از سال ۱۳۱۴ که فرهنگستان زبان و ادب فارسی توسط محمدعلی فروغی تأسیس شد تا به امروز که ریاست آن را غلامعلی حداد عادل برعهده دارد واژگان فارسی بسیاری با تصویب این فرهنگستان در گروه واژه‌گزینی، جایگزین کلماتی از زبان‌های مختلف به‌ویژه عربی، انگلیسی و فرانسه شده‌اند. برخی از این جایگزین‌ها مورد اقبال مردم قرار گرفته و در زبان محاوره جایگاه خودش را پیدا کرده است اما واژه‌های جدیدی که فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای جایگزینی واژه‌های همسنگ و معادل آنها دیر اقدام کرده به سوژه ای برای تمسخر و شوخی مردم تبدیل شده است و هیچ جایگاهی در زبان محاوره پیدا نکرده است. به‌عنوان‌مثال به‌تازگی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، واژه فارسی «شکلک» را معادل واژه فرنگی «ایموجی» تصویب کرده، واژه فارسی «آزمونک» را معادل واژه فرنگی «کوییز» هم چنین به‌تازگی اعلام شده که واژه «پادپخش» معادل فارسی کلمه پادکست است. واژه هایی که معادل سازی آنها بسیار دیر انجام شده و بعید است دیگر بتوان واژه همسنگ فارسی‌شان را به جای واژگان انگلیسی را میان مردم جا انداخت. دیگر عاملی که سبب شده تا این معادل‌سازی‌ها نتواند به اهدافش که فراگیری میان مردم و جایگزینی واژه‌های بیگانه برسد این است که فرهنگستان برای معادل‌سازی واژگان به ذائقه مردم، خوش آوایی کلمات و همه‌فهم بودن آنها توجه کمی دارد و همین موضوع سبب شده تا این معادل‌سازی واژگان بیگانه بیشتر جنبه تزیینی پیدا کند. نکته دیگر درباره جایگزین‌سازی واژگان بیگانه این است که باید این واژگان جدید در محصولات فرهنگی از سینما و تئاتر و تلویزیون گرفته تا کتاب‌ها و نشریات مورداستفاده قرار بگیرند تا بتوانند در زبان محاوره فراگیر شوند اما محصولات فرهنگی بدون نظارت در انبوهی از کلمات بیگانه رها شده است.
حساسیت فرهنگستان زبان و ادب فارسی بر روی واژگان بیگانه نکته مهمی است اما این حساسیت تنها به کلمات انگلیسی ختم می‌شود و کلمات عربی به‌راحتی و بدون معادل‌سازی وارد زبان محاوره شده و فرهنگستان برای جایگزین‌سازی آنها نه‌تنها برنامه‌ای ندارد بلکه نسبت به استفاده مکرر آنها نیز حساسیتی نشان نمی‌دهد همین استاندارد دوگانه به ضرر زبان فارسی تمام می‌شود و باعث می‌شود تا جایگزین‌های واژه‌های انگلیسی نیز آن طور که بایدوشاید موردتوجه قرار نگیرد.
