌های بازیگری آقای تارخ شرکت کردم؛ تا اینکه برای سریال «نون. خ» معرفی شدم و مصطفی تنابنده از من تست گرفت.
وی عنوان کرد: بعد از پخش سریال شاهد اتفاقاتی بودم که دلم شکست؛ دوستانی سراغ من آمدند که سال‌ها از من خبر نداشتند.
مدیری هم گفت: من از سال ۶۸ به بعد چند کار تلویزیونی کردم، اما نوروز ۷۲ اولین کاری بود که از درب خانه بیرون آمدم زندگی یک شکل دیگر شد. دیگر باید لباس خوشگل می‌خریدم و عینک دودی دو تا روی هم می‌زدم.
در بخشی از این گفت و گو، مدیری خطاب به مهمانش گفت: به طرز وحشتناکی شکمو هستید و اگر گوشت در خورشت نباشد، گریه می‌کنید. در سریال «نون. خ» خانم سپاه منصور گوشت خورشت خودش را به شما می‌داد!
بازوند هم با تایید این حرف ها گفت: بچگی هم این طور بودم و برای گوشت خورشت برنامه ریزی می‌کردم. (خنده)
مدیری در ادامه رو به تماشاگران بیان کرد: حتی در کلاس دوم ابتدایی پفک دزدیدند و یک سال تمام به دزد کلاس معروف شدند.
شب گذشته بازوند در پاسخ به سوال همیشگی مدیری درباره ازدواج گفت: من زیاد درباره مسائل خصوصی صحبت نمی‌کنم، اما باید اتفاق بیفتد. البته خیلی ها روی این صندلی نشستند و بعد فرصت ازدواج برای آن‌ها پیش آمده است (خنده)
در بخشی از گفت و گو درباره نیاز به آموزش مداوم برای بازیگران صحبت شد و بازوند خطاب به مدیری گفت: همیشه به این فکر می‌کنم که چرا شما ورکشاپ بازیگری برگزار نمی‌کنید؟!
مدیری در پاسخ اظهار کرد: بزرگترین آرزوی زندگی‌ام این است که مجموعه بزرگی را تأسیس کنم که در آن همه رشته‌های مختلف هنری را اساتید بزرگ تدریس کنند و خودم یک گوشه‌ کار را بگیرم؛ این نیاز نسل آینده است که آموخته‌هایمان را در اختیارشان بگذاریم.
گفتنی است در برنامه شب گذشته دورهمی، قاسم افشار خواننده کشورمان هم چند قطعه برای مخاطبان اجرا کرد.
این خواننده درباره کم کاری خود گفت: بخشی از آن خواسته و بخشی از آن ناخواسته بوده است؛ من و هم نسلی هایم در دهه ۷۰ شروع کننده موسیقی پاپ بودیم و با تمام سختی‌ها کار کردیم. تمام فراز و نشیب‌ها را از سر گذراندیم، به امید اینکه موسیقی جایگاه خوبی پیدا کند. زمانی که ما کارمان را شروع کردیم، «صدا» مهم بود، اما امروز «سر و صدا» مهم است!